შემდეგი ეტაპი - თინეიჯერის დედა

          ***

          რამდენი სასწაული ხდება თურმე ჩვენს ირგვლივ და ისე ვაბუნებრივებთ ყველაფერს არც კი ვუფიქრდებით. მუცელში პატარა ადამიანი მეზრდება, დაგორავს, დადის, ხან მარჯვნივ ამოიზნიქება, ხან მარცხნივ, ხან ფეხებს მომიბაკუნებს, ხან რას მომანდომებს, ხან უმიზეზოდ მატირებს... მე ის ვნახე უკვე... ხელებს შლიდა და მუჭავდა)) დაჭყეტილი თვალები ქონდა და გული უცემდა :) ჩემი კურკა:) ჩემი ერთი ციცქნა 168 გრამი :) ისე მიყვარს უკვე და ერთი სული მაქვს დრო როდის გავა...

          23/01/2011

          ***

          21 ივნისს შეგვეძინა ბიჭი, თემო ლოლაძე, 3.600 კგ და 51 სმ. ალბათ ვერაფერი მოგანიჭებს ოდნავ მსგავს ბედნიერებასაც კი ცხოვრებაში... მარტო რომ დავრჩით და ვაკვირდებოდი... აღვიქვამდი რომ ეს მყავდა მე მუცელში, ეს მე გავაჩინე, ეს იყო ჩემი და გიოს შვილი... ცრემლებად დაღვრილი იმდენი ველაპარაკე, ჭკუა დავარიგე, იმედია რამე მაინც ესმოდა :))

          3/07/2011

          ***

          ხომ არის რაღაც ეტაპები ყველა ადამიანის ცხოვრებაში, როცა ერთი რომელიღაცა ფაზა მთავრდება და იწყება განსხვავებული, რადიკალურად სხვა ცხოვრება. ჩემი სხვა ფაზა დაიწყო ალბათ სამშობიაროში, როცა მეორე თუ მესამე ღამეს ბავშვი მარტო მე დამიტოვეს. ნაოპერაციები, ტკივილისგან, ემოციებისგან თუ არ ვიცი რისგან დაღლილი, ვითიშებოდი ისე მეძინებოდა, ბავშვი კი გაუთავებლად ტიროდა და ვერაფრით ვაჩერებდი. ის ღამე როგორღაც გავათენეთ, შემდეგ ღამეს კი დავიბარე ექთანი და ბავშვი გავატანე, რომ მოშივდება მაშინ მომიყვანეთთქო და, კმაყოფილი იმით რომ საქმე გავაკეთე, მოვემზადე ტკბილად დასაძინებლად, მაგრამ... თვალი რამდენჯერ მოვხუჭე იმდენი ჩემი პატარა შოშია მომელანდა პირდაღებული:) როგორ ტიროდა და ვერ ამშვიდებდნენ. ვიწექი ცოტა ხანი, მაგრამ სინდისი სულ უფრო და უფრო მქენჯნიდა, თავი "არადედად" ვიგრძენი:) ძლივს წამოვდექი და მივლასლასდი დერეფნის ბოლომდე. კარი შევაღე და დავინახე უამრავი ახალდაბადებული:) ჩემი შვილი მშვიდად იწვა და ეძინა.

          ჩემს ოჯახში გაჩენილან პატარები და მიყურებია როგორ იზრდებიან ისინი. ვეფერებოდი, ვათამაშებდი, მაგრამ მომტირალი, რასაკვირველია, გამყავდა დედასთან და თურმე როგორი განსხვავებული ყოფილა შენი შვილი :) მთლიანად შენი, შენზე მონდობილი. ყველაფერზე წინ რომ დგას, რომ შეგიძლია ყველაფერს გადაახტე, ყველაფერი გადალახო და დათმო. რომ არ გიღირს არც ჭამა, არც ძილი მის ტირილად. გული რომ გეწურება როცა ტკივა და წესიერად არც კი იცი რა... როგორ ვიბნევი ამ დროს და არ ვიცი რა ვაკეთო... მოკლედ... ვწვდები ნელ-ნელ დედობის არსს :)

          15/07/2011

          ***

          ვზივარ და ვფიქრობ რითი უნდა დავიწყო ეს პოსტი;

          რა უნდა მოვახვედრო რამოდენიმე აბზაცში ისეთი, რომელშიც თვალნათლივ გამოჩნდება როგორი ბიჭი მყავს მე თემუკა ან როგორი გოგო ვარ მე მარტო თემუკასთვის;

          ერთმანეთის გვერდით ცუდად არ ვართ, ასე არ ხდება;

          ერთმანეთის გვერდით ნეგატიურობები არ გვაქვს, არ არსებობს;

          არც გადაუჭრელი პრობლემები;

          ჩემი გულითადი მეგობარი ხარო - მითხრა ცოტა ხნის წინ, ისე, უბრალოდ, სხვათაშორის;

          ის ჩემს გვერდით ის კაცია, რომელიც ჩემზე ზრუნავს, ჩემთვის ფიქრობს, რომელსაც ვუყვარვარ და რომელიც ყველაფერს გააკეთებს "ჩვენთვის";

          და მე მის გვერდით მთა ვარ -

          მთა, რომელსაც არაფრის ეშინია დედამიწის ზურგზე;

          ყველაზე ძლიერი, ყველაზე მაგარი და ყოვლისშემძლე...

          შენი ბედნიერებისთვის დედამიწას შევძრავ და გადავდგამ.

          მინდა იცოდე, რომ ყველაზე დიდი სიყვარულით მიყვარხარ რაც კი არსებობს დედამიწის ზურგზე.

