вторник, 19 сентября 2023 г.

Just landed

Автор: ჯუნა на 9/19/2023 0 коммент.

          ძალიან კარგი სიტყვაა ინგლისურში landed. რუსულადაც დაახლოებით მსგავსად ჟღერს: приземлится. ქართულში ამ აზრის შესაბამისი სიტყვა სამწუხაროდ ვერ ვიპოვე, მაგრამ ძალიან მომწონს მომენტი, როცა მიწას უახლოვდები, უბრუნდები და ეს შეგრძნება მხოლოდ სახლში დაბრუნებისას მაქვს... იმდენად მომწონს სხვა ქვეყანაში ცხოვრება, მოგზაურობა, ბოშასავით ურუტინო და თავისუფალი, თავს აშვებული დღეები )) მაგრამ ჯამური ლიმიტი ამ თავისუფლების შეგრძნების ალბათ მაქსიმუმ 2 კვირაა. შემდეგ იგივე გრძნობა მიჩნდება, რაც ჰაერში მაქვს, ცას გამოკიდებულად ვგრძნობ თავს, თითქოს ფეხებით მყარად მიწას ვერ შევიგრძნობ და ჩემს სახლში მინდა, ჩემს კუთვნილ მიწასთან ახლოს, იმისთვის რომ თავი მყარად, დაცულად და მშვიდად ვიგრძნო.

          ჰოდა როცა საქართველოს მიწას მივუახლოვდი, ახალი გათენებული იყო. მზის სხივები ჭრიდა თეთრ ღრუბლებს და ცოტა ქვემოთ, ალაგ-ალაგ ჩიტებიც დაფრინავდნენ. ან არ დაფრინავდნენ, არ ვიცი, შეიძლება ეს ჩემი ფანტაზიის ნაყოფია და უბრალოდ მომეჩვენა. ასეთი დავიბადე, თვით აღდგენის უკიდეგანო ფუნქციით და ჩემი ტვინი მხოლოდ იმას მაჯერებს და მაყურებინებს, რაც კარგია და იდეალურია, რაც ლამაზია, რაც მომწონს და მიყვარს.

          აეროპორტიდან გამოსულმა ცას რომ ავხედე, არსად წასვლა აღარ მომინდა. ასეთი ლამაზი ცა ალბათ არ გინახავთ. ჩემთვის ფავორიტია გორის ცა, ავტობანს რომ თავზე ადგას )) არ გაგეცინოთ, მართლა 😊 და ცა გერგეთის თავზე. ისე მიყვარს, შეიძლება ვიტირო. ერთადერთხელ ვნახე და მას შემდეგ მესიზმრება, ვოცნებობ იქ ისევ მოხვედრაზე 😊 ჰოდა აეროპორტის თავზეც ისეთი ლამაზი იყო იმ დილით ცა, სუფთა, კამკამა, დილის ზღვასავით წმინდა და თოლიებით სავსე. დავიფიცებ რომ მათ სახეზე ღიმილსაც კი გავარჩევდი და კიდევ ერთხელ მომინდა დიადი ვიდეოგრაფი ვყოფილიყავი. ეს მომენტი სამუდამოდ აღმებეჭდა თავისი სრული სიმშვენიერით და სხვებისთვის გამეზიარებინა, ბედნიერების ნაკლებობისას.

          ისე ბედნიერება უცნაური რამეა. ამბობენ ხოლმე თვალს მოატან სად არის და ეგრევე გაქრებაო. ასეთი ბედნიერებები ყველას აქვს. წამიერად რომ დაგფარავს და გადაგივლის ტალღასავით, გული ამოგივარდება საგულედან და გგონია ეს წამი მარადიულად შენთან დარჩება, მაგრამ არც არაფერი 😊 გაცილებით რთულია იყო მშვიდად ბედნიერი. არ გჭირდებოდეს არავითარი ტალღა და გაუღიმო შენთან ერთად სახლში მიმავალ ხეებს, აივნიდან ჩიტებს, ყოველ კვირა დღეს გაუყვე გზას ყველაზე ნათელი სხივისკენ და იქედან გზად იყიდო ყველაზე ლამაზი მინდვრის ყვავილები: ყვითლები ან იასამნისფერები. აარჩიო საუკეთესოებს შორის ყველაზე ლამაზი ლარნაკები და საღამოს სანთლის შუქზე დალიო გემრიელი ჩაი. უბრალოდ იგრძნო რომ ცოცხალი ხარ, თუნდაც ამისთვის ხანდახან ტირილიც დაგჭირდეს )) თუნდაც ბევრი რამე გაკლდეს ან ვინმეც. მშვიდი ბედნიერების განცდა საუკეთესოა, რაც კი შეგიძლია შენს თავს აჩუქო.

          როგორ? არ ვიცი. გულწრფელად საგონებელში ვარ და არ ვიცი როგორ ვასწავლო სხვა ადამიანებს შეგრძნება იმისა, რასაც მე ვგრძნობ ხოლმე. მხოლოდ ერთი მინდა - რომ ბევრი დღე მქონდეს ამ შეგრძნებებისთვის. და სხვებისთვისაც, მშვიდი ბედნიერების შეგრძნების ერთ ერთი გასაღები სხვების ბედნიერებასაც გულისხმობს 😊

          

          17.09.2023

среда, 24 августа 2022 г.

თქვენი ბედნიერების წყარო რა არის?

Автор: ჯუნა на 8/24/2022 0 коммент.

