четверг, 8 декабря 2016 г.

სამყაროდან განყენებული

Автор: ჯუნა на 12/08/2016
 შეგიმჩნევიათ რომ ყველაზე ჩუმალა და არასაჯარო ფეისბუქ მეგობრებიც კი  ისტორიაში ერთხელ მაინც სრულიად კონკრეტულ და ვიწრო სეგმენტზე გათვლილ განცხადებებს ყვირიან სტატუსებიდან... ყვირილის მიზეზი კი ყოველთვის უკმაყოფილებაა...
          უცნაურები ვართ ადამიანები. უცნაურები იმიტომ, რომ არ შეგვიძლია ერთმანეთს თვალებში ჩავხედოთ და ვთქვათ ის, რასაც ვფიქრობთ. არ შეგვიძლია დავუჯდეთ ასე ყველას სათითაოდ და კონკრეტულად, ვთქვათ რა არ მოგვწონს მათში, რა გვაღიზიანებს ან/და თუნდაც პირიქით...  უცნაურები ვართ, რადგან ენა გვაქვს ჩავარდნილი და შეხვედრის დროს ხშირად თვალს ვერ ვუსწორებთ ერთმანეთს, ზურგს უკან კი  გული გვაქვს გულადი და ენა ყველაზე გრძელი. მაგრამ ყველაზე მეტი უცნაურები იცით რატომ ვართ? არასოდეს წონის სხვისი ბევრი კარგი ცოტა ცუდს.... პირიქით კი რამდენიც გინდა.....
          რთულია ადამიანებს შორის ურთიერთობები... ყველა ადამიანს უფიქრია, ცხოვრებაში ერთხელ მაინც, რომ სამყარო შეშლილია და ხალხი ,,სხვანაირი", არა ისეთი როგორიც თვითონ. რომ სხვას ეშლება ყოველთვის და არა თვითონ. რომ თვითონ არის ერთი განყენებული მთელი სამყაროდან და არავის ესმის მისი. არავის თუ არა მასიურად ირგვლივმყოფებს მაინც. უცნაურია ეს ყველაფერი. უცნაურია არსებობდეს ორი მხარე, თავისებურად მართალი და ერთნაირი მოსაზრებებით და ვერ ინახოს გადაკვეთის, მორიგების წერტილი. სად უნდა ეძებო ამ შემთხვევაში გამოსავალი, როცა ურთიერთობის ყველა საბოლოო შედეგი იმედგაცრუებაა და ესეც ორივე მხრიდან იდენტურად. ალბათ ერთადერთი გამოსავალი განშორებაშია. უბრალოდ არსებობენ ცხოვრებაში ადამიანები, რომლებიც თითქოს ბედისწერაა და ვერასდროს ამოაგდებ მათ ისე, თითქოს არც ყოფილა. არ ვგულისხმობ სენტიმენტებს, არა. უბრალოდ მათი არსებობა ისეთი მოცემულობაა, რომელსაც ვერ შეცვლი და ვერ გააქრობ.
          ადრე, ალბათ ცოტა უფრო პატარა რომ ვიყავი, მარტივად ვიკიდებდი სხვების შეცდომებს და შემეძლო ეს სხვა იმდენჯერ დამეტრიალებინა საკუთარი ღერძის ირგვლივ, სანამ ყველაზე კარგი მხრიდან არ დავაყენებდი ჩემს თვალში და ჩემი დამოკიდებულებებიც ბევრად პოზიტიური იყო. ახლა ასე აღარ არის. რომ დავღვინდი, გავიზარდე და სხვებივით უცნაური გავხდი ვერ დავიჯერებ... არ ვიცი რაშია პრობლემა და როგორ გავასწორო არც ის ვიცი.


четверг, 8 декабря 2016 г.

სამყაროდან განყენებული

 შეგიმჩნევიათ რომ ყველაზე ჩუმალა და არასაჯარო ფეისბუქ მეგობრებიც კი  ისტორიაში ერთხელ მაინც სრულიად კონკრეტულ და ვიწრო სეგმენტზე გათვლილ განცხადებებს ყვირიან სტატუსებიდან... ყვირილის მიზეზი კი ყოველთვის უკმაყოფილებაა...
          უცნაურები ვართ ადამიანები. უცნაურები იმიტომ, რომ არ შეგვიძლია ერთმანეთს თვალებში ჩავხედოთ და ვთქვათ ის, რასაც ვფიქრობთ. არ შეგვიძლია დავუჯდეთ ასე ყველას სათითაოდ და კონკრეტულად, ვთქვათ რა არ მოგვწონს მათში, რა გვაღიზიანებს ან/და თუნდაც პირიქით...  უცნაურები ვართ, რადგან ენა გვაქვს ჩავარდნილი და შეხვედრის დროს ხშირად თვალს ვერ ვუსწორებთ ერთმანეთს, ზურგს უკან კი  გული გვაქვს გულადი და ენა ყველაზე გრძელი. მაგრამ ყველაზე მეტი უცნაურები იცით რატომ ვართ? არასოდეს წონის სხვისი ბევრი კარგი ცოტა ცუდს.... პირიქით კი რამდენიც გინდა.....
          რთულია ადამიანებს შორის ურთიერთობები... ყველა ადამიანს უფიქრია, ცხოვრებაში ერთხელ მაინც, რომ სამყარო შეშლილია და ხალხი ,,სხვანაირი", არა ისეთი როგორიც თვითონ. რომ სხვას ეშლება ყოველთვის და არა თვითონ. რომ თვითონ არის ერთი განყენებული მთელი სამყაროდან და არავის ესმის მისი. არავის თუ არა მასიურად ირგვლივმყოფებს მაინც. უცნაურია ეს ყველაფერი. უცნაურია არსებობდეს ორი მხარე, თავისებურად მართალი და ერთნაირი მოსაზრებებით და ვერ ინახოს გადაკვეთის, მორიგების წერტილი. სად უნდა ეძებო ამ შემთხვევაში გამოსავალი, როცა ურთიერთობის ყველა საბოლოო შედეგი იმედგაცრუებაა და ესეც ორივე მხრიდან იდენტურად. ალბათ ერთადერთი გამოსავალი განშორებაშია. უბრალოდ არსებობენ ცხოვრებაში ადამიანები, რომლებიც თითქოს ბედისწერაა და ვერასდროს ამოაგდებ მათ ისე, თითქოს არც ყოფილა. არ ვგულისხმობ სენტიმენტებს, არა. უბრალოდ მათი არსებობა ისეთი მოცემულობაა, რომელსაც ვერ შეცვლი და ვერ გააქრობ.
          ადრე, ალბათ ცოტა უფრო პატარა რომ ვიყავი, მარტივად ვიკიდებდი სხვების შეცდომებს და შემეძლო ეს სხვა იმდენჯერ დამეტრიალებინა საკუთარი ღერძის ირგვლივ, სანამ ყველაზე კარგი მხრიდან არ დავაყენებდი ჩემს თვალში და ჩემი დამოკიდებულებებიც ბევრად პოზიტიური იყო. ახლა ასე აღარ არის. რომ დავღვინდი, გავიზარდე და სხვებივით უცნაური გავხდი ვერ დავიჯერებ... არ ვიცი რაშია პრობლემა და როგორ გავასწორო არც ის ვიცი.


Комментариев нет:

 

duna's blog Template by Ipietoon Blogger Template | Gadget Review