пятница, 15 мая 2020 г.

ჩანაწერები კარანტინიდან

Автор: ჯუნა на 5/15/2020 0 коммент.
          არასოდეს გქონია განცდა რომ შენ შენ არ ხარ?
          აი ეს წონა შენი არ არის.
          არც ის ხარ შენ, თემოს გაკვეთილების გამო რომ უყვირის.
          არც ის, ექსელში ჩაძრომა რომ ურჩევნია ზოგჯერ ადამიანებთან ურთიერთობებს.
          არც ის, ამ ადამიანების რომ ეშინია ზოგჯერ და ცდილობს არავისთან გახდეს ზედმეტად ,,შიშველი'', არავინ ჩაწვდეს მის გრძნობებს და დადგეს ზედმეტად ახლოს.
          არც ის, ვისი ფეხებიც ხანდახან იატაკს ეწებება თითქოს და ვიკასთან ცეკვაზე უარს ამბობს, რადგან ძალა არ აქვს.
          აი სარკეში რომ იხედები და ელი გოგოს, აწეული პუჩოკით, ღიმილისგან ლოყებჩაკეცილს, თვალებმოხუჭულს და ეშმაკებიანს და ოდნავ ლოყებიანი, თვალებქვეშ ამოშავებულ სახიანს მოკრავ თვალს. დაღლილი თვალებით რომ იყურება.
          სინამდვილეში ფარატინა, თხელი, პატარა გოგო ხარ. 
          ისეთი, დიდ ბოტებს რომ მოიხდენს შიშველ ფეხებზე და ღიმილით მთელ ქალაქს შემოივლის.
          საღამოობით, დინამიკებს რომ შემოდგამს ფანჯრის რაფაზე და ქანცის გაწყვეტამდე რომ იცეკვებს ჭკუამხიარულ ბავშვებთან ერთად. 
          მთელი ქუთაისის მეგობარი რომ იქნება და ყველგან წანწალი დიდ სიამოვნებას მოჰგვრის. 
          სამსახური რომ მხოლოდ სამსახური იქნება და არა თემოსთვის მოსაბეზრებელი, ლამის საძულველი მუდმივი საქმიანობა. 
          დამალობანას თამაში რომ ისევე გააბედნიერებს, როგორც მის ჭკუამხიარულ შვილებს. ჭიდაობაც.
          ეს მეორე გოგოც ხომ მე ვარ. უბრალოდ ბოლო დროს პირველი მეტია და მღლის ხოლმე. როგორ არ მინდა ჩემში მხოლოდ ის გოგო დარჩეს სულ რომ მუშაობს, იშვიათად იღიმის, ხშირად ავადმყოფობს და ქრონიკულად დაღლილია.


пятница, 15 мая 2020 г.

ჩანაწერები კარანტინიდან

          არასოდეს გქონია განცდა რომ შენ შენ არ ხარ?
          აი ეს წონა შენი არ არის.
          არც ის ხარ შენ, თემოს გაკვეთილების გამო რომ უყვირის.
          არც ის, ექსელში ჩაძრომა რომ ურჩევნია ზოგჯერ ადამიანებთან ურთიერთობებს.
          არც ის, ამ ადამიანების რომ ეშინია ზოგჯერ და ცდილობს არავისთან გახდეს ზედმეტად ,,შიშველი'', არავინ ჩაწვდეს მის გრძნობებს და დადგეს ზედმეტად ახლოს.
          არც ის, ვისი ფეხებიც ხანდახან იატაკს ეწებება თითქოს და ვიკასთან ცეკვაზე უარს ამბობს, რადგან ძალა არ აქვს.
          აი სარკეში რომ იხედები და ელი გოგოს, აწეული პუჩოკით, ღიმილისგან ლოყებჩაკეცილს, თვალებმოხუჭულს და ეშმაკებიანს და ოდნავ ლოყებიანი, თვალებქვეშ ამოშავებულ სახიანს მოკრავ თვალს. დაღლილი თვალებით რომ იყურება.
          სინამდვილეში ფარატინა, თხელი, პატარა გოგო ხარ. 
          ისეთი, დიდ ბოტებს რომ მოიხდენს შიშველ ფეხებზე და ღიმილით მთელ ქალაქს შემოივლის.
          საღამოობით, დინამიკებს რომ შემოდგამს ფანჯრის რაფაზე და ქანცის გაწყვეტამდე რომ იცეკვებს ჭკუამხიარულ ბავშვებთან ერთად. 
          მთელი ქუთაისის მეგობარი რომ იქნება და ყველგან წანწალი დიდ სიამოვნებას მოჰგვრის. 
          სამსახური რომ მხოლოდ სამსახური იქნება და არა თემოსთვის მოსაბეზრებელი, ლამის საძულველი მუდმივი საქმიანობა. 
          დამალობანას თამაში რომ ისევე გააბედნიერებს, როგორც მის ჭკუამხიარულ შვილებს. ჭიდაობაც.
          ეს მეორე გოგოც ხომ მე ვარ. უბრალოდ ბოლო დროს პირველი მეტია და მღლის ხოლმე. როგორ არ მინდა ჩემში მხოლოდ ის გოგო დარჩეს სულ რომ მუშაობს, იშვიათად იღიმის, ხშირად ავადმყოფობს და ქრონიკულად დაღლილია.


 

duna's blog Template by Ipietoon Blogger Template | Gadget Review