           რა არის ცხოვრებაში მნიშვნელოვანი?
 ჩვენ, ყველანი დაუსრულებელ რუტინაში ვცხოვრობთ. ბევრს ვმუშაობთ, ხანდახან ვფიქრობთ რა ვჭამოთ სადილზე ან ვახშმად, რით ვუმასპინძლოთ სტუმარს, რით გავახაროთ ბავშვები ან როგორ არ დაგვრჩეს უყურადღებოდ ახლობელი ადამიანები.... დაუსრულებლად ვფიქრობთ, ვიღლებით, ვაღწევთ დღის მიზნებს, ისევ ვიღლებით, ვისვენებთ და თავიდან... ვცხოვრობთ ხელფასიდან ხელფასამდე, ორშაბათიდან კვირამდე, ვისრულებთ ოცნებებს ან მივყვებით გეგმებს... ველოდებით ახალ წელს, დაბადების დღეს, მერე აღდგომას... და როდის ვცხოვრობთ? ან კი რა არის ჩვენი ცხოვრება? როდის ვართ ბედნიერები? როცა ვმხიარულობთ, ბევრს ვმუშაობთ, როცა ფუჭად ვფლანგავთ დროს, ვზარმაცობთ თუ დეპრესიაში ვართ... არ ვიცი. ცხოვრების სხვადასხვა ეტაპზე სხვადასხვა პასუხი მაქვს ამ კითხვაზე. 

                                                                     ***

 ხანდახან ვფიქრობ რომ ცხოვრების მიზანი უბრალოდ ცხოვრებაა. 

 მაგალითად: 

 კარგი მუსიკის მოსმენა. ხანდახან კარგი მუსიკა ცხოვრების აზრსაც მიგახვედრებს და შთაგაგონებს. ცრემლები მოგადგება ან ღიმილი. ჩახუტება მოგინდება. სიკეთეც მოგინდება. კარგი განწყობის გაზიარებაც. 

კარგი წიგნის წაკითხვა. წიგნის, რომელიც ბევრს დაგაფიქრებს და იმ აზრებს მოგიტანს, რაც ადამიანად შეგქმნის. სრულგყოფს. 

საკუთარი შრომით შექმნილი შედეგი. მაგალითად გინახავთ კომპოზიტორი, რომლის მელოდიასაც მუსიკოსი სცენაზე ასრულებს? ყოველი ახალი ნოტი მისი ცხოვრების პატარა ნაწილია, რომელიც აღაფრთოვანებს, ასევდიანებს და ერთდროულად აბედნიერებს, რადგან მისია, მან შექმნა და ღვთაებრივია. თუ მსგავსი არაფერი გინახავთ, აუცილებლად ნახეთ ენტონი ჰოპკინსის ვალსის შესრულება. ვფიქრობ, შეუძლებელია ჰოპკინსი არაჩვეულებრივი ადამიანი არ იყოს. მან ლამაზი კომპოზიცია შექმნა და მისი მოსმენით ბევრ მსმენელთან ერთად გაბედნიერდა. ბედნიერი ადამიანები ვერასდროს არიან ჩვეულებრივები ან არაკეთილშობილები. 

ჯანსაღი სიყვარული. სიყვარული ხომ მთავარი შთაგონების წყაროა. ენერგიის წყაროა. სილამაზის წყაროცაა. როცა გიყვარს ყველაფერი შეგიძლია. სრულყოფილად ცხოვრებაც უფრო მარტივია. 

                                                                      *** 

           სანაპიროზე ახალგაზრდა ლამაზი წყვილი ისვენებდა. 3 შვილით. დედა წყალში ცურავდა 2 შედარებით მოზრდილი ბავშვით, მამა ნაპირზე თამაშობდა პატარა გოგონასთან. ირგვლივ ყველა შფოთავდა ფაქტით, რომ ქალი ცურავდა, ქმარი კი ნაპირზე ბავშვთან თამაშობდა. ალბათ უფრო სწორი იქნებოდა ქალი ნაპირზე ყოფილიყო 3 ბავშვით და კაცს თავისუფლად გაეცურა ზღვაში. ვალდებულებების და პასუხისმგებლობების გარეშე

          როცა ჩემი და ახალ სახლში გადავიდა, მეუღლე ხშირად ეხმარებოდა საოჯახო საქმეებში. რადგან ორივე მთელი დღე მუშაობდა, საღამოს საქმეებს ინაწილებდნენ და ერთად ალაგებდნენ სახლს, რიგრიგობით რეცხავდნენ ჭურჭელს, საჭმელსაც ის აკეთებდა ვისაც მეტი დრო ექნებოდა ამისთვის. მეზობლები ამბობდნენ რომ ჩემი და ქმარს აჩმორებდა. რათქმაუნდა ჯობდა რომ ყველაფერი მას გაეკეთებინა და კაცს მთელი საღამო ტელევიზორთან გაეტარებინა. 

          როცა მეგობარს ნანატრი გოგონა შეეძინა, საღამოობით მან მეგობრებთან გასვლა გააიშვიათა და სამსახურის მერე ბავშვის გარემოცვაში თავს გაცილებით მშვიდად და კმაყოფილად გრძნობდა. "მეგობრების" ნაწილი ამბობდა რომ ცოლმა ეს ბიჭი სულ გამოაშტერა. ნაწილი კი ამბობდა რომ ბიჭი ყოჩაღი იყო და ცოლს ეხმარებოდა. ეხმარებოდა მისთვის ნანატრი ქალიშვილის გაზრდაში. 

