пятница, 6 марта 2015 г.

მარტივი 527

Автор: ჯუნა на 3/06/2015
          მანძილი ჩემს სიმშვიდემდე 527 ნაბიჯია. ბევრჯერ გადამითვლია ნაბიჯ-ნაბიჯ, წვეთ-წვეთად, თითოეულ სანტიმეტრად, იმიტომ რომ ყოველთვის ძალიან მიმძიმდა ამ მანძილის გავლა და ყოველთვის სასოწარკვეთილებაში მაგდებდა ამის საპირისპირო გადაწყვეტილება.
          საკუთარ თავს ყოველთვის ჩემში თავმოყრილ წინააღმდეგობებს ვერ ვპატიობდი. იმას რომ არ ვარ მდგრადი და ჩემში ბლომად ყრია ყველაფერი ერთმანეთის საპირისპირო
          ყველაზე ძალიან მორჩილება მიჭირს. მორჩილება და საკუთარი თავისუფალი ნების დათმობა.
          ვიტანჯები
          და რა სიმარტივეა, რომ ხსნა სრულიად დათვლადი ფაქტორებით მიიღწევა.... მისი გარანტია დღეში 22 დათმობილი წუთი და კვირაში 527 ნაბიჯი გავლილი ოთხჯერ.... და როგორი რთულია ეს ყველაფერი. და რა ილეთების ჩატარებას ვსწავლობ რომ ამ ,,მსხვერპლს'' ავცდე.... და მერე როგორ მღრნის ეს ჩემი ,,ქურდობა" შიგნიდან, გულს მიღებს და როგორ ფუჭად ვიყენებ ამ საკუთარი თავისთვის ,,მოპარულ" დროს....
          რა ხშირად ვწერ ამ ბოლო დროს სიმშვიდეზე. მიუღწეველ ოცნებად მექცა, ჰორიზონტივით მივდევ და მივდევ, მინდა მივწვდე, ხელი დავტაცო და ჩემს შიგნით შევისახლო. რომ მერე გამიადვილდეს დინების მიმართულებით ცურვა თუნდაც საკუთარი თავისუფალი ნების დათმობის სანაცვლოდაც ზოგჯერ.... ყველაფერი ზედმეტის ჩახშობა, გაფრენების მცდელობა და ცხოვრება ისე, ,,როგორც უნდა" !
          დეპრესიასა და ზედმეტი პოზიტიურობის შუალედსაც ვიპოვი
          აუცილებლად ვიპოვი
          მეც გავხდები ნორმალური


пятница, 6 марта 2015 г.

მარტივი 527

          მანძილი ჩემს სიმშვიდემდე 527 ნაბიჯია. ბევრჯერ გადამითვლია ნაბიჯ-ნაბიჯ, წვეთ-წვეთად, თითოეულ სანტიმეტრად, იმიტომ რომ ყოველთვის ძალიან მიმძიმდა ამ მანძილის გავლა და ყოველთვის სასოწარკვეთილებაში მაგდებდა ამის საპირისპირო გადაწყვეტილება.
          საკუთარ თავს ყოველთვის ჩემში თავმოყრილ წინააღმდეგობებს ვერ ვპატიობდი. იმას რომ არ ვარ მდგრადი და ჩემში ბლომად ყრია ყველაფერი ერთმანეთის საპირისპირო
          ყველაზე ძალიან მორჩილება მიჭირს. მორჩილება და საკუთარი თავისუფალი ნების დათმობა.
          ვიტანჯები
          და რა სიმარტივეა, რომ ხსნა სრულიად დათვლადი ფაქტორებით მიიღწევა.... მისი გარანტია დღეში 22 დათმობილი წუთი და კვირაში 527 ნაბიჯი გავლილი ოთხჯერ.... და როგორი რთულია ეს ყველაფერი. და რა ილეთების ჩატარებას ვსწავლობ რომ ამ ,,მსხვერპლს'' ავცდე.... და მერე როგორ მღრნის ეს ჩემი ,,ქურდობა" შიგნიდან, გულს მიღებს და როგორ ფუჭად ვიყენებ ამ საკუთარი თავისთვის ,,მოპარულ" დროს....
          რა ხშირად ვწერ ამ ბოლო დროს სიმშვიდეზე. მიუღწეველ ოცნებად მექცა, ჰორიზონტივით მივდევ და მივდევ, მინდა მივწვდე, ხელი დავტაცო და ჩემს შიგნით შევისახლო. რომ მერე გამიადვილდეს დინების მიმართულებით ცურვა თუნდაც საკუთარი თავისუფალი ნების დათმობის სანაცვლოდაც ზოგჯერ.... ყველაფერი ზედმეტის ჩახშობა, გაფრენების მცდელობა და ცხოვრება ისე, ,,როგორც უნდა" !
          დეპრესიასა და ზედმეტი პოზიტიურობის შუალედსაც ვიპოვი
          აუცილებლად ვიპოვი
          მეც გავხდები ნორმალური


Комментариев нет:

 

duna's blog Template by Ipietoon Blogger Template | Gadget Review