შენთან! სულ შენთან!

ყოველ ღამეს, როცა საათი 12-ს გადაცდება, მე ვწვები და ვცდილობ დავიძინო..... ათასი ფიქრი მაბეზრებს თავს, ყველას ერთად უნდა თავი შემახსენოს, მე კი ყველას მოთმინებით ვიგერიებ, მოთმინებით იმიტომ, რომ ვიცი, ადრე თუ გვიან გონება დაიღლება და გაითიშება. მე კი თავისუფლება მომეცემა...... სულმოუთქმელად ველოდები ამ მომენტს, თუმცა არ ვიმჩნევ და სიმშვიდეს ვინარჩუნებ, რომ ფიქრებმა არ გაიგონ ჩემი საწადელი და ორმაგად არ შემომიტიონ.
გადის საათი....... ორი...... თვალები ნელ-ნელა იხუჭება, ფიქრებიც ნელ-ნელა ფერმკრთალდებიან, ნისლში ეხვევიან, იფანტებიან და მეძინება... აი, ვხედავ მძინავს, თვალები დახუჭული მაქვს, გათიშულს ვგავარ. საკუთარი თავის სათვალიერებლად არ მცალია. შენთან მეჩქარება. 2 წუთიც და შენთან ვარ საყვარელო........ აი, შენც გხედავ! :) ხელი ისე დაგრჩენია თითქოს მე გამომიწოდე... შენს ხელს ხელებში ვიქცევ და იატაკზე ვკალათდები. მიყვარს ხოლმე შენი ყურება მძინარესი, ისეთი მშვიდი ხარ, წყნარი.... მინდება ხოლმე ჩაგკოცნო, მაგრამ თავს ვიკავებ. მეშინია, არ გაგაღვიძო. ვზივარ ხოლმე ასე, ყოველ ღამე და გიყურებ. არც ფიქრი მაწუხებს, არც ოცნება მიტაცებს, უბრალოდ მიყვარხარ...... შენ ხომ წარმოდგენაც არ გაქვს, რომ მე ყოველ ღამეს შენს გვერდით ვატარებ, ცუდ სიზმრებს გიგერიებ, შენს ძილს ვიცავ, შენით ვტკბები.......
დილით უკმაყოფილო იმით, რომ კიდევ დიდხანს შენთან დარჩენა აღარ შემიძლია, სახლში ვბრუნდები. ისევ საკუთარ თავს ვუბრუნდები და იმ ათას ფიქრს, რომელიც ჩემს თავში ტრიალებს. ჩუმად კი ისევ საათს ვუყურებ ხოლმე, მინდა მალე დაღამდეს, რომ ისევ გნახო, ისევ მოვეფერო შენს ხელს, ბოტოტა თითებს, შუბლიდან თმა გადაგიწიო და წასვლის წინ ჩუმად, თითქმის უგრძნობლად ტუჩების ბოლოებზე გაკოცო.... ვამბობ უგრძნობლად, მაგრამ ალბათ მაინც გრძნობ, რადგან ყოველ დილას მეუბნები ხოლმე: დამესიზმრე ჩემთან იყავიო...... მე მეღიმება, თითქოს ვიოცებ, მაგრამ გულში ბედნიერი ვარ...... ბედნიერი ვარ რომ მგრძნობ!