          ზოგადად ჩვენ ბევრი სტერეოტიპის მსხვერპლი ვართ. და გულწრფელად შეიძლება სულაც არ ვფიქრობდეთ რომ შვილი მხოლოდ დედის გასაზრდელია და ძალიანაც მოგვწონდეს დედა და მამა თავ თავის როლში, მაგრამ საკუთარი არაბედნიერების შეგრძნება არ გვაძლევდეს სრულყოფილად სხვისი ბედნიერების გაზიარების შესაძლებლობას. 

                                                                    *** 

ძალიან მინდა ადამიანები უბრალოდ ბედნიერები ვიყოთ. შევძლოთ და ვიპოვოთ ბედნიერების ის წყარო, რაც ხელმისაწვდომია ჩვენთვის.



пятница, 3 июня 2022 г.

ბრილიანტი 6 წლისაა :)

Автор: ჯუნა на 6/03/2022 0 коммент.
რომ ჩავუფიქრდები ძალიან მდიდარი ადამიანი ვარ მე, ჩემს ასაკში, ძალიან და მიხარია! ობიექტურად, რათქმაუნდა, ალბათ ასე არ არის, ყველაფერი ყოველთვის იდეალური ვერც იქნება..... მაგრამ ჩემს შიგნით ცხოვრობს რაღაც, რომელიც ცოცხალია და ყველაფერს აიდეალურებს, ავსებს, ასრულყოფილებს და ალამაზებს. მადლიერი ვარ ამის გამო! მადლიერი ვარ რომ ამ "სინაზეების" (ღოღობერიძისეული :)) დანახვა და შენახვა შემიძლია. და რა არის ეს სინაზე? აი ვიქტორიას გამოვლენილი სიყვარული სინაზეა, ჩემი იდაყვი რომ ნებისმიერ "უბედურებას" წონის მისთვის :))) ნებისმიერი ტკივილისგან ამშვიდებს - ჩემთვის სინაზეა. თემოს მორიდებული და წრფელი ჩაღიმება სინაზეა. გიოს აწყლიანებული თვალებიც სინაზეა. უჩას ჯერ კიდევ მუცელში მყოფ პატარას რომ წინდები ვუყიდეთ და ერთი სული გვაქვს ვაჩუქოთ - ესეც დიდი სინაზეა. ნიკუშას რომ ველაპარაკები და განსაკუთრებულ სიახლოვეს ვგრძნობ, რაღაცნაირ გრძნობებს - ესეც სინაზეა. მეგობრებს რომ ჩემი დაბადების დღე და ზოგადად დაბადება უხარიათ, საკუთარ თავს, მორიდებას რომ ჯობნიან და მეუბნებიან რომ მათი ცხოვრება უკეთესობისკენ შევცვალე - ჩემთვის დიდი სინაზეა.... და ზოგადად ამ სინაზეების დანახვა დიდი რამეა, შეგრძნება - საოცრება და შენახვა - აუცილებელი. ალბათ ზუსტად ასეთი მომენტები გვაქცევს ჩვენ ადამიანებს ადამიანებად და ამ მომენტების გამო ღირს ჩვენი ცხოვრება... ეს მოკლე ჩანაწერი ჩემს დაბადების დღეზე გამიკეთებია, 2021 წელს. დღეს კი ვიკის დაბადების დღეა. ჩემი, ჩვენი ბრილიანტის, რომელიც 6 წლის გახდა. რაღაც კარგი თვისებებით ვიკი ძალიან მგავს. მასშიც ცხოვრობს რაღაც ჭინკა, რომელიც მის ცხოვრებას გაცილებით კარგს, ლამაზს და იდეალურს ხდის. მას აქვს შინაგანი სილაღე და ყველაზე წვრილმანი სინაზეებით ტკბობის უნარი. მხოლოდ ის მინდა რომ ასე დარჩეს... არ დამძიმდეს, ყურები არასდროს ჩამოყაროს, სულ შეეძლოს ათასი ცუდიდან ერთი სიკეთით გაბედნიერება და სულ დარჩეს ჩვენს ბრილიანტად... ვიქტორია, წლების მერე ამ ჩანაწერს რომ ნახავ, მინდა კიდევ ერთხელ შეიგრძნო როგორ ძალიან მიყვარხარ, ძლიერ და ძლიერ, რაც გადის დრო და ხანი და ყოველთვის ასე იქნება, გპირდები ! < 3

четверг, 6 января 2022 г.

შობა, 2020

Автор: ჯუნა на 1/06/2022 0 коммент.


საკუთარ სახლზე უკეთესი ამქვეყნად არაფერი არსებობს. არაფერია მეტად მშობლიური, მშვიდი, იმედიანი და თბილი. ბაკურიანიდან მაშინ ჩამოვედით, მალე რომ შობა უნდა გათენებულიყო. სიხარულით შემოვირბინე მთელი სახლი, ჩავკოცნე ყველა, ვინც კი სახლში იყო: ღვეზელებთან მოფუსფუსე ლილი ბებო და სალო, წნევიანი ჯული, თემური, გია, მარიამი, უჩა, დავურეკე დედაჩემს... გავიქეცი მაღაზიაში ალილოს ბავშვების ტკბილეულისთვის, გზად შევიარე მეზობელ სალონში და შობა მივულოცე ჯერ კიდევ მომუშავე თანამშრომლებს, მერე მაღაზიის კონსულტანტებს... შოკოლადები და ღვეზელები მივართვი მოხუც მარტოხელა მეზობელს, რომელმაც კარში თეფშით რომ დამინახა კისერში მკოცნა და საშვილიშვილოდ დამლოცა :) ყველგან სიკეთე და შობის ჯადოქრობა ტრიალებდა და არაფერი ჯობდა ამ განწყობას < 3

ხვალ ბინას ვყიდულობთ. ჩვენს საკუთარ 85 კვადრატს მე-7 სართულზე. რამდენი წელია ამაზე ვოცნებობთ და ახლა რამოდენიმე დღეა სულ ამ ფიქრების ირგვლივ ვტრიალებთ. ვიქტორიაც კი ძილის წინ ზღაპრების ნაცვლად ჩვენს სახლზე მომიყევიო ითხოვს :) გეგმავს რას დააკრავს თავისი ოთახის კედლებზე და ბედნიერია.

