თემუკას საჩუქრები

დაბადების დღის ყველაზე მაგარი ნაწილია საჩუქრების დათვალიერება :)
თემუკამ პირველ დაბადების დღეზე უმაგრესი საჩუქრები მიიღო :)

კალადბურთის ფარი

სკამუნია :)

კარავი

საქანელა, რომელზე ძილიც კარგად დაამუღამა თემუკამ 

უსაყვარლესი ბიბლუსის წიგნები

და ზმანები :)

ძალიან სასაცილო ქუდი :)

და რაც მთავარია, უგემრიელესი მარწყვის ტორტი

თემუკას პირველი დაბადების დღე

დღეს ჩემი თემუკას პირველი დაბადების დღეა... ისე სულმოუთქმელად ველოდი ამ დღეს... ვიღაცამ შეიძლება დამცინოს ასეთი ფორიაქისთვის, მაგრამ მართლა ძალიან მნიშვნელოვანია 21 ივნისი ჩემთვის !

შარშან ზუსტად ამ დროს ჩემი თემუკა დაიბადა. ეს დღე სხვანაირი იყო, ვერც ერთ სხვა დღესთან რომ ვერ შეადარებ... ემოციური, უცნაური... ისე მაინტერესებდა ვის ვატარებდი მთელი 9 თვე მუცლით და როგორც  იქნა ვნახე. ისეთი პაწუა იყო და ახლა რამხელა დევია... : ) 

მაქვს რაღაც ჩანაწერები, რასაც ვაკეთებდი ხოლმე თვიდან თვემდე, ჩემთვის სამახსოვროდ, თავიდან იშვიათად, მერე უფრო სისტემატურად და ძალიან მინდა გამოვაქვეყნო.

როგორ გაიზარდა თემუკა:

2 თვე - იხ. მშობიარობიდან 2 თვის შემდეგ...

3 თვიდან - დაიწყო ცნობისმოყვარეობა, თვალის გაყოლება ჭამის დროს, ბუბუ-ბაბუს ძახილი, ღიტინზე აქვს რეაქცია.

4 თვიდან - ნივთების გამორთმევა და ხელში დაჭერა, დედიკოს კარგად ცნობა.

5 თვე - ამბობს ბგერებს მიმგვანებულს დედასთან, ამოუვიდა ქვედა 2 კიჭი, ისწავლა დედაზე გატირება, სიაფანდზე ხველება :) დაიწყო ხელების გამოწოდება მოსვლაზე.

6 თვის და 1 კვირის - საწოლში მამამისთან გადაგორდა და ბედნიერი სახით დაიძინა )

ზუზუს (ჩვენი თუთიყუში) ცნობს. ჩავსვი ჭოჭინაში.

7 თვე - ტაშს უკრავს, ხელს აქნევს დასამშვიდობებლად, მარტო ჩემთან და ლიკასთან (მამიდა) უნდა ხელში ყოფნა.

ჭამს ქათმის და ძვლის ბულიონს, გასინჯა მაწონი, ყველი, პეჩენია, კოკორი... ძალიან უყვარს კარტოფილის პიურე.

იმალება, თავს ხრის და გვეთამაშება ჭიტას, მოდი დე დავაკუკუნოთ-თქო და პირს აღებს, კბილებს მაჩვენებს, მე კბილებზე კოვზით ვუკაკუნებ და იცინის )

ცუდად ძინავს, მთელი ღამე ჭამს.

8 თვე - დაიწყო ბრუ-ბრუ :) პირით წვიმების კეთება. აქტიურად უკრავს ტაშს, გასინჯა ნადუღი და ძალიან მოეწონა, ყველიანი მაკარონიდან უჩას (ბიძა) ამოუჭამა ყველი ))

ისწავლა ენის გამოყოფა, 7 მარტს პირველად დამიძახა დედა, გარკვევით და აზრიანად. იძახის დე, დედიდედი, დედა, დედუ.... ამოუვიდა ზემოთ 3 კიჭი. შეგვეყარა ვირუსი, გაიკეთა ინგალაციები :(

კოცნის დროს აძაგძაგებს. არ ძინავს.

