среда, 28 ноября 2018 г.

დღიურებიდან

Автор: ჯუნა на 11/28/2018

 31.08.2018
რა საყვარლები არიან რაჭველები :) ამბროლაურში ვართ, სადღაც ტავერნა კრიხულაში. კითხვაზე: სად შევჭამთ ყველაზე გემრიელად - რაჭველებმა აქ გამოგვიშვეს: ბნელ, გემრიელ და აშკარად შინაურულ ადგილას, რადგან ჩვენს გარდა ყველა კლიენტი ნაცნობი იყო და მზარეულ-მენეჯერმა ფული არ გადაახდევინა :)) ერთდროულად კართან და სამზარეულოსთან ახლოს მოვკალათდით და შევუკვეთეთ საჭმელი, მათ შორის, რათქმაუნდა, ლობიანი ლორით. სამზარეულოში რომ შეკვეთა გადასცეს, რაჭული გაოცება მოგვესმა ,,შე კაცო, ხაჭაპური არ ჯობია ლობიანსაო" და სადღაც 10 წუთში მართლა ხაჭაპური მოგვიტანეს :) 
ვფიქრობდი, რა ბედნიერებაა, როცა დეტალებს შეუძლიათ ადამიანების გაბედნიერება. ამ დროს თავი გაცილებით სხვა სამყაროში შეიძლება იგრძნო, სადაც ყველაფერი ნათელია, კარგია და სადაც ყველას ყველა უყვარს...


1.09.2018

კარავში ვართ, კრიხულაში :) ეს ადგილი რაღაც პატარა ჩიტის ბუდეს გავს. ყველაფერი მართლაც რომ ერთ ბუდეშია, რომელმაც სრული წარმატებით დაიტია დღეს რომეო და ჯულიეტა ჩემი ცრემლებით, ჩემი და ანდრე რიეუს გაცნობა, ფიგაროს ქორწინება, პატარა ბავშვებივით აღფრთოვანება და ბევრი სიცილი, ცეკვა თავდავიწყებით და ფიქრები, თითქოს ეს დღე იყო ცხოვრების უკანასკნელი, რომელიც მთელი სიმძაფრით უნდა შეგეგრძნო.

არსებობს გრძნობა, როცა აღმატებულად კარგად გრძნობ თავს. ამ გრძნობით სავსე მდგომარეობაში შეგიძლია ჩათვალო რომ ყველაფერზე ძლიერი ხარ სამყაროში და ვერც ერთი მთა ვერ დაგიდგება წინ.  
ჰო, ანდრე რიეუ ძალიან საყვარელია. კეთილი და საოცარი იუმორით. გიო ამბობდა, ალბათ რა ბედნიერებაა როცა საყვარელ საქმეს აკეთებ, თან მშვიდად ხარ, რადგან ზუსტად იცი ჭეშმარიტად კეთილშობილ რამეს ქმნი, თან საკმარისი ხელფასიც გაქვსო. მართალია. ნეტავ მეც მოვიფიქრო რამე ისეთი, რაშიც საკუთარ თავს ბოლომდე გავხარჯავ და ზუსტად მეცოდინება, რომ ჭეშმარიტად კარგს ვეჭიდები.

 19.11.2018
 ბოლო დროს ბევრი დრო მჭირდება საკუთარი თავისთვის. რთული პერიოდი მაქვს, ჯერ რომ არ ყოფილა იმდენი მუშაობის და სწავლის.
იმდენად შევიჭერი როლებში, სულ ვფიქრობ ნეტა კიდევ უფრო მეტი დრო მქონდეს, ნეტა ღამე უძილობაც არაფერს მაკლებდეს, ნეტა ბავშვებიც დიდები იყვნენ, რომ არ ჭირდებოდეს ჩემი ჩარევა მათი პირის დაბანებს და ბუტერბროდების კეთებებს ნეტა კიდევ უფრო დიდ მუსკულებიანი და სუპერ ენერგიული ვიყო....
მაგრამ არის დღეები, როგორც დღეს, როცა ნანატრი დრო ჩნდება და შემიძლია იმდენი დრო დავუთმო საკუთარ თავს, რამდენსაც ვფიქრობდი, რომ მჭირდებოდა. და ახლა, სრულიად უუნარო ვარ. მხოლოდ ვიქტორიას თვალების ტრიალი, თლიფინი ან თემოს უკბილო ღიმილები მელანდება
ეს იმ სერიიდანაა, როცა ზუსტად იცი რაშია შენი საკუთარი ბედნიერება.