მეც ბედნიერი ვარ. ვიცი რომ ცხოვრება ყოველთვის ისეთი ჯადოსნური არ არის, როგორიც შობის წინა ღამეს ჩანს, მაგრამ ყველაფერს შევძლებთ <3

შობას გილოცავთ, მიყვარხართ

7/01/2020

понедельник, 30 августа 2021 г.

ხვალ გაგვეღიმება :)

Автор: ჯუნა на 8/30/2021 0 коммент.

          ხანდახან, როცა რუტინა წაგიღებს, გგონია რომ საუკუნეები შეიძლება გავიდეს ასე, არაფერი შეიცვალოს და სულ ასე გაგრძელდეს. ყოველთვის მხოლოდ ის იყოს შენი საზრუნავი როგორ შეუთავსო ერთმანეთს მოვალეობები, საქმეები, დარდები, სიხარულები, პასუხისმგებლობები, ყოველ ჯერზე უბრალოდ ეცადო რომ ამ ჟონგლიორის ფრიად რთულ დავალებას წარმატებით გაართვა თავი, არცერთი რგოლი არ ამოგივარდეს, არ აებნე და ყველაფერი არ აგერიოს. თუმცა არა, საუკუნეები არა - ამ დროს დროზე შეიძლება სულაც არ იფიქრო, ვერც განსაზღვრო რამდენი ხანი გავიდა რაც რამე მნიშვნელოვანზე არ გიფიქრია, რამდენი ხანი გავიდა რაც არ ამოგისუნთქია, უბრალოდ არ გაჩერებულხარ და უკან მოგიხედია.

          მე გავჩერდი გუშინწინ. გამაჩერეს :) ვიღაც ქალმა დამირეკა და მითხრა თუ ჯუნა ბრძანდებით ავად ხართო... 

          უცნაურია რომ ამხელა გოგო ვარ და არ ვიცოდი ეს ავადმყოფობა რა იყო. რა არ გამიგონია ან არ მცოდნია, მაგრამ ეს სიტყვა რას გულისხმობდა არ ვიცოდი.... მეგონა ამისგან მოვკვდებოდი. მხოლოდ გიოსთან დარეკვა მოვასწარი, მერე იატაკზე გავიშოლტე და თავი გოდებას მივეცი მანამ, სანამ გიო არ მოვიდა და თვალებ და სახე დასიებული ექიმთან არ წამიყვანა

          სანამ იმ წყეულ ოთახში შევიდოდი, აზრები ელვის სისწრაფით დაჰქროდნენ ჩემს თავში და ღმერთამდეც მივედი.... თითქოს ყველა აზრი გვერდზე გადგა, დამშვიდდა და მე და ღმერთი დავრჩით ჩემს გონებაში. ის მიყურებდა და ელოდა რას ვეტყოდი, აი ისეთი, წარბაწეული და ცნობისმოყვარე სახით :) და იმ მომენტში ზუსტად ვიცოდი, რასაც ვეტყოდი ყველაფერი ზუსტად ისე იქნებოდა. იმიტომ კი არა რომ ღირსი ვარ, უბრალოდ ღმერთს მაინც ვუყვარვარ და ჩემი სულ ესმის ხოლმე 😊 და რომ უნდა დამეწყო თხოვნა და ვედრება ჩემს ჯანმრთელობაზე, უცებ ყველა ჩემი ბოლო დროინდელი ლოცვა გამახსენდა. ნუ ლოცვა ხმამაღალი ნათქვამია.... უფრო შეთანხმება, ხატების წინ რომ დადგები ყოველ დღე და ღმერთთან შეთანხმებას დებ ბუტბუტით - თუ ვინმეს რამე უნდა დაემართოს - ყველა მე დამემართოს. თუ ბავშვებს რამე განსაცდელი ელით - მე მომეცი მხოლოდ, და მათი წილი ჯანმრთელობის ყველა პრობლემაც - მხოლოდ მე... გამახსენდა ჩვენი შეთანხმება და ვეღარაფერი ვუთხარი ღმერთს. თავი დავხარე და ყველა აზრი გაქრა. მხოლოდ ის ვუთხარი, რომ თანახმა ვარ იყოს ნება მისი. და მხოლოდ მადლობა. მადლობა რომ ჩემი შეისმინა, შეთანხმება შეასრულა და მე მომცა ის, რაც შეიძლებოდა თემოს დამართნოდა, ან ვიქტორიას, ან გიოს.... 

          სამწუხაროდ, ისეთი მაგარიც  არ აღმოვჩნდი, რომ ეს ფიქრები საკმარისი ყოფილიყო ჩემი სიმშვიდისთვის. ეგოიზმი მაინც ყოველთვის  მძლევს, როცა საქმე ჯანმრთელობას ეხება. ვერასდროს ვეგუები საკუთარი მუსკულების შესუსტებას და უმწეოს პოზიციაში საკუთარი თავის აღმოჩენას. მაგრამ ეს მხოლოდ დროის საკითხია. ადამიანი ყველაფერს ეჩვევა :)

08/2020

вторник, 19 сентября 2023 г.