9 თვე - იძახის მამას, დათოს, ნონას, მემეს ან მომეს. გასუქდა, იმგზავრა მატარებლით ქობულეთში, ზუზუს ემუქრება, ეუბნება მამამამას და საჩვენებელ თითს უქნევს.

ყველაზე ძალიან უყვარს ბურთები, მღერის პარამ-პამ-პამ-ს ანტოშკაში : )

ცოტახნით დადგა დამოუკიდებლად.

გასინჯა ხაჭაპური, მჭადი, ყველი, შემწვარი კარტოშკა, ღომი - ყველაფერი მოეწონა.

დაემართა ბრონქიტი, მე - ფილტვების ანთება.

კარგად ხოხავს, უყვარს ბაბუსთან ყოფნა და თხოვს ბურთის თამაშს.

10 თვე - ლილი (დიდი ბებო) უმღერის და ეს ცალ ფეხზე ყუნცულობს, თავისი ჭკუით ცეკვავს :)

ეშინია ბომბორასი, (მეზობლის ძაღლი), შავი კატის, ისე კატები უყვარს.

მე დამემართა ბატონები.

დივანს დაყვება აქეთ-იქით. უმღერის თავის თავს ნანას. უყვარს ბასტი ბუბუს სიმღერები. აგზავნის ჰაეროვან კოცნას შემდეგნაირად: გაშლილ ხელს მიიდებს ტუჩებზე და ილოკავს :)

ყველზე გიჟდება. მარტო ყველს ჭამს ან მჭადთან ერთად. ასევე ძალიან უყვარს პური.

ისწავლა კივილი და ყველაფერზე კივის. საწოლში ღამე დადის.

სწრაფად ხოხავს, ფეხები უშავდება ხოხვისგან :)

თავის თავს უმღერის ნანას ზუსტად ჩემნაირი ინტონაციით. დავასკვენით, რომ ძალიან კარგი სმენა აქვს :)

11 თვე - ისწავლა კოცნა, ნასკების ჩაცმა, სავარცხლის თავზე გადასმა (მისი ჭკუით ივარცხნის:)); იმორცხვებს, თავს ხრის ძირს და იღიმის, განსაკუთრებით მაშინ, როცა უყურებს თავის ვიდეოს ან ისმენს საკუთარ ხმას :)

ჭამა ალუჩა, ალუბალი, მალინა, ტყემალი... გიჟდება მლაშე და მჟავე საჭმელებზე :)

გადაეჩვია ძუძუს, ძალიან განიცადა, 3 ღამე კიოდა.... ბოლომდე ახლაც არ დავიწყებია (იხ.წინა პოსტი :)

შეუყვარდა ბომბორა და მთელი დღეები ეძახის ბომბოს :)
ყველაფერი ესმის: თავი დადე ბალიშზე, კოცნა გამომიგზავნე, ბურთი მომიტანე....

პირველად შეიჭრა თმა, სტილისტი - დიდი ბებო ლილი :) არ უხდება, პრიუტის ბავშვს გავს :)) მაგრამ მალე მოეზარდა.

ჭამს უზომო რაოდენობით და სულ ! 

ზოგადად ძალიან აზრიანია, ყველაფერი ესმის, არ უყვარს როცა ვუყვირი და ვუბრაზდები, მგონია რთული ხასიათი ექნება, მაგრამ სიყვარულით ყველაფერს გავაკეთებინებ.

თბილია, მეფერება თითებით სახეზე, ჩემგანაც ითხოვს მოფერებას. როცა ერთად ვართ კმაყოფილია, ძალიან მოკედლებულია ჩემზე და ერთად ყველაზე კარგად ვგრძნობთ თავს !

მე მიყვარს ჩემი დიდი ბიჭი !

