დეპრესია და მისი მიზეზები

ბოლო დროა რაღაც უხასიათო და დეპრესიული გავხდი. ასეთი რამეები მაშინ მემართება ხოლმე როდესაც მე და გიოს რაიმე პრობლემები გვექმნება ურთიერთობაში ან სახლში რამე გაუთვალისწინებელი და უსიამოვნო ხდება... ახლა კი არაფერ მსგავსს ადგილი არ აქვს, გიოც დიდი გულისხმევით ცდილობს რამე გამიგოს და გაარკვიოს რა მჭირს, თუმცა მას რა ვუთხრა როცა თვითონ ვერაფერს ვუგებ თავს.
ძალიან ვიგრუზები ყოველ ცუდ ახალ ამბავზე, ყველაფერს განვიცდი და სულ ვფიქრობ...... გაუთავებლად. ხანდახან შეგნებულადაც არა, უფრო ავტომატურად დ გაუცნობიერებლად. გადაბმულად დღე და ღამე. სწორედ ამ მიზეზით (ალბათ) ღამეები არ მძინავს და უკვე 2 კვირაა 4-5 საათი ძილით კმაყოფილდება ჩემი ორგანიზმი.
თავში მიბზუიან ფიქრები, ყველა ყიყინებს და თავისკენ მექაჩება. ვფიქრობ ყველა დღევანდელ უბედურებაზე, რაზეც თითქოს არცაა საჭირო ფიქრი, რადგან მე მაინც ვერაფერს შევცვლი. ფიქრი კიდევ უფრო მაგრძნობინებს საკუთარ უმწეობას და უფრო მაცოფებს.
ვფიქრობ 8 სმ-ით გადახრილ დედამიწაზე და ფილმზე "2012", რომელსაც შეგნებულად არ ვუყურე, თუმცა როგორც აღმოჩნდა, პატარა მონაკვეთებიც საკმარისი გახდა ჩემი აფორიაქებისთვის.
ვფიქრობ პოლიტიკაზე, ხელისუფლებაზე, ოპოზიციაზე, იმიტირებულ ქრონიკაზე, რომელმაც ყველა პანიკაში ჩაგვაგდო. სანამ გავიგებდი რომ ეს იმედის "ხუმრობა" იყო მხოლოდ ათასი ადამიანი გამახსენდა, ათასი ადამიანი ვიჯავრე, ათასი საფრთხე წარმოვიდგინე, თავი თაგვად ვიგრძენი, რომელსაც კუდზე ფეხი დააჭირეს და საცოდავი მაინც გაქცევას ლამობს.......
ყველა ცუდზე ვფიქრობ. 34 წლის ჩემი თანამოქალაქე რომ თხელი პლატინას ფირფიტისთვის მოკლეს და ფეხი მოაჭრეს ამაზე ვფიქრობ. ათას გაჭირვებულს გვაჩვენებენ ტელევიზიით, იმათზეც გული მეწვება და ვფიქრობ.
ათასი ცოდო ადამიანი ვიცი, გაჭირვებულები ფიზიკურად, სულიერად, მორალურად, დაღლილები უფულობით, ცხოვრებასთან ბრძოლით, მარტოობით........
მე მინდა მათზე აღარ ვიფიქრო, მაგრამ ჩემში ეს პროცესი არ ჩერდება და ვერ ვიგდებ თავიდან.
ხალხს რა ეშველება? ამდენი ცოდო და გაჭირვებული როა ამ ქვეყანაში რა ეშველება მათ? ეს ვინც ტელევიზიამ ნახა და გვაჩვენა, კიდევ რამდენია ასეთი მთელ საქართველოში?
ომი კიდევ რომ დაიწყოს და ის ქრონიკა აგვიხდეს, მერე რა უნდა ვქნათ? სად უნდა გავიქცეთ? მერე ვის უნდა ვთხოვოთ დახმარება ან სად უნდა ვითხოვოთ სამართალი?
არა პანიკაში არ ვარ. არც მეშინია. უბრალოდ ბევრ უდანაშაულოს გაიღებენ მსხვერპლად, ბევრს გააუბედურებენ და მოკლავენ ცოცხლად........
მე ხომ არაფრის გაკეთება არ შემიძლია, ესეიგი უნდა გავაგრძელო ცხოვრება ისევ ისე, როგორც იყო, უნდა ვიყო ისევ ის ხალისიანი, მხიარული, და მომღიმარი...
ხანდახან იმასაც ვფიქრობ იქნებ ეს ცუდი წინათგრძნობაა
ალბათ რწმენაა ერთადერთი გზა. მეტ გზას მე ვერ ვხედავ.
sleep-ი ვიყიდე დღეს. 10 წუთის წინ დავლიე და წესით მაქსიმუმ 20 წუთში უნდა დამეძინოს...
ხვალ გავიღვიძებ, იმედია იქნება ლამაზი დილა და მშვიდი ქრონიკა. ყველაფერი კარგად იქნება ღმერთის ნებით!