Just landed

          ძალიან კარგი სიტყვაა ინგლისურში landed. რუსულადაც დაახლოებით მსგავსად ჟღერს: приземлится. ქართულში ამ აზრის შესაბამისი სიტყვა სამწუხაროდ ვერ ვიპოვე, მაგრამ ძალიან მომწონს მომენტი, როცა მიწას უახლოვდები, უბრუნდები და ეს შეგრძნება მხოლოდ სახლში დაბრუნებისას მაქვს... იმდენად მომწონს სხვა ქვეყანაში ცხოვრება, მოგზაურობა, ბოშასავით ურუტინო და თავისუფალი, თავს აშვებული დღეები )) მაგრამ ჯამური ლიმიტი ამ თავისუფლების შეგრძნების ალბათ მაქსიმუმ 2 კვირაა. შემდეგ იგივე გრძნობა მიჩნდება, რაც ჰაერში მაქვს, ცას გამოკიდებულად ვგრძნობ თავს, თითქოს ფეხებით მყარად მიწას ვერ შევიგრძნობ და ჩემს სახლში მინდა, ჩემს კუთვნილ მიწასთან ახლოს, იმისთვის რომ თავი მყარად, დაცულად და მშვიდად ვიგრძნო.

          ჰოდა როცა საქართველოს მიწას მივუახლოვდი, ახალი გათენებული იყო. მზის სხივები ჭრიდა თეთრ ღრუბლებს და ცოტა ქვემოთ, ალაგ-ალაგ ჩიტებიც დაფრინავდნენ. ან არ დაფრინავდნენ, არ ვიცი, შეიძლება ეს ჩემი ფანტაზიის ნაყოფია და უბრალოდ მომეჩვენა. ასეთი დავიბადე, თვით აღდგენის უკიდეგანო ფუნქციით და ჩემი ტვინი მხოლოდ იმას მაჯერებს და მაყურებინებს, რაც კარგია და იდეალურია, რაც ლამაზია, რაც მომწონს და მიყვარს.

          აეროპორტიდან გამოსულმა ცას რომ ავხედე, არსად წასვლა აღარ მომინდა. ასეთი ლამაზი ცა ალბათ არ გინახავთ. ჩემთვის ფავორიტია გორის ცა, ავტობანს რომ თავზე ადგას )) არ გაგეცინოთ, მართლა 😊 და ცა გერგეთის თავზე. ისე მიყვარს, შეიძლება ვიტირო. ერთადერთხელ ვნახე და მას შემდეგ მესიზმრება, ვოცნებობ იქ ისევ მოხვედრაზე 😊 ჰოდა აეროპორტის თავზეც ისეთი ლამაზი იყო იმ დილით ცა, სუფთა, კამკამა, დილის ზღვასავით წმინდა და თოლიებით სავსე. დავიფიცებ რომ მათ სახეზე ღიმილსაც კი გავარჩევდი და კიდევ ერთხელ მომინდა დიადი ვიდეოგრაფი ვყოფილიყავი. ეს მომენტი სამუდამოდ აღმებეჭდა თავისი სრული სიმშვენიერით და სხვებისთვის გამეზიარებინა, ბედნიერების ნაკლებობისას.

          ისე ბედნიერება უცნაური რამეა. ამბობენ ხოლმე თვალს მოატან სად არის და ეგრევე გაქრებაო. ასეთი ბედნიერებები ყველას აქვს. წამიერად რომ დაგფარავს და გადაგივლის ტალღასავით, გული ამოგივარდება საგულედან და გგონია ეს წამი მარადიულად შენთან დარჩება, მაგრამ არც არაფერი 😊 გაცილებით რთულია იყო მშვიდად ბედნიერი. არ გჭირდებოდეს არავითარი ტალღა და გაუღიმო შენთან ერთად სახლში მიმავალ ხეებს, აივნიდან ჩიტებს, ყოველ კვირა დღეს გაუყვე გზას ყველაზე ნათელი სხივისკენ და იქედან გზად იყიდო ყველაზე ლამაზი მინდვრის ყვავილები: ყვითლები ან იასამნისფერები. აარჩიო საუკეთესოებს შორის ყველაზე ლამაზი ლარნაკები და საღამოს სანთლის შუქზე დალიო გემრიელი ჩაი. უბრალოდ იგრძნო რომ ცოცხალი ხარ, თუნდაც ამისთვის ხანდახან ტირილიც დაგჭირდეს )) თუნდაც ბევრი რამე გაკლდეს ან ვინმეც. მშვიდი ბედნიერების განცდა საუკეთესოა, რაც კი შეგიძლია შენს თავს აჩუქო.

          როგორ? არ ვიცი. გულწრფელად საგონებელში ვარ და არ ვიცი როგორ ვასწავლო სხვა ადამიანებს შეგრძნება იმისა, რასაც მე ვგრძნობ ხოლმე. მხოლოდ ერთი მინდა - რომ ბევრი დღე მქონდეს ამ შეგრძნებებისთვის. და სხვებისთვისაც, მშვიდი ბედნიერების შეგრძნების ერთ ერთი გასაღები სხვების ბედნიერებასაც გულისხმობს 😊

          

          17.09.2023

среда, 24 августа 2022 г.

თქვენი ბედნიერების წყარო რა არის?

