5 დღეა სახლში ვარ და გარეთ ფეხი არ გამიდგამს. დიდი თოვლი მოვიდა და ქალაქი პარალიზდა. მთელი ეს დრო სახლში ვიჯექი და ერთადერთი, რასაც მუშაობის გარდა ვაკეთებდი, საკენკს ვუყრიდი ჩიტებს და მტრედებს ფანჯარასთან. ისეთი ფერის ჩიტები და მტრედები ვნახე ჩემს რაფაზე, რომლებიც აქამდე არასდროს მენახა. ალბათ ეს იყო ამ დღეების ყველაზე დიდი სიხარული. ზოგადად, სიხარულია, როცა შენი არსებობით სხვა სულიერი არსებების ცხოვრების გაკეთილშობილება შეგიძლია, ამაზე დავაში არ აგყვებით.
5 დღის შემდეგ ყველაზე დიდი ბოტები ჩავიცვი, რაც კი მქონდა და სახლის ზღურბლს გადავაბიჯე. უკვე ამდენი წლის ვარ და სულ ვოცდები, როგორია ეს ცხოვრება.... დიდთოვლობამ ჩემი საყვარელი სახლი დააზიანა გურიაში, ჩემი საყვარელი აივნის მაგიდა ჩამიტეხა და ჩემი ნაფერები ლიმონის ხე შუაზე გადატეხა. ახლა კი, თოვლში დავდიოდი, ყურში მუსიკა ხმაურობდა და ისეთ სიხარულს ვგრძნობდი, გულიც კი მიფრიალებდა. ხარბად ვსუნთქავდი სუსხიან ჰაერს, ვსუნთქავდი და თან ვიღიმოდი. მახსოვდა ყველა სევდა, რაც კი ეს დღეები გამოვიარე, მაგრამ მაინც ვიღიმოდი და სიცოცხლე მიხაროდა.
რამოდენიმე დღის წინ ვიქტორიამ მითხრა, იცი ვგრძნობ რომ გავიზარდე და ჭკუა მომემატაო... ჯერ გამეცინა, როგორ გრძნობთქო. ისეთ რაღაცეებს ვფიქრობ რაც ადრე არ ვიცოდი და ახლა ვიციო 😊 მივხვდი რომ ზუსტად თქვა, ჩემი აზრები გააჟღერა, ის რაც ბევრჯერ მიგრძვნია. ალბათ ზუსტად ამაშია ასაკის მატების საიდუმლო, მაგრამ არა ხიბლი. ისეთ რაღაცეებს ფიქრობ და აანალიზებ, რაც აქამდე არც კი იცოდი. მაგალითად ახლა, 35 წლის ასაკში, ვფიქრობ რომ ცხოვრება ბევრი სევდითაა სავსე, ისეთი სევდებით, რომლებსაც მხოლოდ ჩვენ, დიდები ვგრძნობთ და ეს სევდები ძალიან გვამძიმებს. ხანდახან იმდენად რომ ცხოვრების გაგრძელებაც კი რთულია. განსაკუთრებით მაშინ, თუ ხვდები რომ სამართლიანობა ყოველთვის და ყველასთვის არ არის პრიორიტეტი. ან მაგალითად მაშინ, როცა ხვდები რომ ერთი და იგივე სიტყვათა წყობა სხვადასხვა ადამიანისთვის შესაძლოა სხვადასხვა რამეს ნიშნავდეს. ან მაშინ, როცა სიკეთე ყოველთვის და ერთმნიშვნელოვნად არ იმარჯვებს და კიდევ უფრო განსაკუთრებით მაშინ, თუ კი დაინახავ, რომ ეს ფაქტი ყოველთვის ყველას არ წყინს.
ეს დიდების სევდაა და ძალიან მინდა ვიქტორიამ კიდევ დიდხანს არ იცოდეს ეს. სწორედ ამაშია ბავშვობის სიხარული. თუმცა გუშინ სადმე წერეთელზე თუ დამინახეთ, რომ თოვლში დიდი ბოტებით მივაბიჯებდი ყურებამდე გაღიმებული და პერიოდულად ცეკვა-ცეკვით, იმასაც უნდა ხვდებოდეთ რომ ჩვენში, დიდებშიც ცხოვრობენ პატარა ბავშვები, რომლებიც იღლებიან სევდებით და უბრალოდ სილაღე სურთ.
