მკითხველს...

გამომეპარა თარიღი როცა ჩემს ბლოგს 1 წელი შეუსრულდა ეს იმდენად დიდი ხნის წინ იყო რომ მალე 2 წლის იუბილესაც ვიზეიმებ :)) სინამდვილეში აღსანიშნავი არც არაფერია უბრალოდ მიყვარს ჩემი ბლოგი და რაღაც თარიღებს ველოდები რომ ეს დავწერო. მიყვარს თითოეული პოსტი რომელიც ჩემი ცხოვრების რაღაც ადგილებს მახსენებს, ხან ცუდს ხან კარგს, ბედნიერს... და ჩემი თავის მადლიერი ვარ რომ იმ რაღაც დროის ჩემი თავი შემომინახა, ის ემოცია რაც აღარ განმეორდება. შეყვარებული მე , ჯვრისწერის წინ მე, უკვე ცოლი მე, ორსული მე... მთელი 9 თვე... წერილები მამაჩემს...ყველა პოსტს რაღაც დროის შემდეგ სულ ისე ვკითხულობ, თითქოს სხვამ დაწერა და რომ ვაცნობიერებ ჩემია, რაღაცნაირად მიხარია :)
მიხარიხართ ყველა, ვინც მიცნობთ და ვისაც გაინტერესებთ, ვინც ჩემთან "სტუმრად დადიხართ", რომ ჩემი ცხოვრება ცოტა ხნით მაინც გაიზიაროთ, ვისაც გაღიმებთ ჩემი პოსტები, როგორც მე ზოგიერთი თქვენგანის, ვისაც ჩემი პოსტებით გული გიკეთილდებათ და სიყვარული გინდებათ... ვიცი ასეთები არსებობთ, რადგან თქვენს წერილებს ვიღებ ხოლმე და ეს უზომო სიხარულს მგვრის. ისე მაწუხებს ის ფაქტი, რომ წერას ვეღარ ვახერხებ დროის უქონლობის გამო. თითქოს რაღაც ვალდებულება მაქვს აღებული, პასუხისმგებლობა დაკისრებული და თავს ვერ ვართმევ. ასეც რომ არ იყოს, რაღაც შინაგანი მოთხოვნილება მიჩნდება ხოლმე ვწერო...
ზოგჯერ ბლოგის გაუქმებაზეც კი ვფიქრობ, მაგრამ მენანება... ვერ ველევი.