გაფრენა, სახელად პეპლები

ვიყავით სამნი
მე ერთი,
შენ ერთი,
და პეპლები ათასი:
ნაირფერები,
ჭრელები,
თბილები,
საყვარლები,
ლამაზებიც?
არა, ლამაზები არა.
მე არ მელამაზებოდნენ.
უფრო მიმზიდველები.
და ასე დაფრინავდნენ მთელს ოთახში, თავბრუს მახვევდნენ, მაშინებდნენ,
მეტმასნებოდნენ,
თავს არ მანებებდნენ,
თავზე მეხვეოდნენ,
გონებას მირევდნენ,
რამდენჯერ გავაღე კარი და გავუშვი.
ვთხოვე, ვუყვირე, ვუსაყვედურე, ხელებს ვუქნევდი, კედელს თავს ვურტყამდი....
რამდენჯერ გავაფრინე...
მაინც მოფრინდნენ.
რა ურჩები ხართ.....
როგორ მაშინებთ, სულ ყველგან რომ ხართ, ყოველ ნაბიჯზე და თავს ვერ ვაღწევ თქვენს რეალობას...
გკლავთ ასე სათითაოდ
როდის ავალ ათასზე.........

ოდესმე ხომ ავალ...
და დავრჩებით მხოლოდ ჩვენ ორნი
მე ერთი
შენც ერთი
ათასი პეპლის გარეშე !