          21/06/2015

          ***

          გუშინ ჩემმა უფროსმა შვილმა ყურში მიჩურჩულა: დედი, იცი ჩემ საყვარელ სიმღერას დესპასიტო ქვიაო.... მაშინ, როცა დედ-მამა ბავშვს გემოვნებას ვუხვეწთ, როცა მამის საგულდაგულოდ არჩეული ფლეილისთიდან საღამოობით ტკბილად იღვრება ხრინწიანი My first my last my everythiing.......

          თემოს საყვარელი სიმღერა თურმე დესპასიტოა..... )))))))))

          ყველაზე ბედნიერი მაშინ იყო, როცა რაც ხმა და ძალა ჰქონდა ჩვენს ტელევიზორს და იუთუბს ერთად, დესპასიტო ჩავრთეთ. მთელი ძალით გულში ჩავიკარი და მანამ ვიტრიალეთ ერთად, სანამ ძალა გამოგველია.... ყურში მესმოდა მისი ბედნიერი შეძახილები, ცხვირწინ კი კბილებდაკრეჭილი სიხარულიანი შვილი მიხახუნებდა სახეს.....

          დესპასიტო რა მოსატანია, მაგრამ ვფიქრობდი მის სხვა არჩევან(ებ)ს მომავალშიც ასე მხიარულებით მოვიწონებ თუ არა... რა რთულია...

          17/08/2015

          ***

          ბავშვებს ვეჭიდავებოდი საღამოს. ერთ მხარეს ერთი ამოვიჩარი და შემოვხვიე ხელი, მეორე მხარეს - მეორე. ვგორავდით ასე...შეუჩერებლად. ხან ისინი ექცეოდნენ ჩემს ზემოთ და აჟიტირებულები ტაშისკვრით გამარჯვებას ზეიმობდნენ, ხან მე და ზემოდან დავყურებდი გაჭყინტულებს, მაგრამ ბედნიერად თვალებციმციმებს... ერთმანეთში ირეოდა სიცილები, სიხარულები, აღტკინებული შეძახილები... დრო თითქოს გაჩერდა და აღარ არსებობდა არც პრობლემები, არც სტრესები, არც მოუსწრებელი საქმეები და არც სამყარო სხვა ირგვლივ... მხოლოდ ბედნიერებისგან მოღებულ პირიანი ბავშვები, ყველა კიჭს რომ დაუთვლიდი სათითაოდ, ერთს 32-ს და მეორეს ჯერ სულ რაღაც 4 ცალს...

          11/04/2017

          ***

          დე, როგორ მინდა მეტი დრო მქონდეს თქვენთვის. შენთვის. დილას თვალს რომ გაახელ მე მხედავდე მომღიმარს. ბაღში წასასვლელად მე გამზადებდე. იქედანაც მე მომყავდე. ყველა სადილს და ვახშამს მე გიმზადებდე. (გახუხულ პურს რომ ყველს მოვახეხავ და ამის გამო მთვლი საუკეთესო მზარეულად.....) გული აღარ გწყდებოდეს იმის გამო, რომ შენს გვერდით ხშირად არ ვარ... ან რომ როცა ვარ ვიქტორიას უფრო მეტ ყურადღებას ვაქცევ უნებურად ვიდრე შენ. რომ შენთვის ყველაფერი ცოტა შემრჩა. ყველაფერი მხოლოდ ის, რაც შემიძლია ფიზიკურად მოგცე. ვწერ, ყველაფერი ცოტა შემრჩათქო შენთვის. სიყვარული კი განუზომელია. იმდენი, სულ და ყველაფერში რომ გეყოფა, ეჭვიც არ შეგეპაროს!

          21/06/2017

          ***

          12 საათი რომ ახლოვდებოდა, იმდენი ვილაპარაკეთ... ვუთხარი რომ ძალიან მომწონს მასში სიკეთე. რომ ძალიან მომწონს მასში ერთგულება. რომ ძალიან გაუმართლებს მის ყველა მეგობარს, რადგან ძლიერი და ერთგული საყრდენი ეყოლებათ მისი სახით. რომ ძალიან ვამაყობ, რადგან მე და გიომ და ჩვენ ყველამ შევძელით და ძლიერი საფუძველი ავაშენეთ მასში რწმენის, სიყვარულის, სწორი გზის განსაზღვრის.... და ხანდახან კი მეშინია იმ დიდი პასუხისმგებლობების, რომ ვერ შევძლო და რამე ისე ვერ გავაკეთო, როგორც საჭიროა, რომ წინ გარდატეხის ასაკია, რომ ყველაფერი ჯერ მხოლოდ წინაა.... მაგრამ მერე ვუყურებ და ვრწმუნდები, რომ ეს კარგი საფუძველი საკმაოდ მყარია და მისით სამართლიანად შეგვიძლია ვიამაყოთ.

          21/06/2020

          ***

          კარგა ხნის წინ, ერთი პატარა დღიური გავაკეთე, რომელსაც შენთვის და ვიკისთვის ვინახავ. ცხოვრების ყველაზე რთულ დროს, როცა კი გულში გაივლებ რომ მარტო ხარ, ან არასაკმარისად უყვარხარ ვინმეს, მინდა ამ ჩანაწერებს გადახედო და ყველა წამი იგრძნო, რომელიც ჩვენს სახლში გაგვიტარებია. ვიცი, იდეალური დედა არ ვარ, მეც სულ ვსწავლობ, ვცდილობ, ვსინჯავ... მაგრამ მთავარი, რაშიც არასოდეს მინდა ეჭვი შეიტანო ის არის, რომ მე შენს გვერდით ვიქნები, აწ და მარადის! სულ მიყვარდი, მიყვარხარ და მეყვარები, ყველაზე მეტად. დაბადების დღეს გილოცავ ჩემო პატარა 😍

          20/06/2024