"მე როგორც ვთქვი ისე გააკეთე ცოლო" - ანუ ეჭვიანობა ქართულად))

ეჭვიანობა ერთი დიდი საკითხია ფსიქოლოგიაში, რომელსაც ყველა ებრძვის, მაგრამ ასე თუ ისე, რაღაცა დოზით, იგი მაინც ყველა ადამიანში არსებობს.
ეს გრძნობა ნებისმიერი ადამიანისადმი შეიძლება გაგიჩნდეს, რომელიც გაინტერესებს და გიყვარს.
ხშირია ეჭვიანობა ქმრის/ცოლის, შეყვარებულის, მშობლების, შვილების, მეგობრების მიმართ.......
სადღაც 4 წლის წინ ვიძახდი, ცოლად ქართველს უნდა გავყვე, რა მაგარია ქმარი მუჭს რომ დაკრავს მაგიდას და იყვირებს "მე როგორც ვთქვი ისე გააკეთე ცოლო")) მაშინ არ ვიცოდი რა იყო ეჭვიანობა, თანაც ქართული :))

იცით, ვერ ვიტყვი, რომ ჩემი გიოა რაღაც განსაკუთრებულად ეჭვიანი. ზუსტად ერთი დოზით დევს ეს ჩვენში და ყველაფერი რაც არ სიამოვნებს მას, შებრუნებულ სიტუაციაში არ მესიამოვნებოდა მე. ამიტომ ამ კუთხით კარგად ვუგებთ ერთმანეთს და საერთოდაც, ვფიქრობ ასეა, თუ ცოლ ქმარი ერთად ცხოვრობს, ალბათ თითოეული მხარისთვის მისაღებია ერთმანეთის საქციელები და თვისებები. მაგალითად, ვიცი ქმარი, რომლის ცოლს ეკრძალება აივანზე გასვლა, ფანჯარაში გახედვაც კი. მაგრამ ამავე ქმარს აკრძალული აქვს fashion tv-ს ყურება)) ამიტომ პრობლემაც არაა. როგორც ჭკვიანებმა თქვეს "ფერი ფერს და მადლი ღმერთსო".

მშობელი-შვილების თემას რაც შეეხება აქ უფრო რთულადაა საქმე. ჩნდება ცნება დედამთილი და სიდედრი, ანუ შვილებზე შეყვარებული მშობლები ვერაფრით ეგუებიან იმას, რომ მათი ბიჭი/გოგო უკვე დიდია და ცოლი/ქმარი ყავს, რომელიც უყვარს, რომელსაც უსმენს და порой მის აზრს ყველაზე მაღლა აყენებს. ნამდვილად არავის ვაკრიტიკებ მეტიც - ჩემ ძმას რომ ვუყურებ კარგად მესმის მშობლების. ვერ წარმომიდგენია ჩემზე მეტად ვის ეყვარება იგი და ვინ იქნება მისთვის ჩემზე მნიშვნელოვანი ქალი :-p (ნუ რომ გაიზრდება შემეცვლება აზრი :))

ახალი რა ვთქვა, რძალ-დედამთილის და სიძე-სიდედრის პრობლემა სულ არსებობდა. უბრალოდ საჭიროა ორივე მხარის სურვილი, ურთიერთპატივისცემა და სიტუაციაც განიმუხტება.
სიდედრებმა და დედამთილებმა უნდა გაიხსენონ თავიანთი ახალგაზრდობა, შეყვარებულობის პერიოდი... შეეგუონ იმ აზრს რომ მისი შვილები გაიზარდნენ და თუ იარსებებს ადამიანი, რომელიც ბედნიერებას მოუტანს მათ შვილს, რატომაც არ შეიძლება ამ ადამიანის შვილებივით შეყვარება?...
რძლებმა და სიძეებმა კი უპირველესად, ალბათ, უნდა გამოიჩინონ სითბო და პატივისცემა. თქვენი ცოლი/ქმარი ხომ არ იარსებებდა მისი მშობლების გარეშე და ალბათ არც ისეთი იქნებოდა როგორიც არის.
მეეჭვება, რომ ამ ჩემი პატარა პოსტით რამეს შევცვლი, მაგრამ ადამიანებო! ვინც ამ პოსტს კითხულობთ, დაოჯახებულებო და დასაოჯახებლებო, თუ ადამიანი მართლა გიყვართ, არასოდეს ჩააგდოთ იგი ორცეცხლშუა და არ მისცეთ არჩევანი ორ ყველაზე საყვარელ ადამიანს შორის. ასე მას ვერასოდეს გახდით ბედნიერს.