ძილისწინა ამბები დესპასიტოზე

         

 

          გუშინ ჩემმა უფროსმა შვილმა ყურში მიჩურჩულა: დედი, იცი ჩემ საყვარელ სიმღერას დესპასიტო ქვიაო.... მაშინ, როცა დედ-მამა ბავშვს გემოვნებას ვუხვეწთ, როცა მამის საგულდაგულოდ არჩეული ფლეილისთიდან საღამოობით ტკბილად იღვრება ხრინწიანი My first my last my everythiing.......
         თემოს საყვარელი სიმღერა თურმე დესპასიტოა..... 

         ყველაზე ბედნიერი მაშინ იყო, როცა რაც ხმა და ძალა ჰქონდა ჩვენს ტელევიზორს და იუთუბს ერთად, დესპასიტო ჩავრთეთ. მთელი ძალით გულში ჩავიკარი და მანამ ვიტრიალეთ ერთად, სანამ ძალა გამოგველია.... ყურში მესმოდა მისი ბედნიერი შეძახილები, ცხვირწინ კი კბილებდაკრეჭილი სიხარულიანი შვილი მიხახუნებდა სახეს.....

          ვფიქრობდი მის სხვა არჩევან(ებ)ს მომავალშიც ასე მხიარულებით მოვიწონებ თუ არა... დესპასიტო რა მოსატანია და მეც საკუთარი ფეხისწამოკვრებით ვარ მოსული 27 წლამდე (რომლებიდან უმეტესობამაც გაამართლა ქსტაწი)...

         პოზიცია ერთი: ყველა ადამიანი თავად არჩევს საკუთარ გზას. გაზარდე-ასწავლე-მიუთითე-აცადე.....
           პოზიცია ორი:  თავი გაუტეხე მანამ, სანამ არ გაიგებს რა არის წესი და რიგი, რა უნდა და როგორ უნდა........ ამაზე გამახსენდა, დედაჩემმა მითხრა ამის წინ, მეექვსე კლასში ოთხიანის გამო რომ გცემე იმიტომ ხარ კარგიო 🙈

          მოკლედ. დესპასიტო გადავიტანეთ. ველოდებით განვითარებას 😁

პ.ს. აღნიშნულ მოვლენებს ტაშისკვრით თვალყურს ადევნებდა ყურებამდე პირღია ვიქტორია, რომელიც ეჭვი მაქვს ძმას დაეწევა და სულ მალე გაასწრებს : )))) 💓

ყველაფერი იქნება კარგად !

          ყველაზე დიდი, რაც ადამიანს შეიძლება დააკლდეს და გააუბედუროს - სხვა ადამიანების კეთილგანწყობაა. მე ასე ვფიქრობ. კეთილგანწყობაში მიმითვლია სიყვარულიც, კეთილი განზრახვებიც, დადებითი ემოციებიც.......
          ერთი ჩემზე ბევრად უმცროსი გოგოს საუბარს ვუსმენდი. ასე თქვა, ადამიანის სიცოცხლეს აზრი რომ ქონდეს, სხვაზე კარგი შთაბეჭდილება უნდა მოახდინოსო. დაახლოებით ასე თქვა. ძალიან გავღიზიანდი და შევედავე. შევედავე და ჯერ კიდევ ჩამოუყალიბებელი და დაბნეული კიდევ მეტად დავაბნიე მგონი.
          რა სისულელეა არა?
          ამ სისულელეს არ ვეთანხმები, მაგრამ მეც იგივეს არ ვამბობ?
          ძალიან ბედნიერი ადამიანი ვარ. სამყარო ჩემს ირგვლივ ბრუნავს და ყველაფერს მაძლევს იმისთვის, რომ კარგად ვიყო. ყველაფერს. მაგრამ, მე ეგოისტს, მაინც მაკლია. სულ იმის შეგრძნება მაქვს, რომ ყველა ყველაფერს მაკლებს. სითბოს. კარგ სიტყვებს. აღფრთოვანებას. სიყვარულს. დიდ ემოციას. ფერებს. მადლობებს. სიკეთეს. სიხარულს. გულწრფელ ღიმილებს. და ზოგჯერ ცარიელიც ვარ......
          მეორე გოგოს საუბარსაც ვუსმენდი იმ დღეს... იმან თქვა, ბანკში თუ ვიმუშავებ, ოთხნიშნა ხელფასი მექნება, კარგი ქმარ-შვილი და მანქანა მეყოლება ბედნიერი ვიქნებიო..... მას რომ ვუთხრა, ადამიანები ღიმილს მაკლებენთქო, მართლა გაკლიაო მეტყვის უეჭველი........