           რა არის ცხოვრებაში მნიშვნელოვანი?
 ჩვენ, ყველანი დაუსრულებელ რუტინაში ვცხოვრობთ. ბევრს ვმუშაობთ, ხანდახან ვფიქრობთ რა ვჭამოთ სადილზე ან ვახშმად, რით ვუმასპინძლოთ სტუმარს, რით გავახაროთ ბავშვები ან როგორ არ დაგვრჩეს უყურადღებოდ ახლობელი ადამიანები.... დაუსრულებლად ვფიქრობთ, ვიღლებით, ვაღწევთ დღის მიზნებს, ისევ ვიღლებით, ვისვენებთ და თავიდან... ვცხოვრობთ ხელფასიდან ხელფასამდე, ორშაბათიდან კვირამდე, ვისრულებთ ოცნებებს ან მივყვებით გეგმებს... ველოდებით ახალ წელს, დაბადების დღეს, მერე აღდგომას... და როდის ვცხოვრობთ? ან კი რა არის ჩვენი ცხოვრება? როდის ვართ ბედნიერები? როცა ვმხიარულობთ, ბევრს ვმუშაობთ, როცა ფუჭად ვფლანგავთ დროს, ვზარმაცობთ თუ დეპრესიაში ვართ... არ ვიცი. ცხოვრების სხვადასხვა ეტაპზე სხვადასხვა პასუხი მაქვს ამ კითხვაზე. 

                                                                     ***

 ხანდახან ვფიქრობ რომ ცხოვრების მიზანი უბრალოდ ცხოვრებაა. 

 მაგალითად: 

 კარგი მუსიკის მოსმენა. ხანდახან კარგი მუსიკა ცხოვრების აზრსაც მიგახვედრებს და შთაგაგონებს. ცრემლები მოგადგება ან ღიმილი. ჩახუტება მოგინდება. სიკეთეც მოგინდება. კარგი განწყობის გაზიარებაც. 

კარგი წიგნის წაკითხვა. წიგნის, რომელიც ბევრს დაგაფიქრებს და იმ აზრებს მოგიტანს, რაც ადამიანად შეგქმნის. სრულგყოფს. 

საკუთარი შრომით შექმნილი შედეგი. მაგალითად გინახავთ კომპოზიტორი, რომლის მელოდიასაც მუსიკოსი სცენაზე ასრულებს? ყოველი ახალი ნოტი მისი ცხოვრების პატარა ნაწილია, რომელიც აღაფრთოვანებს, ასევდიანებს და ერთდროულად აბედნიერებს, რადგან მისია, მან შექმნა და ღვთაებრივია. თუ მსგავსი არაფერი გინახავთ, აუცილებლად ნახეთ ენტონი ჰოპკინსის ვალსის შესრულება. ვფიქრობ, შეუძლებელია ჰოპკინსი არაჩვეულებრივი ადამიანი არ იყოს. მან ლამაზი კომპოზიცია შექმნა და მისი მოსმენით ბევრ მსმენელთან ერთად გაბედნიერდა. ბედნიერი ადამიანები ვერასდროს არიან ჩვეულებრივები ან არაკეთილშობილები. 

ჯანსაღი სიყვარული. სიყვარული ხომ მთავარი შთაგონების წყაროა. ენერგიის წყაროა. სილამაზის წყაროცაა. როცა გიყვარს ყველაფერი შეგიძლია. სრულყოფილად ცხოვრებაც უფრო მარტივია. 

                                                                      *** 

           სანაპიროზე ახალგაზრდა ლამაზი წყვილი ისვენებდა. 3 შვილით. დედა წყალში ცურავდა 2 შედარებით მოზრდილი ბავშვით, მამა ნაპირზე თამაშობდა პატარა გოგონასთან. ირგვლივ ყველა შფოთავდა ფაქტით, რომ ქალი ცურავდა, ქმარი კი ნაპირზე ბავშვთან თამაშობდა. ალბათ უფრო სწორი იქნებოდა ქალი ნაპირზე ყოფილიყო 3 ბავშვით და კაცს თავისუფლად გაეცურა ზღვაში. ვალდებულებების და პასუხისმგებლობების გარეშე

          როცა ჩემი და ახალ სახლში გადავიდა, მეუღლე ხშირად ეხმარებოდა საოჯახო საქმეებში. რადგან ორივე მთელი დღე მუშაობდა, საღამოს საქმეებს ინაწილებდნენ და ერთად ალაგებდნენ სახლს, რიგრიგობით რეცხავდნენ ჭურჭელს, საჭმელსაც ის აკეთებდა ვისაც მეტი დრო ექნებოდა ამისთვის. მეზობლები ამბობდნენ რომ ჩემი და ქმარს აჩმორებდა. რათქმაუნდა ჯობდა რომ ყველაფერი მას გაეკეთებინა და კაცს მთელი საღამო ტელევიზორთან გაეტარებინა. 

          როცა მეგობარს ნანატრი გოგონა შეეძინა, საღამოობით მან მეგობრებთან გასვლა გააიშვიათა და სამსახურის მერე ბავშვის გარემოცვაში თავს გაცილებით მშვიდად და კმაყოფილად გრძნობდა. "მეგობრების" ნაწილი ამბობდა რომ ცოლმა ეს ბიჭი სულ გამოაშტერა. ნაწილი კი ამბობდა რომ ბიჭი ყოჩაღი იყო და ცოლს ეხმარებოდა. ეხმარებოდა მისთვის ნანატრი ქალიშვილის გაზრდაში. 

