40 დღეს რახანია გადავცდით. ყველაზე რთული უკან ჩამოვიტოვეთ. ახლა რომ ვფიქრობ, მეცოდებიან ორსულები, რადგან იმდენი რამე ელით წინ... უძილო ღამეები, ბავშვთან შეჩვევის პროცესი... მანამ, სანამ პატარა ცოტა "აზრზე მოვა", კარგად შეგხედავს და მოგისმენს, შენზე რეაქცია ექნება, ცნობას დაიწყებს... ძალიან რთულია. ახლა უკვე პატარა აღარც მგონია ჩემი შვილი, 2 თვისაა და იმხელა კაცად მეჩვენება :) ასე მგონია, რომ ველაპარაკები ყველაფერი ესმის და მიგებს, რომ მალე პასუხსაც გამცემს :) ნელ-ნელა ხასიათიც ეკვეთება, სახასიათო ქცევებიც უჩნდება. ძალიან დინჯია და უპრეტენზიო, იშვიათად ტირის. ამასთან მხიარულიცაა. ყველას უცინის და თავის ენაზე ელაპარაკება.
სოსკა სძულს და გულს ირევს,
სძულს კალიასკაც და თავისი საწოლიც, ალბათ იმიტომ, რომ ეშინია და მარტო გრძნობს იქ თავს.
იცინის ცალყბად, როგორც მამამისი:)
ბანაობა უყვარს და ამ პროცესით კაიფობს :)
უყვარს წოწიალი, განსაკუთრებით მანქანით. ეგრევე იძინებს და საჭმელიც აღარ ახსენდება. სხვა შემთხვევაში კი ჭამა უყვარს და თან სულ. როცა არ ვაჭმევ ხელებს იწუწნის და მეცოდება :)
მიყვარს როცა აქებენ. ყველაზე ლამაზი, ჭკვიანი და საყვარელი მეჩვენება. ამიტომ მიყვარს როცა სხვებსაც ელამაზებათ :)
ვისაც ის უყვარს მეც მიყვარს <3
კიდე მუსიკალურია. როცა დაძინება უჭირს და ჭირვეულობს, მუსიკებს ვურთავ და მაშინვე იძინებს. ზოგჯერ იავნანას რომ ვუმღერი, თვითონაც მყვება აღუთი და სასაცილოა :)
მე და გიო ვყიდულობთ ხოლმე სათამაშოებს მისთვის. მანქანა ვუყიდეთ და პაზლები :) თუმცა რადგან ჯერ ძალიან პატარაა ამ ყველაფრით ჩვენ ვერთობით:)
უცნაური არაა ალბათ რომ ძალიან გვიყვარს, ხო? ჩემი ერთი ციცქნა ბიჭი მთელ მსოფლიოს მირჩევნია. თუმცა რაღა ერთი ციცქნა, 7 კილოა უკვე :)
ქმარი რომ გყავს გვერდით, რომელთანაც ოჯახი სიყვარულით შექმენი, ბევრი შვილი უნდა გააჩინო. ზუსტად იმდენი, რამდენსაც ღმერთი გაჩუქებს. უბრალოდ ზოგჯერ სურვილი არ ემთხვევა შესაძლებლობებს. სამწუხაროდ.
4 коммент.:
ეჰ <3 <3 ერთი სული მაქვს პოსტს როდის დაწერ ხოლმე და სიამოვნებით ვკითხულობ მერე <3
nati didi madloba <3
რაც მთავარია ხო ხვდები რა ბედნიერი ხარ? :)
ki veko namdvilad :) gamochndi ra... momenatra sheni postebi <3
Отправить комментарий