          გაიღიმეთ ადამიანებო რა
          ახტით როცა გიხარიათ
          ენა გადმოაგდეთ როცა გწყინთ
          არ იქილიკოთ როცა არ ეთანხმებით
          უთანაგრძნეთ
          ყველაფერი გაგიხარდეთ რა
          თქვენ შანსი გაქვთ სხვა გააბედნიეროთ 
          თქვენს შიგნით თურმე მზე ცხოვრობს.... ყველას მზემ უნდა გამოანათოს
          და
          ყველაფერი იქნება კარგად !

დილემა

     ასჯერ გაზომე ერთხელ გაჭერი;
     ყველას მოუსმინე, ყველას აზრი გაითვალისწინე, ყველაფერი გადახარშე;
     მარჯვენაში დაგარტყამენ -  მარცხენა შეუშვირე. მაგრამ თავი არ დაიჩაგრო. მაგრად დადექი;
      პატივისცემა პრინციპული ხასიათით უნდა დაიმსახურო, მაგრამ... სხვას შენ უნდა დაუთმო, პირველი ნაბიჯებიც შენ უნდა გადადგა;
     5 კაცი რომ გეტყვის ღორი ხარო  - იღრუტუნე, მაგრამ ინდივიდუალიზმი არ უნდა დაკარგო, გამორჩეული უნდა იყო;
     ბევრი არ ,,იყვირო", დიდად არ გამოჩნდე, ადამიანები არ გააღიზიანო. მაგრამ ჩუმად და შეუმჩნევლად არ იყო - უინტერესო გახდები და დაიკარგები;
     თუ ემოციები გულთან ახლოს მიგაქვს - გოიმი ხარ და მოგცლია... თუ ადექი და დაიკიდე - შენ რა ცუდი გოგო ყოფილხარ.........
      ზედმეტად მხიარული რომ ხარ, ესეიგი უდარდელი ხარ და არაფრისგამკეთებელი, მაგრამ სერიოზული სახით თუ ზიხარ - უჟმური ყოფილხარ ან კიდევ თავში აგივარდა;
      კარგად სწავლობ? აუ უსაქმური ხარ და არაფერს აკეთებ და აღარც ისწავლო? ბევრი საქმე გაქვს და რაიმე არ გამოგდის? ვერ ასწრებ? ზარმაცი ხარ და მოუნდომებელი.... 
     ყველასთან კარგი ურთიერთობა გაქვს? აი აფერისტი ხარ და იმიტომ. როგორ შეიძლება ყველას უგებდე.... როგორ, ვინმეს ვერ ეგუები? შენი ბრალია. კონფლიქტური ხარ. უეჭველი შენშია მიზეზი. არაფერს დაუთმობ ადამიანს.....
      რეალობა კი ისაა, რომ აი მთელი ცხოვრებაა ოქროს შუალედებს ვეძებ. მთელი ცხოვრება.
      რეალობა ისაა, რომ ძალიან მიყვარს ცხოვრება და თქვენც ძალიან მიყვარხართ ადამიანებო. და ტეხავს რომ თავი ვერ მოგაწონეთ. ვიფიქრებ ხოლმე კისერიც გიტეხიათ ყველას ერთადთქო, მაგრამ მერე დავფიქრდები და მალევე აღმოვაჩენ, რომ არ შემიძლია თქვენს გარეშე ცხოვრება. მერე დავფიქრდები და სულ ჩემს თავში ვეძებ მიზეზებს.... ვეძებ ვეძებ ვეძებ..............
     ვერაფერი გავიგე...... მოკლედ.......