          ზოგადად ჩვენ ბევრი სტერეოტიპის მსხვერპლი ვართ. და გულწრფელად შეიძლება სულაც არ ვფიქრობდეთ რომ შვილი მხოლოდ დედის გასაზრდელია და ძალიანაც მოგვწონდეს დედა და მამა თავ თავის როლში, მაგრამ საკუთარი არაბედნიერების შეგრძნება არ გვაძლევდეს სრულყოფილად სხვისი ბედნიერების გაზიარების შესაძლებლობას. 

                                                                    *** 

ძალიან მინდა ადამიანები უბრალოდ ბედნიერები ვიყოთ. შევძლოთ და ვიპოვოთ ბედნიერების ის წყარო, რაც ხელმისაწვდომია ჩვენთვის.



пятница, 3 июня 2022 г.

ბრილიანტი 6 წლისაა :)

რომ ჩავუფიქრდები ძალიან მდიდარი ადამიანი ვარ მე, ჩემს ასაკში, ძალიან და მიხარია! ობიექტურად, რათქმაუნდა, ალბათ ასე არ არის, ყველაფერი ყოველთვის იდეალური ვერც იქნება..... მაგრამ ჩემს შიგნით ცხოვრობს რაღაც, რომელიც ცოცხალია და ყველაფერს აიდეალურებს, ავსებს, ასრულყოფილებს და ალამაზებს. მადლიერი ვარ ამის გამო! მადლიერი ვარ რომ ამ "სინაზეების" (ღოღობერიძისეული :)) დანახვა და შენახვა შემიძლია. და რა არის ეს სინაზე? აი ვიქტორიას გამოვლენილი სიყვარული სინაზეა, ჩემი იდაყვი რომ ნებისმიერ "უბედურებას" წონის მისთვის :))) ნებისმიერი ტკივილისგან ამშვიდებს - ჩემთვის სინაზეა. თემოს მორიდებული და წრფელი ჩაღიმება სინაზეა. გიოს აწყლიანებული თვალებიც სინაზეა. უჩას ჯერ კიდევ მუცელში მყოფ პატარას რომ წინდები ვუყიდეთ და ერთი სული გვაქვს ვაჩუქოთ - ესეც დიდი სინაზეა. ნიკუშას რომ ველაპარაკები და განსაკუთრებულ სიახლოვეს ვგრძნობ, რაღაცნაირ გრძნობებს - ესეც სინაზეა. მეგობრებს რომ ჩემი დაბადების დღე და ზოგადად დაბადება უხარიათ, საკუთარ თავს, მორიდებას რომ ჯობნიან და მეუბნებიან რომ მათი ცხოვრება უკეთესობისკენ შევცვალე - ჩემთვის დიდი სინაზეა.... და ზოგადად ამ სინაზეების დანახვა დიდი რამეა, შეგრძნება - საოცრება და შენახვა - აუცილებელი. ალბათ ზუსტად ასეთი მომენტები გვაქცევს ჩვენ ადამიანებს ადამიანებად და ამ მომენტების გამო ღირს ჩვენი ცხოვრება... ეს მოკლე ჩანაწერი ჩემს დაბადების დღეზე გამიკეთებია, 2021 წელს. დღეს კი ვიკის დაბადების დღეა. ჩემი, ჩვენი ბრილიანტის, რომელიც 6 წლის გახდა. რაღაც კარგი თვისებებით ვიკი ძალიან მგავს. მასშიც ცხოვრობს რაღაც ჭინკა, რომელიც მის ცხოვრებას გაცილებით კარგს, ლამაზს და იდეალურს ხდის. მას აქვს შინაგანი სილაღე და ყველაზე წვრილმანი სინაზეებით ტკბობის უნარი. მხოლოდ ის მინდა რომ ასე დარჩეს... არ დამძიმდეს, ყურები არასდროს ჩამოყაროს, სულ შეეძლოს ათასი ცუდიდან ერთი სიკეთით გაბედნიერება და სულ დარჩეს ჩვენს ბრილიანტად... ვიქტორია, წლების მერე ამ ჩანაწერს რომ ნახავ, მინდა კიდევ ერთხელ შეიგრძნო როგორ ძალიან მიყვარხარ, ძლიერ და ძლიერ, რაც გადის დრო და ხანი და ყოველთვის ასე იქნება, გპირდები ! < 3

четверг, 6 января 2022 г.

შობა, 2020



საკუთარ სახლზე უკეთესი ამქვეყნად არაფერი არსებობს. არაფერია მეტად მშობლიური, მშვიდი, იმედიანი და თბილი. ბაკურიანიდან მაშინ ჩამოვედით, მალე რომ შობა უნდა გათენებულიყო. სიხარულით შემოვირბინე მთელი სახლი, ჩავკოცნე ყველა, ვინც კი სახლში იყო: ღვეზელებთან მოფუსფუსე ლილი ბებო და სალო, წნევიანი ჯული, თემური, გია, მარიამი, უჩა, დავურეკე დედაჩემს... გავიქეცი მაღაზიაში ალილოს ბავშვების ტკბილეულისთვის, გზად შევიარე მეზობელ სალონში და შობა მივულოცე ჯერ კიდევ მომუშავე თანამშრომლებს, მერე მაღაზიის კონსულტანტებს... შოკოლადები და ღვეზელები მივართვი მოხუც მარტოხელა მეზობელს, რომელმაც კარში თეფშით რომ დამინახა კისერში მკოცნა და საშვილიშვილოდ დამლოცა :) ყველგან სიკეთე და შობის ჯადოქრობა ტრიალებდა და არაფერი ჯობდა ამ განწყობას < 3

ხვალ ბინას ვყიდულობთ. ჩვენს საკუთარ 85 კვადრატს მე-7 სართულზე. რამდენი წელია ამაზე ვოცნებობთ და ახლა რამოდენიმე დღეა სულ ამ ფიქრების ირგვლივ ვტრიალებთ. ვიქტორიაც კი ძილის წინ ზღაპრების ნაცვლად ჩვენს სახლზე მომიყევიო ითხოვს :) გეგმავს რას დააკრავს თავისი ოთახის კედლებზე და ბედნიერია.

