понедельник, 29 марта 2010 г.

ბავშვობაზე მონატრებული

Автор: ჯუნა на 3/29/2010
2 დღეა სიცხე მაქვს და თავს ძალიან ცუდად ვგრძნობ. ყველაფრის გაკეთება მიმძიმს. ჩემთვის იმ დასკვნამდე მივედი რომ, მზრუნველობა მომენატრა ძალიან... ისეთ მზრუნველობას ვგულისხმობ მხოლოდ მშობლები რომ აგრძნობინებენ შვილებს. ბებიები და თუნდაც ქმარი რომ ვერ შეცვლის. პატარა გოგოსავით რომ იჭირვეულებ... დეე ატმის კომფოტი მომიტანეე... დედა მცივა ჩემი ადიელა დამაფარე... და აზრადაც არ მოგივა რო ადგე და თვითონ გაიხსნა ის კომფოტი ან გადაიფარო ადიელა რადგან ის დედაა და მოგივლის.. მერე რა რო უკვე 20–ის ხარ და მალე გათხოვებას აპირებ. შენ ხომ შვილი ხარ მაინც... პატარა გოგო. და სულ არ მინდა ამ დროს ჭკვიანი ვიყო ან გაგებული ან დამოუკიდებელი. საერთოდ დამოუკიდებლობა ფრიად კარგი და სასიამოვნო რამაა... მაგრამ ხანდახან ისეთი მოსაწყენი...
მე ადრე გავხდი დამოუკიდებელი, მე–9 კლასში ვიყავი პირველად მუშაობა რომ დავიწყე. მახსოვს ჩემს ოჯახში ყველა წინააღმდეგი იყო ამის, მე კი არ ვთმობდი,ალბათ თავიდან უფრო იმიტომ რომ ჩემი რუსი კლასელების დამოუკიდებლობა და сами по себе ყოფნა მშურდა ბავშვური შურით.... მერე კი შევეჩვიე საკუთარ ფულს, თვით დამოუკიდებლობას და შინაგანი თავისუფლების სასიამოვნო გრნობას. წარმატებებით და კარიერაში ზრდის პერსპექტივით ვიყავი ფრთაშესხმული. თავი სრულფასოვნად ვიგრძენი და არა ბავშვად. გამომდიოდა მინდა გითხრათ, თანაც ძალიან კარგად. მაგრამ საქმე ამაში არაა. უბრალოდ ახლა, წლების შემდეგ ჩემი ბავშვობა მენანება. ბავშვობა, რომელიც აღარ მექნება და ტყუილა შევალიე იგი დიდობაზე ოცნებას და დამოუკიდებლობაზე დევნას. ხანდახან ძალიან მინდა უკან დაბრუნება... მახსოვს ერთხელ პატარა ვიყავი, მამაჩემი в очереднои раз მოსკოვში წავიდა. არ მინდოდა წასულიყო რატომღაც, ძალიან ვნერვიულობდი, ვბრაზობდი. გაცილების დროს მივეპარე და ჯვარი ჩავუგდე ტყავის კურტკის ჯიბეში... რომ წავიდა და გაცილებიდან სახლში დავბრუნდით ბატონები დამემართა. ძალიან გაბრაზებული ვიყავი და არავის ნახვა არ მინდოდა. ჩემი დედიკო თავზე დამტრიალებდა და რას არ მიკეთებდა... მერე ვიღაც ფანდურიანი ქალებიც კი მომიყვანეს:) ეჰ.... კარგია უზრუნველი ბავშვობა.... საფიქრალი რომ არაფერი გაქვს გარდა მრავალრიცხოვანი და მარადცვალებადი "შეყვარებულებისა")).
მალე გამოვჯანმრთელდები და ყველაფერი კარგად იქნება.

2 коммент.:

Tatia комментирует...

gamojanmrtelebas gisurveb :**

ლოლიკა комментирует...

მართლა ძალიან კარგია დედის მზრუნველობა... ბავშვობა კი შეუდარებელი...