ერთის გახდა :)

თემუკა და მისი დამოკიდებულება :)

წარმოიდგინე, მთელი შენი ცხოვრება, რაც დაიბადე, აკეთებ ერთი და იგივე რაღაცას. ეს რაღაც შენ ძალიან გიყვარს, ამაზე გარკვეული კუთხით დამოკიდებული ხარ, ამით ნაყრდები, მშვიდდები, ამით იღებ სითბოს, სიყვარულს, თვითდაჯერებულობას... და ერთ დღესაც ამ რაღაცას უცებ წაგართმევენ... საუბარია თემუკაზე და მის ძუძუზე :)
დღეს ჩემი ბიჭი ნერვოპათოლოგთან მყავდა, მაგრამ ეს ვიზიტი უფრო ფსიქოლოგის კონსულტაციას ჰგავდა... ამ ქალმა ისე ნათლად დამანახა რას გრძნობს ჩემი შვილი, რაზეც მილიონჯერ მქონდა ნაფიქრი, მაგრამ ამ კუთხით არასდროს გამიაზრებია.
მას მე წავართვი ის, რაც ძალიან უყვარდა და რაც მისთვის ძალიან მნიშვნელოვანი იყო, ამის გამო კი თურმე თემუკა სტრესშია, ეშინია მეც არ მივატოვო... :(
ამიტომ დამაგდო და არ მშორდება კისრიდან, ამიტომ არ იძინებს, ამიტომ ღამე ირჩევს სასწაულ პოზებს: სძინავს თავით ჩემს მუცელზე ან მკერდზე..... რომ იგრძნოს დედის სუნი და არ დამკარგოს ძილში... ამიტომ იღვიძებს ხშირად და დამხედავს ხოლმე ვარ თუ არა მასთან, გადამხვევს თავის ხელს და ზოგჯერ მიჭერს ისე, რომ მტკივა...
დამამშვიდებელ-დასაძინებელი წამლის გამოწერაზე მივიღე სასტიკი უარი, რადგან ბავშვი არის ჯანმრთელი. ეს იცი რას გავსო? აი, შენ რომ გშია და წამალი დაგალევინონ რომ დამშვიდდეო... მას აკლია ცხოვრებაში რაღაც, რაც უყვარდა, რაც უნდოდა და ამას განიცდის, ნერვიულობს, არაკომფორტულადაა და რად უნდა წამალი... უბრალოდ გაგიჭირდებათ, მაგრამ ეს ეტაპი ერთად უნდა გადალახოთო...
სულ ერთად უნდა ვიყოთ, არ უნდა ვუყვირო, სულ უნდა ვეფერო, ძილშიც არ უნდა მივატოვო და ცოტა ხანი მის ჭკუაზე ვიარო... თემუკა უნდა მიხვდეს, რომ დედა გვერდითაა და მის მიტოვებას არ აპირებს !
კიდევ მითხრა, რომ ძალიან ჭკვიანი შვილი მყავს (რათქმაუნდა მესიამოვნა, თუმცა ვერ მივხვდი ასე უცებ როგორ მიხვდა და საიდან მივიდა ამ დასკვნამდე);
და კიდევ ის, რომ ძალიან მესაკუთრეა, რაც სრული სიმართლეა და სავარაუდოდ ეს ხასიათი მომავალშიც გაყვება, რაშიც ეჭვიც არ მეპარებოდა :) მეც მესაკუთრე ვარ და გიო ჩემზე უარესი, ამიტომ ბავშვი მეზობელს ვერ დაემსგავსებოდა ცხადია :)
და კიდევ ერთი ფაქტი, რაც ამ სიტუაციის შედეგად გვაქვს: სიგარეტს რომ დაანებებს კაცი თავს უაზროდ იწყებს ჭამას და წონაშიც იმატებს, თემუკასაც ასე დაემართა ძუძუს შემდეგ :) ბავშვს ვეღარ ვაძღებ, სულ შია :)

გაუფრთხილდით ცოლებს !

ჩემს ძმას ერთი მეგობარი ჰყავს... ადრეულ ასაკში მოიყვანა ცოლი და უკვე შვილიც გაუჩნდათ. ვიცნობ, ნორმალური ბიჭია, თითქოს არაფერს აშავებს, მაგრამ სასტიკად არ მომწონს.... ისეთი კარგი ცოლი ჰყავს, ნაზი და ძალიან ლამაზი, ხუჭუჭა თმებით, ჰაეროვანი.... თვითონ კი ველური ბაბნიკი კაცის შთაბეჭდილებას ტოვებს... ქალს რომ პატივს არ სცემს და ოჯახი, მაპატიეთ და, კიდია.... დასასვენებლად მარტო დადის, მეგობრებთან რესტორნებში ცოლი არ დაჰყავს და მარტო დასეირნობს ხან სად და ხან ვისთან....