მეც ბედნიერი ვარ. ვიცი რომ ცხოვრება ყოველთვის ისეთი ჯადოსნური არ არის, როგორიც შობის წინა ღამეს ჩანს, მაგრამ ყველაფერს შევძლებთ <3

შობას გილოცავთ, მიყვარხართ

7/01/2020

понедельник, 30 августа 2021 г.

ხვალ გაგვეღიმება :)

          ხანდახან, როცა რუტინა წაგიღებს, გგონია რომ საუკუნეები შეიძლება გავიდეს ასე, არაფერი შეიცვალოს და სულ ასე გაგრძელდეს. ყოველთვის მხოლოდ ის იყოს შენი საზრუნავი როგორ შეუთავსო ერთმანეთს მოვალეობები, საქმეები, დარდები, სიხარულები, პასუხისმგებლობები, ყოველ ჯერზე უბრალოდ ეცადო რომ ამ ჟონგლიორის ფრიად რთულ დავალებას წარმატებით გაართვა თავი, არცერთი რგოლი არ ამოგივარდეს, არ აებნე და ყველაფერი არ აგერიოს. თუმცა არა, საუკუნეები არა - ამ დროს დროზე შეიძლება სულაც არ იფიქრო, ვერც განსაზღვრო რამდენი ხანი გავიდა რაც რამე მნიშვნელოვანზე არ გიფიქრია, რამდენი ხანი გავიდა რაც არ ამოგისუნთქია, უბრალოდ არ გაჩერებულხარ და უკან მოგიხედია.

          მე გავჩერდი გუშინწინ. გამაჩერეს :) ვიღაც ქალმა დამირეკა და მითხრა თუ ჯუნა ბრძანდებით ავად ხართო... 

          უცნაურია რომ ამხელა გოგო ვარ და არ ვიცოდი ეს ავადმყოფობა რა იყო. რა არ გამიგონია ან არ მცოდნია, მაგრამ ეს სიტყვა რას გულისხმობდა არ ვიცოდი.... მეგონა ამისგან მოვკვდებოდი. მხოლოდ გიოსთან დარეკვა მოვასწარი, მერე იატაკზე გავიშოლტე და თავი გოდებას მივეცი მანამ, სანამ გიო არ მოვიდა და თვალებ და სახე დასიებული ექიმთან არ წამიყვანა

          სანამ იმ წყეულ ოთახში შევიდოდი, აზრები ელვის სისწრაფით დაჰქროდნენ ჩემს თავში და ღმერთამდეც მივედი.... თითქოს ყველა აზრი გვერდზე გადგა, დამშვიდდა და მე და ღმერთი დავრჩით ჩემს გონებაში. ის მიყურებდა და ელოდა რას ვეტყოდი, აი ისეთი, წარბაწეული და ცნობისმოყვარე სახით :) და იმ მომენტში ზუსტად ვიცოდი, რასაც ვეტყოდი ყველაფერი ზუსტად ისე იქნებოდა. იმიტომ კი არა რომ ღირსი ვარ, უბრალოდ ღმერთს მაინც ვუყვარვარ და ჩემი სულ ესმის ხოლმე 😊 და რომ უნდა დამეწყო თხოვნა და ვედრება ჩემს ჯანმრთელობაზე, უცებ ყველა ჩემი ბოლო დროინდელი ლოცვა გამახსენდა. ნუ ლოცვა ხმამაღალი ნათქვამია.... უფრო შეთანხმება, ხატების წინ რომ დადგები ყოველ დღე და ღმერთთან შეთანხმებას დებ ბუტბუტით - თუ ვინმეს რამე უნდა დაემართოს - ყველა მე დამემართოს. თუ ბავშვებს რამე განსაცდელი ელით - მე მომეცი მხოლოდ, და მათი წილი ჯანმრთელობის ყველა პრობლემაც - მხოლოდ მე... გამახსენდა ჩვენი შეთანხმება და ვეღარაფერი ვუთხარი ღმერთს. თავი დავხარე და ყველა აზრი გაქრა. მხოლოდ ის ვუთხარი, რომ თანახმა ვარ იყოს ნება მისი. და მხოლოდ მადლობა. მადლობა რომ ჩემი შეისმინა, შეთანხმება შეასრულა და მე მომცა ის, რაც შეიძლებოდა თემოს დამართნოდა, ან ვიქტორიას, ან გიოს.... 

          სამწუხაროდ, ისეთი მაგარიც  არ აღმოვჩნდი, რომ ეს ფიქრები საკმარისი ყოფილიყო ჩემი სიმშვიდისთვის. ეგოიზმი მაინც ყოველთვის  მძლევს, როცა საქმე ჯანმრთელობას ეხება. ვერასდროს ვეგუები საკუთარი მუსკულების შესუსტებას და უმწეოს პოზიციაში საკუთარი თავის აღმოჩენას. მაგრამ ეს მხოლოდ დროის საკითხია. ადამიანი ყველაფერს ეჩვევა :)

08/2020

 

duna's blog Template by Ipietoon Blogger Template | Gadget Review