понедельник, 29 марта 2010 г.

ბავშვობაზე მონატრებული

2 დღეა სიცხე მაქვს და თავს ძალიან ცუდად ვგრძნობ. ყველაფრის გაკეთება მიმძიმს. ჩემთვის იმ დასკვნამდე მივედი რომ, მზრუნველობა მომენატრა ძალიან... ისეთ მზრუნველობას ვგულისხმობ მხოლოდ მშობლები რომ აგრძნობინებენ შვილებს. ბებიები და თუნდაც ქმარი რომ ვერ შეცვლის. პატარა გოგოსავით რომ იჭირვეულებ... დეე ატმის კომფოტი მომიტანეე... დედა მცივა ჩემი ადიელა დამაფარე... და აზრადაც არ მოგივა რო ადგე და თვითონ გაიხსნა ის კომფოტი ან გადაიფარო ადიელა რადგან ის დედაა და მოგივლის.. მერე რა რო უკვე 20–ის ხარ და მალე გათხოვებას აპირებ. შენ ხომ შვილი ხარ მაინც... პატარა გოგო. და სულ არ მინდა ამ დროს ჭკვიანი ვიყო ან გაგებული ან დამოუკიდებელი. საერთოდ დამოუკიდებლობა ფრიად კარგი და სასიამოვნო რამაა... მაგრამ ხანდახან ისეთი მოსაწყენი...
მე ადრე გავხდი დამოუკიდებელი, მე–9 კლასში ვიყავი პირველად მუშაობა რომ დავიწყე. მახსოვს ჩემს ოჯახში ყველა წინააღმდეგი იყო ამის, მე კი არ ვთმობდი,ალბათ თავიდან უფრო იმიტომ რომ ჩემი რუსი კლასელების დამოუკიდებლობა და сами по себе ყოფნა მშურდა ბავშვური შურით.... მერე კი შევეჩვიე საკუთარ ფულს, თვით დამოუკიდებლობას და შინაგანი თავისუფლების სასიამოვნო გრნობას. წარმატებებით და კარიერაში ზრდის პერსპექტივით ვიყავი ფრთაშესხმული. თავი სრულფასოვნად ვიგრძენი და არა ბავშვად. გამომდიოდა მინდა გითხრათ, თანაც ძალიან კარგად. მაგრამ საქმე ამაში არაა. უბრალოდ ახლა, წლების შემდეგ ჩემი ბავშვობა მენანება. ბავშვობა, რომელიც აღარ მექნება და ტყუილა შევალიე იგი დიდობაზე ოცნებას და დამოუკიდებლობაზე დევნას. ხანდახან ძალიან მინდა უკან დაბრუნება... მახსოვს ერთხელ პატარა ვიყავი, მამაჩემი в очереднои раз მოსკოვში წავიდა. არ მინდოდა წასულიყო რატომღაც, ძალიან ვნერვიულობდი, ვბრაზობდი. გაცილების დროს მივეპარე და ჯვარი ჩავუგდე ტყავის კურტკის ჯიბეში... რომ წავიდა და გაცილებიდან სახლში დავბრუნდით ბატონები დამემართა. ძალიან გაბრაზებული ვიყავი და არავის ნახვა არ მინდოდა. ჩემი დედიკო თავზე დამტრიალებდა და რას არ მიკეთებდა... მერე ვიღაც ფანდურიანი ქალებიც კი მომიყვანეს:) ეჰ.... კარგია უზრუნველი ბავშვობა.... საფიქრალი რომ არაფერი გაქვს გარდა მრავალრიცხოვანი და მარადცვალებადი "შეყვარებულებისა")).
მალე გამოვჯანმრთელდები და ყველაფერი კარგად იქნება.

2 комментария:

Tatia комментирует...

gamojanmrtelebas gisurveb :**

ლოლიკა комментирует...

მართლა ძალიან კარგია დედის მზრუნველობა... ბავშვობა კი შეუდარებელი...

 

duna's blog Template by Ipietoon Blogger Template | Gadget Review