ბავშვობაში ყველა ვწერდით ალბათ დღიურებს. მიუხედავად იმისა, რომ უკვე 20 წლის ვარ ეს არც ისე დიდი ხნის წინ იყო. არის ამაში რაღაც დამაწყნარებელი, ფსიქოლოგიური.
როგორც ტრადიციულ ქაღალდის დღიურს, ბლოგს, მემუარის დამაგვარი ფუნქცია გააჩნია. ადგილი, სადაც ქმნი საკუთარ პატარა სამყაროს და იწერ საკუთარ აზრებს, ფიქრებს, გეგმებს. ალბათ იმისთვის, რომ თავი ჩამოყალიბებულ და შემდგარ პიროვნებად იგრძნო, და მომავალში არ დაგავიწყდეს საკუთარი ცხოვრების წარმატებული თუ არც ისე ბედნიერი წუთები. ეს არის კომუნიკაცია საკუთარ თავთან.
თითქოს გეძლევა შანსი უკეთესად გაიცნო საკუთარი თავი. ასე ვთქვათ сначала «выплеснуть эмоции», «изложить наболевшее», შემდეგ კი დაინახო თავი შორიდან.
ჩემი ბებო
-
თავს როგორ ცუდადაც არ ვგრძნობდე, ერთი ადგილია, რომელზე ფიქრსაც კი შვება და
ნუგეში მოაქვს - ჩემი სოფელი.
ჩემი სოფელი, სადაც ჩემი ბავშვობა ინახება, ხელუხებლ...
5 недель назад
0 коммент.:
Отправить комментарий