ყველაზე კარგ და ჩვეულებრივ სიტუაციაში კი ურთიერთობები ვითარდება. გადადის ფაზიდან ფაზაში, გაივლის ხოლმე ბევრ საფეხურს და ალბათ ოდესღაც ეს პროცესი ჩერდება და რჩება ისეთი, როგორშიც კომფორტულად იგრძნობს თავს ორივე მხარე.
ამ ზაფხულზე ჩემი და გიოს ურთიერთობებს 4 წელი შეუსრულდა :)
ხოდა ჩვენც იმდენი საფეხური გავიარეთ ამ 4 წლის მანძილზე... ჯერ იყო კარგად გაცნობის პერიოდი, ყველაზე პირველი და ტკბილი თვეები... რომლის დროსაც უუამრავს ვჩხუბობდით და ვრიგდებოდით, ორი ერთმანეთისგან სრულიად განსხვავებული ერთმანეთს ვერგებოდით. რათქმაუნდა იყო რომანტიკაც, ერთმანეთის მეგობრებიც ვიყავით ყოველთვის... ამასთან სიყვარული იყო სულ და იყო ძალიან ძლიერი, რადგან წინააღმდეგ შემთხვევაში, ვფიქრობ, ძალიან ძნელია მუდმივად გვერდით აიტანო და იგუო მეორე, შენგან განსხვავებული ადამიანი.(ანუ მე ვერასდროს გავთხოვდებოდი გარიგებით т.е. უსიყვარულოდ)
ჰოდა იმას ვამბობდი, რომ ჩვენი ურთიერთობაც სულ სხვადასხვაგვარი იყო: ზოგჯერ ეჭვიანიც, ხან მეგობრული, ხან ვნებიანი, ხან ცოლ-ქმრული ოჯახური. ბოლო დროს ბავშვმა კიდე სულ სხვანაირი გახადა... ეგზიუპერის სიტყვებია: გიყვარდეს-ერთმანეთის ყურებას კი არ ნიშნავს, არამედ ხედვას ერთი მიმართულებით. ჰოდა ვერასდროს ვგებულობდი ამას.... მხოლოდ ახლა მივხვდი, ჩემებურად.... ჩვენ აქამდე სულ ერთმანეთს ვუყურებდით, ახლა ერთად ჩვენ შვილს ვუყურებთ. მას დავტრიალებთ თავს და თითქოს ჩვენი ცოლ-ქმრობა მეორეხარისხოვანი გახდა, უპირველესი კი დედ-მამობა...
მშობლობა... რომელმაც უდიდესი პასუხისმგებლობა დაგვაკისრა, სულ სხვანაირი სიყვარულით შეგვაყვარა და სამყაროც თითქოს ცოტათი შეიცვალა...
მასზე მნიშვნელოვანი ახლა აღარაფერი არსებობს.
მას უყვარხარ უპირობოდ უანგაროდ და ყველაზე გულწრფელად.
მასზე ტკბილად დილით ვერავინ გაგაღვიძებს... თვალს რომ გაახელ, მზერას დაიჭერს და გულით გაგიღიმებს :)
ღამე ხელებით რომ ჩაგებღაუჭება, თითქოს გამოწმებს ჩემს გვერდით არის თუ არაო...
ატირებული მხარზე თავს რომ დაგადებს და დამშვიდდება...
შვილი სიყვარულს აგვირგვინებს და მისი ნაყოფია
შვილი ბედნიერებაა... რომელიც არასდროს, არცერთი ყოფითი პრობლემის, ცუდი განწყობის თუ ემოციის დროს თავს უბედურად არ გაგრძნობინებს
1 коммент.:
ვაიმე როგორ იცინის <3
Отправить комментарий