ხანდახან ვფიქრობ ჩემგან კარგი სახალხო კი არადა, ქალთა უფლებების დამცველი დადგებოდა-თქო... ვერაფრით ვეგუები უბედურ და დაჩაგრულ ქალებს და იმდენად მძულს კაცი, რომელიც ამის მიზეზია.... ქალს პატივს არ სცემს, აგინებს, შეურაცხყოფს, ცუდ სიტყვებს ეუბნება და გულს ტკენს... არ მომწონს, როცა კაცის სიტყვა კანონია და ქალის აზრი არაფერს ნიშნავს, არ მომწონს როცა ქალი არ ერკვევა ოჯახის ფინანსებში, ვერ ვგებულობ, როცა ქალმა არ იცის სად მუშაობს და რას აკეთებს მისი ქმარი....

არ მომწონს როცა სამყარო მრგვალია და ყველაფერი მამაკაცის ირგვლივ ტრიალებს.... საჭმელი - მიართვით, ტანსაცმელი - გაუმზადეთ, ბავშვის ტირილმა - არ შეაწუხოს და პლუს ამ ყველაფერთან ერთად: ქალო მოვლილი იყავი, თორემ აღარ მომეწონები და სხვასთან წავალ...!

ისეთი სურვილი მაქვს ასეთი კაცები ვცემო... იმიტომ, რომ არ იციან ქალის ფასი, არ აქვთ სურვილი ხელის გულზე ატარონ საკუთარი ცოლი, არ მოუვათ აზრად რომ მის სამსახურზე ბევრად დამღლელია დიასახლისობა... ვერ დაინახავენ მის შრომას, არ გაუჩნდებათ სურვილი, ხელი მოკიდონ და იზრუნონ მასზე, გაანებივრონ, სიურპრიზები გაუკეთონ, არ მოენატრებათ მათი ღიმილი და გულგრილი დარჩებიან მათი ცრემლების მიმართ....  

მათ არც კი იციან ალბათ რამხელა სიყვარული შეუძლია ქალს, რამხელა ძალა აქვს მას... და არც ის იციან რა ცოდოა დაჩაგრული და სულიერად მიტოვებული ქალი... 

ჩემი აზრით იდეალურ ოჯახში ყველაფერი აგებული უნდა იყოს ურთიერთპატივისცემაზე, ურთიერთსიყვარულზე, ურთიერთსითბოზე, ურთიერთზრუნვაზე.... კაცი, ისევე როგორც ქალი, რათქმაუნდა, უნდა ფიქრობდეს თავის სიტყვებზე, მანამ სანამ იტყვის...

ერთ-ერთ გადაცემაში ერთ-ერთ მსახიობს ვუსმენდი, რომელიც თავის მეუღლეზე და მათ სიყვარულზე ყვებოდა. ამბობდა: იმდენად მიყვარდა, ხელის დაკარება მეშინოდა,  რომ რაიმე არ ტკენოდაო...

კიდევ აღარ მახსოვს რა ილაპარაკა, მაგრამ ზოგადად ამ კაციდან მოდიოდა იმდენი სითბო, რაღაც სასწაული ზრუნვა ცოლის მიმართ, სიტყვები: სიფაქიზე, სისათუთე, სინაზე.....:) რაღაც კუთხით ეს სასაცილოა, კაცი ჩმორად ხომ არ უნდა გადაიქცესო შემედავებით ალბათ....

ზომიერება მეგობრებო !

მთავარია დიდი სიყვარული, რომელიც თვითონ გაპოვნინებთ სწორ საზღვრებს, ჩარჩოებს... თქვენ მოგეთხოვებათ მხოლოდ  აყვეთ ამ გრძნობას.... არ გადაიქცეთ ეგოისტად და არ ჩაკლათ იგი ყოველდღიურობაში...