 20.11.2018
თბილისიდან ისე ჩამოვედი დაღლილობა სულ არ მეტყობოდა, სულ რაღაც ლაპარაკი არ შემეძლო და ზედმეტი ნაბიჯის გადადგმა :) ჩიხში გიო დამხვდა. ბავშვებისთვის ნაყიდი შოკოლადები ჯიბეში ჩამიკუჭა, ვიცოდი რომ მაღაზიაში გავლის ძალა არ გექნებოდა და შენ მიეცი, ვითომ თბილისურიაო :) სახლში ქურდივით შევიპარე და პირველი თემომ დამინახა. გამოიქცა და ისე ჩამეხუტა, მეგონა სადღაც საზღვარგარეთ ვიყავი და 5 წლის შემდეგ ძლივს დავუბრუნდი ოჯახს :) გული რომ ვიჯერეთ უკვე ვიქტორია მორბოდა დეედიკოს ძახილით. ისიც ისე ჩამეფსკვნა ლამის საბერძნეთსაც გავცდი :)
ჰოდა ვფიქრობდი, რა მარტივად კარგია ყველაფერი. აი სულ არაფერი, არაფერი რომ არ გინდა, გარდა იმისა რაც ისედაც გაქვს.
საძინებელში ვიჯექით, საწოლზე, წრეში, 4-ნი, ჰეფი ბესდეის ვუმღეროდით რიგ-რიგობით ვიქტორიას ყველა თოჯინას: ბაბის, ტასოს, ნონა ბებოს, კატოს, ბარბარეს, ვიკის :) მერე ჯუნას, მერე გიოს, მერე თემოს..... 


ბოლოს ჩვენ ყველა სახელი ამოვწურეთ და ყელიც გვეტკინა, მაგრამ ვიქტორია ბოლომდე გაჰკიოდა: ჰეეფი ბეესდეი დიივაანი..... რაც მისეული დეარის ვარიანტია :) და მეჩხერი ულამაზესი პრინცესული ღიმილით გვანათებდა :))




1 коммент.:

Unknown комментирует...

ნონა ბებო რა ლამაზი თოჯინაა :)

среда, 28 ноября 2018 г.

დღიურებიდან


 31.08.2018
რა საყვარლები არიან რაჭველები :) ამბროლაურში ვართ, სადღაც ტავერნა კრიხულაში. კითხვაზე: სად შევჭამთ ყველაზე გემრიელად - რაჭველებმა აქ გამოგვიშვეს: ბნელ, გემრიელ და აშკარად შინაურულ ადგილას, რადგან ჩვენს გარდა ყველა კლიენტი ნაცნობი იყო და მზარეულ-მენეჯერმა ფული არ გადაახდევინა :)) ერთდროულად კართან და სამზარეულოსთან ახლოს მოვკალათდით და შევუკვეთეთ საჭმელი, მათ შორის, რათქმაუნდა, ლობიანი ლორით. სამზარეულოში რომ შეკვეთა გადასცეს, რაჭული გაოცება მოგვესმა ,,შე კაცო, ხაჭაპური არ ჯობია ლობიანსაო" და სადღაც 10 წუთში მართლა ხაჭაპური მოგვიტანეს :) 
ვფიქრობდი, რა ბედნიერებაა, როცა დეტალებს შეუძლიათ ადამიანების გაბედნიერება. ამ დროს თავი გაცილებით სხვა სამყაროში შეიძლება იგრძნო, სადაც ყველაფერი ნათელია, კარგია და სადაც ყველას ყველა უყვარს...


1.09.2018

კარავში ვართ, კრიხულაში :) ეს ადგილი რაღაც პატარა ჩიტის ბუდეს გავს. ყველაფერი მართლაც რომ ერთ ბუდეშია, რომელმაც სრული წარმატებით დაიტია დღეს რომეო და ჯულიეტა ჩემი ცრემლებით, ჩემი და ანდრე რიეუს გაცნობა, ფიგაროს ქორწინება, პატარა ბავშვებივით აღფრთოვანება და ბევრი სიცილი, ცეკვა თავდავიწყებით და ფიქრები, თითქოს ეს დღე იყო ცხოვრების უკანასკნელი, რომელიც მთელი სიმძაფრით უნდა შეგეგრძნო.

