მომენტი, როდესაც სამყაროს ყველაზე ცუდ ფერებში ხედავ, დამთრგუნველია. ეს ის მომენტია, როდესაც საკუთარ თავს ლოყაზე ხელს უთათუნებ და ბურტყუნებ: მთვარია არ გატყდე მთავარია არ გატყდე მთავარია არ გატყდე.... სწორდი - სმენა!
ამ დროს, რომ მიგიშვა, სამყაროს გადააბრუნებ შენი აფორიაქებული ძალებით. იმას ეტყვი ამას. ამას გააგებინებ იმას. ერთს გადაარწმუნებ. მეორეს აუხსნი. მესამეს დაამშვიდებ. მეოთხეს დაანახებ. მეხუთეს დაუმტკიცებ. მეექვსეს თხოვ. მეშვიდეს ჩაეხუტები. მერვეს ნეკს გაუწვდი... ამოიფრქვევი და ქვეყანას მოედები....
მაგრამ იცი რა...
შეიძლება ვერც ვერაფერი ქნა და ტყუილად იქადნები....
შეიძლება ყველაფრის ბურთმა ერთად მოგიჭიროს ყელში. ხელები ჩამოყარო და ჩვეულებრივი ,, ქალივით" მოიქცე.
მერე რა... ყოველთვის ვერ გაიტან შენსას, ყოველთვის ვერ იყვირებ ყველაზე ხმამაღლა. ყოველთვის ვერ დაიბრუნებ ნეკს ნეკზე.... მერე რა...
ასეთ დროს შენ ყველაზე და ყველაფერზე მეტი მოგეთხოვება... ის რაც ყველაზე რთულია შენთვის.
სიმშვიდე. სიმშვიდე. და მშვიდად ცურვა დინების მიმართულებით!
ყველაფერი სწორდება. რათქმაუნდა. ხვალ თუ არა - ზეგ. მთავარია ზეგამდე მიხვიდე. ისე რომ არაფერი გეტკინოს, არაფერი გეწყინოს, არაფერი გატეხო, არ აბურდო ძაფები... :)
0 коммент.:
Отправить комментарий