თეთრი ოცნება

როცა შენ მოხვალ, მე უკვე მზად ვიქნები. მეცმება თეთრი კაბა, მერე შენ მომიტან თეთრ ქრიზანთემებს, თმაშიც პატარა, თეთრ ყვავილს გამიკეთებ, ცოტას კიდეც გამიწყრები რა ამბავია ამდენი სარკეში პრანჭვაო, მერე გამიღიმებ, ყელზე მაკოცებ, ჩავჭიდებთ ხელს და შევუყვებით აღმართს.



მწვერვალზე თოვლია. თეთრი, თეთრი, ქათქათა. მერე მე თოვლს შევერევი და შენ შეშფოთებული მეძებ. მერე თეთრი მტრედი მოფრინდება და ყურში ჩაგიჩურჩულებს რაღაცას. შენს თვალებში უამრავი ეშმაკუნა სახლდება. შებრუნდები და მიდიხარ. მე შიშით გული მისკდება. მაშინვე ვყვირი, შენც შემობრუნდები და მაშინვე მპოულობ. ასეთმა ხუმრობამ კარგა გვარიანად შემაშფოთა. მერამდენედ გეკითხები უკვე, მართლა მიდიოდი? მართლა მტოვებდი? ცოტაც და ტირილს დავიწყებ. შენ ცრემლიან თვალებს მიკოცნი და მამშვიდებ.

ყველაფერი ჩვენია: ეს მწვერვალიც, ქათქათა თოვლიც, თეთრი, მოღუღუნე მტრედიც, ცისფერი ცა და სუფთა, გამჭვირვალე ჰაერიც. მერე მე ამას ყველაფერს შენ გჩუქნი. შენ მე. მე თეთრი, თეთრი კაბა მაცვია. ხელშიც შენი მორთმეული თეთრი ქრიზანთემები მიჭირავს. ირგვლივ თოვს და თოვს. მე და შენ თეთრი ფიფქები გვაცვივა. ყველაზე კარგი, დიდი ფანტელები შენ გეცემა. ირგვლივ სითეთრეა. მე თეთრი კაბა მაცვია. ჩემი თმებიდან შენი ლამაზად და კოხტად გაკეთებული ყვავილი იჭყიტება. ხელშიც შენი მიერ მორთმეული თეთრი ქრიზანთემები მიჭირავს. თოვს, თოვს და თოვს.

სულ ბოლომდე ავედით, იქედან მხოლოდ თეთრი ქვეყანა და ციდან მოფარფატე თეთრი ფიფქები მოჩანს. მერე მე შენ მორთმეულ თეთრ ქრიზანთემებს მთელ ქვეყანას ვჩუქნი. ერთ ცალს შენც გჩუქნი. უსაზღვროდ გიხარია. შენს თვალებში იმდენი პატარა ეშმაკუნებია ჩასახლებული, მეშინია ისევ არ წამოგიაროს როგორც წეღან. მაშფოთებს ისეთი ხუმრობა, რომელიც შეიძლება მართლა მოხდეს. მეშინია ამ სითეთრეში ჩემი თეთრი კაბით ან მე არ გაგებნე, ან შენ არ დაგკარგო და ამიტომ ხელს არ გიშვებ. კარგია ასე ერთად რომ შევყურებთ მთელ ქვეყანას. მიხარია. შენც გიხარია და მერე ორივეს ერთად ბედნიერი ღიმილით გვიხუტებს თეთრი მწვერვალი გულში.

ღამდება, მაგრამ მაინც სითეთრე ჭარბობს. უცებ დიდი, დიდი, წითელი მზე ამოვიდა და იმანაც ჩაგვეხუტა. მერე ყველა ერთად გვეფერებოდა: თეთრი მწვერვალი, დიდი, წითელი მზე და თეთრი ღამე. მერე შენც გაბედე და ისე სათუთად მომეფერე, კინაღამ ავღრიალდი. თმიდან შენი ნაჩუქარი თეთრი ყვავილი ჩამომივარდა.

მერე ორივემ ერთად დავინახეთ როგორ ამოჰქონდა თეთრ მტრედს ღუღუნ-ღუღუნით ჩემი თეთრი ყვავილი. ამოჰქონდა და იმასაც პატარა ეშმაკუნები უციმციმებდა თვალებში. ალბათ ესეც რაღაც სიურპრიზს მიმზადებდა, ოღონდ ახლა ჩემთან ერთად შენც. ორივე რაღაცის მოლოდინში გავინაბეთ. თეთრი მტრედი არ ჩქარობდა. კვლავ ღუღუნით მოარღვევდა თეთრ, ქათქათა თოვლს. თან ჩემთვის თეთრი ყვავილი ამოჰქონდა.

მე თეთრი კაბა მეცვა, თმაში შენი გაკეთებული თეთრი ყვავილი მებნია, ხელშიც შენი ნაჩუქარი თეთრი ქრიზანთემები მეჭირა.


თოვდა, თოვდა და თოვდა.

ნონა