მოსკოვში на воробьевых горах იყო არაჩვეულებრივი კლუბი "эмпатиа" , სადაც 15-დან 25 წლამდე ახალგაზრდები ვიკრიბებოდით, გვიტარდებოდა ტრენინგები ფსიქოლოგიის, კონფლიქტოლოგიის და კიდევ უამრავი სასარგებლო და საინტერესო რამის გაკვეთილები, ვთამაშობდით ფსიქოლოგიურ თამაშებს (ხშირად მაფიას, რომელიც, როგორც ვიცი, ახლა იმედის არხზე გადის და "მაფიის ღამე" ქვია), დავდიოდით ლაშქრობებზე, ვარჩევდით მოთხრობებს, ისტორიებს, ფილმებს... ერთი სიტყვით ყოველი შაბათ-კვირა მიხაროდა, რადგან ფსიქოლოგია და მასთან დაკავშირებული ნებისმიერი რამ მართლა ძალიან მიყვარს და პედაგოგებიც ძალიან კარგები გვყავდა.
ერთ-ერთი ფილმი, რომელიც ერთმა ფსიქოლოგმა გვაყურებინა და შემდეგ გავარჩიეთ, იყო the truman show. მაშინ ამ ფილმმა ჩემზე საოცარი და წარუშლელი შთაბეჭდილება დატოვა.
ხანდახან ალბათ ყველას გვქონია მომენტი, როცა ვფიქრობთ, რომ დედამიწა ჩვენს ირგვლივ ტრიალებს, ყველაფერი რაც ხდება ჩვენთვისაა გამიზნული და ყველა მხოლოდ ჩვენ, ჩვენს რეაქციებს, ქცევებს აკვირდება.
მთავარ როლს ფილმში ჯიმ კერი თამაშობს და მის პერსონაჟსაც (ტრუმან ბერბენკს) ერთ დღეს ასეთი გრძნობა უჩნდება.
მთავარი კი ისაა, რომ იგი მართალი აღმოჩნდება. მთელი მისი ცხოვრება ერთი დიდი კინოა, მისი ქალაქი კი დიდი გადასაღები მოედანი, სტუდია. ეს არის რაღაც რეალითი შოუს მსგავსი, მიწვეული მთელი ქალაქი მსახიობებით. ეს კაცი აღმოაჩენს, რომ დაწყებული დაბადებიდან, ყველაფერი, რაც მის ცხოვრებაში იყო: მშობლები, ცოლი, თანამშრომლები, მეგობრები, მეზობლები..... სცენარში დაწერილი და კარგად ნათამაშები იყო მხოლოდ.
ეს ფილმი მეორედ რამდენიმე დღის წინ ვნახე. სიმართლე გითხრათ, შთაბეჭდილება ისეთი აღარ იყო როგორც პირველად, მაგრამ მაინც всем советую :)
0 коммент.:
Отправить комментарий