წარმოიდგინე, მთელი შენი ცხოვრება, რაც დაიბადე, აკეთებ ერთი და იგივე რაღაცას. ეს რაღაც შენ ძალიან გიყვარს, ამაზე გარკვეული კუთხით დამოკიდებული ხარ, ამით ნაყრდები, მშვიდდები, ამით იღებ სითბოს, სიყვარულს, თვითდაჯერებულობას... და ერთ დღესაც ამ რაღაცას უცებ წაგართმევენ... საუბარია თემუკაზე და მის ძუძუზე :)
დღეს ჩემი ბიჭი ნერვოპათოლოგთან მყავდა, მაგრამ ეს ვიზიტი უფრო ფსიქოლოგის კონსულტაციას ჰგავდა... ამ ქალმა ისე ნათლად დამანახა რას გრძნობს ჩემი შვილი, რაზეც მილიონჯერ მქონდა ნაფიქრი, მაგრამ ამ კუთხით არასდროს გამიაზრებია.
მას მე წავართვი ის, რაც ძალიან უყვარდა და რაც მისთვის ძალიან მნიშვნელოვანი იყო, ამის გამო კი თურმე თემუკა სტრესშია, ეშინია მეც არ მივატოვო... :(
ამიტომ დამაგდო და არ მშორდება კისრიდან, ამიტომ არ იძინებს, ამიტომ ღამე ირჩევს სასწაულ პოზებს: სძინავს თავით ჩემს მუცელზე ან მკერდზე..... რომ იგრძნოს დედის სუნი და არ დამკარგოს ძილში... ამიტომ იღვიძებს ხშირად და დამხედავს ხოლმე ვარ თუ არა მასთან, გადამხვევს თავის ხელს და ზოგჯერ მიჭერს ისე, რომ მტკივა...
დამამშვიდებელ-დასაძინებელი წამლის გამოწერაზე მივიღე სასტიკი უარი, რადგან ბავშვი არის ჯანმრთელი. ეს იცი რას გავსო? აი, შენ რომ გშია და წამალი დაგალევინონ რომ დამშვიდდეო... მას აკლია ცხოვრებაში რაღაც, რაც უყვარდა, რაც უნდოდა და ამას განიცდის, ნერვიულობს, არაკომფორტულადაა და რად უნდა წამალი... უბრალოდ გაგიჭირდებათ, მაგრამ ეს ეტაპი ერთად უნდა გადალახოთო...
სულ ერთად უნდა ვიყოთ, არ უნდა ვუყვირო, სულ უნდა ვეფერო, ძილშიც არ უნდა მივატოვო და ცოტა ხანი მის ჭკუაზე ვიარო... თემუკა უნდა მიხვდეს, რომ დედა გვერდითაა და მის მიტოვებას არ აპირებს !
კიდევ მითხრა, რომ ძალიან ჭკვიანი შვილი მყავს (რათქმაუნდა მესიამოვნა, თუმცა ვერ მივხვდი ასე უცებ როგორ მიხვდა და საიდან მივიდა ამ დასკვნამდე);
და კიდევ ის, რომ ძალიან მესაკუთრეა, რაც სრული სიმართლეა და სავარაუდოდ ეს ხასიათი მომავალშიც გაყვება, რაშიც ეჭვიც არ მეპარებოდა :) მეც მესაკუთრე ვარ და გიო ჩემზე უარესი, ამიტომ ბავშვი მეზობელს ვერ დაემსგავსებოდა ცხადია :)
და კიდევ ერთი ფაქტი, რაც ამ სიტუაციის შედეგად გვაქვს: სიგარეტს რომ დაანებებს კაცი თავს უაზროდ იწყებს ჭამას და წონაშიც იმატებს, თემუკასაც ასე დაემართა ძუძუს შემდეგ :) ბავშვს ვეღარ ვაძღებ, სულ შია :)
დღეს ჩემი ბიჭი ნერვოპათოლოგთან მყავდა, მაგრამ ეს ვიზიტი უფრო ფსიქოლოგის კონსულტაციას ჰგავდა... ამ ქალმა ისე ნათლად დამანახა რას გრძნობს ჩემი შვილი, რაზეც მილიონჯერ მქონდა ნაფიქრი, მაგრამ ამ კუთხით არასდროს გამიაზრებია.
მას მე წავართვი ის, რაც ძალიან უყვარდა და რაც მისთვის ძალიან მნიშვნელოვანი იყო, ამის გამო კი თურმე თემუკა სტრესშია, ეშინია მეც არ მივატოვო... :(
ამიტომ დამაგდო და არ მშორდება კისრიდან, ამიტომ არ იძინებს, ამიტომ ღამე ირჩევს სასწაულ პოზებს: სძინავს თავით ჩემს მუცელზე ან მკერდზე..... რომ იგრძნოს დედის სუნი და არ დამკარგოს ძილში... ამიტომ იღვიძებს ხშირად და დამხედავს ხოლმე ვარ თუ არა მასთან, გადამხვევს თავის ხელს და ზოგჯერ მიჭერს ისე, რომ მტკივა...
დამამშვიდებელ-დასაძინებელი წამლის გამოწერაზე მივიღე სასტიკი უარი, რადგან ბავშვი არის ჯანმრთელი. ეს იცი რას გავსო? აი, შენ რომ გშია და წამალი დაგალევინონ რომ დამშვიდდეო... მას აკლია ცხოვრებაში რაღაც, რაც უყვარდა, რაც უნდოდა და ამას განიცდის, ნერვიულობს, არაკომფორტულადაა და რად უნდა წამალი... უბრალოდ გაგიჭირდებათ, მაგრამ ეს ეტაპი ერთად უნდა გადალახოთო...
სულ ერთად უნდა ვიყოთ, არ უნდა ვუყვირო, სულ უნდა ვეფერო, ძილშიც არ უნდა მივატოვო და ცოტა ხანი მის ჭკუაზე ვიარო... თემუკა უნდა მიხვდეს, რომ დედა გვერდითაა და მის მიტოვებას არ აპირებს !
კიდევ მითხრა, რომ ძალიან ჭკვიანი შვილი მყავს (რათქმაუნდა მესიამოვნა, თუმცა ვერ მივხვდი ასე უცებ როგორ მიხვდა და საიდან მივიდა ამ დასკვნამდე);
და კიდევ ის, რომ ძალიან მესაკუთრეა, რაც სრული სიმართლეა და სავარაუდოდ ეს ხასიათი მომავალშიც გაყვება, რაშიც ეჭვიც არ მეპარებოდა :) მეც მესაკუთრე ვარ და გიო ჩემზე უარესი, ამიტომ ბავშვი მეზობელს ვერ დაემსგავსებოდა ცხადია :)
და კიდევ ერთი ფაქტი, რაც ამ სიტუაციის შედეგად გვაქვს: სიგარეტს რომ დაანებებს კაცი თავს უაზროდ იწყებს ჭამას და წონაშიც იმატებს, თემუკასაც ასე დაემართა ძუძუს შემდეგ :) ბავშვს ვეღარ ვაძღებ, სულ შია :)
0 коммент.:
Отправить комментарий