არსებობს გრძნობა, როცა აღმატებულად კარგად გრძნობ თავს. ამ გრძნობით სავსე მდგომარეობაში შეგიძლია ჩათვალო რომ ყველაფერზე ძლიერი ხარ სამყაროში და ვერც ერთი მთა ვერ დაგიდგება წინ.  
ჰო, ანდრე რიეუ ძალიან საყვარელია. კეთილი და საოცარი იუმორით. გიო ამბობდა, ალბათ რა ბედნიერებაა როცა საყვარელ საქმეს აკეთებ, თან მშვიდად ხარ, რადგან ზუსტად იცი ჭეშმარიტად კეთილშობილ რამეს ქმნი, თან საკმარისი ხელფასიც გაქვსო. მართალია. ნეტავ მეც მოვიფიქრო რამე ისეთი, რაშიც საკუთარ თავს ბოლომდე გავხარჯავ და ზუსტად მეცოდინება, რომ ჭეშმარიტად კარგს ვეჭიდები.

 19.11.2018
 ბოლო დროს ბევრი დრო მჭირდება საკუთარი თავისთვის. რთული პერიოდი მაქვს, ჯერ რომ არ ყოფილა იმდენი მუშაობის და სწავლის.
იმდენად შევიჭერი როლებში, სულ ვფიქრობ ნეტა კიდევ უფრო მეტი დრო მქონდეს, ნეტა ღამე უძილობაც არაფერს მაკლებდეს, ნეტა ბავშვებიც დიდები იყვნენ, რომ არ ჭირდებოდეს ჩემი ჩარევა მათი პირის დაბანებს და ბუტერბროდების კეთებებს ნეტა კიდევ უფრო დიდ მუსკულებიანი და სუპერ ენერგიული ვიყო....
მაგრამ არის დღეები, როგორც დღეს, როცა ნანატრი დრო ჩნდება და შემიძლია იმდენი დრო დავუთმო საკუთარ თავს, რამდენსაც ვფიქრობდი, რომ მჭირდებოდა. და ახლა, სრულიად უუნარო ვარ. მხოლოდ ვიქტორიას თვალების ტრიალი, თლიფინი ან თემოს უკბილო ღიმილები მელანდება
ეს იმ სერიიდანაა, როცა ზუსტად იცი რაშია შენი საკუთარი ბედნიერება.


 20.11.2018
თბილისიდან ისე ჩამოვედი დაღლილობა სულ არ მეტყობოდა, სულ რაღაც ლაპარაკი არ შემეძლო და ზედმეტი ნაბიჯის გადადგმა :) ჩიხში გიო დამხვდა. ბავშვებისთვის ნაყიდი შოკოლადები ჯიბეში ჩამიკუჭა, ვიცოდი რომ მაღაზიაში გავლის ძალა არ გექნებოდა და შენ მიეცი, ვითომ თბილისურიაო :) სახლში ქურდივით შევიპარე და პირველი თემომ დამინახა. გამოიქცა და ისე ჩამეხუტა, მეგონა სადღაც საზღვარგარეთ ვიყავი და 5 წლის შემდეგ ძლივს დავუბრუნდი ოჯახს :) გული რომ ვიჯერეთ უკვე ვიქტორია მორბოდა დეედიკოს ძახილით. ისიც ისე ჩამეფსკვნა ლამის საბერძნეთსაც გავცდი :)
ჰოდა ვფიქრობდი, რა მარტივად კარგია ყველაფერი. აი სულ არაფერი, არაფერი რომ არ გინდა, გარდა იმისა რაც ისედაც გაქვს.
საძინებელში ვიჯექით, საწოლზე, წრეში, 4-ნი, ჰეფი ბესდეის ვუმღეროდით რიგ-რიგობით ვიქტორიას ყველა თოჯინას: ბაბის, ტასოს, ნონა ბებოს, კატოს, ბარბარეს, ვიკის :) მერე ჯუნას, მერე გიოს, მერე თემოს..... 


ბოლოს ჩვენ ყველა სახელი ამოვწურეთ და ყელიც გვეტკინა, მაგრამ ვიქტორია ბოლომდე გაჰკიოდა: ჰეეფი ბეესდეი დიივაანი..... რაც მისეული დეარის ვარიანტია :) და მეჩხერი ულამაზესი პრინცესული ღიმილით გვანათებდა :))




1 комментарий:

Unknown комментирует...

ნონა ბებო რა ლამაზი თოჯინაა :)

 

duna's blog Template by Ipietoon Blogger Template | Gadget Review