35-ე კვირა... მთელი 35 კვირა ვნატრობდი როდის დადგებოდა მაისის ბოლო, რომ მოახლოვებულიყო ბავშვის დაბადება...
მაგრამ ახლა ისე ცუდად ვგრძნობ თავს... სარკეში ჩახედვა არ მინდა, რადგან ძალიან დიდი ვარ და გასიებული, ფორმადაკარგული. სახეც, ძალიან არა, მაგრამ შესამჩნევად გამიპუტკუნდა, თითებიც, ფეხებიც, მუცელზე აღარაფერს ვამბობ... მგონი შიგ გოლიათი მიზის...
ასე სულ ვწუწუნებ და შეწუხებული ვარ, 7 თვე არაფერი მიჭირდა, სამაგიეროდ ახლა ძალიან დავიღალე. ჩემი თავის ტარება მიჭირს, ცუდად მძინავს, სულ მცხელა, სუნთქვაც მიჭირს... სურვილი მაქვს დილას ლოგინიდან არ ავდგე, ვიწვე და ვიძინო მანამ, სანამ დარჩენილი 3-4 კვირაც არ გავა... მაგრამ არ გამოდის ასე, რადგან ფინალური 6 გამოცდა მაქვს ადრიანად ჩასაბარებელი, რაც იმას ნიშნავს რომ მომავალი 2 კვირა ყოველდღე უნდა ვიარო უნიში... თან კიდე ბოლო თვეში ბევრი უნდა იაროო, სულ უნდა იმოძრავოო..... ვოცნებობ იმ დღეზე როცა მუცელი ამტკივდება, რადგან მეცოდინება რომ იმ დღეს ჩემი ორსულობა დამთავრდება...
აი ასე ვარ განწყობილი და თვითონ ის ფაქტიც, რომ ეს აზრები ჩემს თავში ტრიალებს, ძალიან მაწუხებდა. მაგრამ ინტერნეტში 35 კვირაზე ცნობები მოვიძიე და აღმოჩნდა, რომ ყველა ეს ჩემი აზრი თუ შეგრძნება დროული, ზომიერი და ნორმალურია. ვთარგმნი:
მუცლის ტარება ხდება ყოველდღიურად უფრო და უფრო რთული... გაწუხებთ უძილობა, რადგან ჰორიზონტალურ მდგომარეობაში გეკვრებათ სუნთქვა, ხშირად გეღვიძებათ, გაღვიძებულს გიჭირთ ძილის შებრუნება, რადგან გაწუხებთ ფიქრები მომავალზე. ძილი შეიძლება მხოლოდ გვერდულად, რადგან მუცელზე ვერ დაწვებით ფიზიკურად, ზურგზე წოლისას კი გტკივდებათ წელი. სიამოვნებას არ განიჭებთ არც ჭამა, არც სეირნობა, რადგან ძალიან იღლებით. არ შეგიძლიათ დიდხანს დგომაც...
35-ე კვირაში მომავალი დედიკო გრძნობს ყველაზე დიდ დაღლილობას თავისი მდგომარეობიდან გამომდინარე და შემხვედრების კითხვაზე უფრო გოგო უნდა თუ ბიჭი, გაბრაზებული პასუხობს: «Хоть лягушку, только скорее» :) რათქმაუნდა, ეს სულაც არ ნიშნავს, რომ მას გადაუყვარდა თავისი პატარა, რომელიც აქამდე მას ასე ახარებდა თავისი არსებობით. დედიკო დაღალა არა ბავშვმა, არამედ მდგომარეობამ, რომელშიც ის იმყოფება.
ბავშვის წონა ამ დროისთვის არის 2,5 კილოგრამი, სიგრძე 45 სანტიმეტრი.
16 წელი
-
უკვე თექვსმეტი წელია, ბლოგი მაქვს. წარმოგიდგენიათ? თექვსმეტი წელი! ძალიან
დიდი დროა. წარმოუდგენელია, რომ ამდენი დრო გავიდა, მაგრამ თან ძველ პოსტებს
რომ ვ...
месяц назад
4 коммент.:
ცოტაც, ცოოოტაც და ჩაეხუტები შენს პაწიას <3 მერე, დარწმუნებული ვარ, აღარც კი გემახსოვრება ეს ყოველივე :*
1–2 კვირაც და <3 <3
cotati gavmxnevdi,marto me ar vyofilvar eset dgesshi":))) mec 35kvirasshi var da yoveldge veubnebi dauchqaros:))
ყველაფერი კარგად გექნება შენ :)
Отправить комментарий