მარტოობა......

კარგი იქნებოდა ერთი ბილეთი მთვარემდე... გამიგია იყიდებაო იქ მიწები.
ან სულაც რომ წარმოიდგინო, თითქოს დედამიწა ცოტა ხნით დაცარიელდა.... რა კარგია ალბათ მთელ პლანეტაზე მხოლოდ შენ ერთი რომ ხარ მარტო...


ივლიდი უამრავს, ყველა კუნჭულს მოივლიდი, შენი თავის უფროსი შენვე იქნებოდი, როცა გინდა დაიძინებდი, როცა გინდა გაიღვიძებდი, როცა გინდა შეჭამდი და რასაც გინდა იმას გააკეთებდი....
მოგინდებოდა იმღერებდი ხმამაღლა და არ შეგრცხვებოდა რომ არც თუ ისე კარგი ხმა გაქვს;
მოგინდებოდა იცეკვებდი და არ იფიქრებდი რომ ამ მომენტში გვერდიდან ალბათ ტლანქი ჩანხარ და მოუქნელი...
მთელ ღამეს ისეირნებდი და დატკბებოდი სიბნელით და ვარსკვლავებით, რომლებიც მხოლოდ შენთვის გაანათებდნენ.
მოისროლიდი უზარმაზარ ტელევიზორს, კომპიუტერს, დივიდის და ათას აუტანელ ნივთს. ერთადერთი დავიტოვებდი ფლეერს და მხოლოდ მუსიკა იქნებოდა ჩემი თანამგზავრი.
ზაფხულში იბანავებდი ზღვაში და ბედნიერი იქნებოდი მხოლოდ იმ აზრით, რომ მთელი უზარმაზარი ზღვა მარტო შენ ერთს გეკუთვნის...


ზამთარში გაგახარებდა გაუკვალავი თოვლი და გუნდაობა მარტოობაში... :)
ეჰ... სისულელეა ალბათ. რეალურად ეს ყველაფერი შეუძლებელია და ერთ დღეზე მეტად ვერც კი გაძლებს ვერავინ ასე.
როცა პატარა ვიყავი ხშირად მტოვებდნენ ხოლმე სახლში მარტო... და ამ დროს არავინ იყო ჩემზე ბედნიერი. ჩემი სახლი მთელ ჩემ სამყაროდ გადაიქცეოდა ხოლმე. ვაკეთებდი რასაც მინდოდა და როგორც მინდოდა. ზოგჯერ თავს მარტოხელა დიასახლისად წარმოვიდგენდი და სახლს ვალაგებდი, ხან ვმღეროდი, ვკითხულობდი, ვლაპარაკობდი ტელეფონზე..... და რაც მთავარია ვტკბებოდი მარტოობით !
მიყვარს მე მარტოობა და ამიტომ ყოველი ასეთი შემთხვევა ჩემთვის იყო არანორმალურად სასიამოვნო.


საუკუნეა სახლში მარტო არ დავრჩენილვარ და საუკუნეა თავი მარტო არ მიგრძვნია. უკანასკნელი ალბათ კარგია...
ჩემს ირგვლივ იმდენი ხალხია და ისე განსხვავდება ყველა ერთმანეთისგან. ზოგადად ხო თითქოს ყველა ადამიანი ერთნაირია, მაგრამ ამასთან ყველა იმდენად ინდივიდუალურია....ადამიანებს სხვადასხვა ენაზე უნდა ელაპარაკო, მათთან შენც სხვადასხვა უნდა იყო, თითოეულთან აარჩიო მიდგომა, საუბრის ტონი, მანერა, თემა, მიუსადაგო ინტერესის სფერო, ხასიათი, ქცევა.. ზოგს სერიოზული აინტერესებ, ზოგს ჭკუამხიარული, ზოგს ოჯახის გოგო, ზოგს ბავშვი........ თითოეულის სურვილი, ახირება თუ მოთხოვნა უნდა გაითვალისწინო და თითქოს ყველას თავისი გასაღები მოარგო.
უბრალოდ ზოგჯერ გავდივარ ქუჩაში და ამდენი ხალხის ფუსფუსი, რუტინა, ყოველდღიურობა ისე მაღიზიანებს..... რომ ვნატრობ ერთ დღეს ყველა გაქრეს :)