понедельник, 2 февраля 2015 г.

კრისტალი

Автор: ჯუნა на 2/02/2015
          ამ პოსტის წაკითხვის შემდეგ შეიძლება იფიქროთ, რომ ძალიან სუბიექტური ვარ, რადგან რთულია ობიექტურად შეაფასო ყველაფერი ის, რასაც ვარდისფერი სათვალის შიგნიდან ანთებული თვალებით უყურებ.... მაგრამ მაინც. მინდა ყველას გაგაცნოთ ადგილი, სადაც მე ვმუშაობ. დიდი ხანი არაა რაც ამაზე დავიწყე ფიქრი და მივხვდი, რომ ირგვლივმყოფი ადამიანების უმეტესობა ჩემსავით როდი ამაყობს თავისი სამსახურით... ზოგს მოტივაციას თანამშრომელი-მეგობრები და პონტები უქმნიან, ზოგს - ხელფასი, ზოგსაც საკუთარი სრულფასოვნების შეგრძნება მხოლოდ აზრით, რომ უბრალოდ აქვს სამსახური.... იშვიათად თუ მინახავს კადრი, რომელიც თავისი ორგანიზაციით ამაყობს. მე ასეთი ვარ, მინდა გითხრათ.
          ვფიქრობ, ალბათ რა ძლიერი და ამაყია ადამიანი, რომელმაც თავი მოუყარა ამდენ გულანთებულს და საერთო მიზნისკენ მიმავალს ერთად.... ადამიანებს რომლებსაც არ ეზარებათ დილის გათენება, რომლებიც მოტივირდებიან საკუთარი წარმატებით, ადამიანები, რომელთაც უყვართ ვარდისფერი და რომელთა ცხოვრების მნიშვნელოვანი ნაწილი კრისტალია..... 
         ჩვენ ვართ ის ძლიერი გუნდი, რომელთა გამაერთიანებელიც კრისტალია, პატარა ნალოლიავები ბავშვივით ვიცავთ მის სახელს და გული გვეწვება მისი რეპუტაციის შელახვის ყველა მცდელობისას, მისი დაჩაგვრის, მასზე მორევის და დაჯაბნის ყველა მცდელობისას....
          მე მყავს მენეჯერი, რომელიც ღამეებს ათენებს ჩვენი უკეთ მუშაობისთვის ფიქრით.... რომელიც თავის თავზე იღებს ყველა სირთულეს და ჩვენს სამუშაო პროცესს კომფორტად აქცევს.... ის საუკეთესო მენეჯერია ყველა მათ შორის, ვისთანაც პირადად მქონია შეხება და ვის შესახებაც მსმენია.
         მე მყავს თანამშრომლები, რომელთაც ახასიათებთ ერთგულება, გუნდურობა, უსაზღვრო ენერგია, შრომისმოყვარეობა და მე მართლა, მთელი გულით მჯერა კი არა და ვიცი, რომ თუ მოვინდომებთ, ჩვენ ვიქნებით მთელი მსოფლიო !


понедельник, 2 февраля 2015 г.

კრისტალი

          ამ პოსტის წაკითხვის შემდეგ შეიძლება იფიქროთ, რომ ძალიან სუბიექტური ვარ, რადგან რთულია ობიექტურად შეაფასო ყველაფერი ის, რასაც ვარდისფერი სათვალის შიგნიდან ანთებული თვალებით უყურებ.... მაგრამ მაინც. მინდა ყველას გაგაცნოთ ადგილი, სადაც მე ვმუშაობ. დიდი ხანი არაა რაც ამაზე დავიწყე ფიქრი და მივხვდი, რომ ირგვლივმყოფი ადამიანების უმეტესობა ჩემსავით როდი ამაყობს თავისი სამსახურით... ზოგს მოტივაციას თანამშრომელი-მეგობრები და პონტები უქმნიან, ზოგს - ხელფასი, ზოგსაც საკუთარი სრულფასოვნების შეგრძნება მხოლოდ აზრით, რომ უბრალოდ აქვს სამსახური.... იშვიათად თუ მინახავს კადრი, რომელიც თავისი ორგანიზაციით ამაყობს. მე ასეთი ვარ, მინდა გითხრათ.
          ვფიქრობ, ალბათ რა ძლიერი და ამაყია ადამიანი, რომელმაც თავი მოუყარა ამდენ გულანთებულს და საერთო მიზნისკენ მიმავალს ერთად.... ადამიანებს რომლებსაც არ ეზარებათ დილის გათენება, რომლებიც მოტივირდებიან საკუთარი წარმატებით, ადამიანები, რომელთაც უყვართ ვარდისფერი და რომელთა ცხოვრების მნიშვნელოვანი ნაწილი კრისტალია..... 
         ჩვენ ვართ ის ძლიერი გუნდი, რომელთა გამაერთიანებელიც კრისტალია, პატარა ნალოლიავები ბავშვივით ვიცავთ მის სახელს და გული გვეწვება მისი რეპუტაციის შელახვის ყველა მცდელობისას, მისი დაჩაგვრის, მასზე მორევის და დაჯაბნის ყველა მცდელობისას....
          მე მყავს მენეჯერი, რომელიც ღამეებს ათენებს ჩვენი უკეთ მუშაობისთვის ფიქრით.... რომელიც თავის თავზე იღებს ყველა სირთულეს და ჩვენს სამუშაო პროცესს კომფორტად აქცევს.... ის საუკეთესო მენეჯერია ყველა მათ შორის, ვისთანაც პირადად მქონია შეხება და ვის შესახებაც მსმენია.
         მე მყავს თანამშრომლები, რომელთაც ახასიათებთ ერთგულება, გუნდურობა, უსაზღვრო ენერგია, შრომისმოყვარეობა და მე მართლა, მთელი გულით მჯერა კი არა და ვიცი, რომ თუ მოვინდომებთ, ჩვენ ვიქნებით მთელი მსოფლიო !


Комментариев нет:

 

duna's blog Template by Ipietoon Blogger Template | Gadget Review