пятница, 25 июня 2010 г.

პოსტი დედაზე

Автор: ჯუნა на 6/25/2010 5 коммент.


მგონი არავის დავუთაგივარ, მაგრამ ძალიან მომეწონა პოსტები რომლებიც წავიკითხე თემაზე ვის ვინ უყვარს თუ რაღაც მსგავსი......
ჩემი ბლოგი ალბათ მეტზე არაფერზეა თუ არა სიყვარულზე :)
ამ პოსტში კი სულ სხვა რამ მინდა დავწერო.....
ახლა კომპიუტერთან ვზივარ დროის გასაყვანად და თან დედაჩემს ველოდები.... დედაჩემს, რომელიც ზუსტად 2წელია არ მინახავს.
ძალიან დამღალა მისმა მონატრებამ, აი ისეთმა მონატრებამ ტკივილში რომ გადადის და უძლურობისგან გირჩევნია ამაზე საერთოდ არ იფიქრო....
მიყვარს! რათქმაუნდა მიყვარს. ამაზე თბილი რა უნდა იყოს ან ამაზე სუფთა ან ამაზე ახლო..... მიყვარს დედასავით, ყველაზე ახლობელივით, მეგობარივით.... არასდროს ყოფილა ჩემთვის მხოლოდ დედა და ყოველთვის იყო ბევრად მეტი. ყოველთვის შემეძლო მისთვის გამემხილა საიდუმლოებები, თუმცა ისედაც ყველაფერი იცოდა ჩემზე და არასდროს მიგრძვნია მისგან არაადეკვატურობა რაიმე საკითხში.
არასდროს მოუთხოვია ჩემთვის იმაზე მეტი, ვიდრე ეს ჩემს ძალებს აღემატებოდა. ყოველთვის მზრდიდა სწორად და მაძლევდა იმას, რაც მე იმ მომენტისთვის მჭირდებოდა....

ახლა როცა უკვე 20 წლის ვარ, მე მაქვს მისდამი შვილურთან ერთად სხვაგვარი დამოკიდებულებაც.... გაცხოველებული სურვილი მასზე ვიზრუნო და არასდროს დავინახო მის სახეზე სევდა.... ავარიდო ყველა დარდი, ჩავკეტო მხოლოდ სითბოში, სიყვარულში და არ ვანახო ბოროტ ხალხს. თითქოს ის იყოს პატარა, მე კი მასზე ბევრად დიდი და გამოცდილი.... უბრალოდ მინდა ბედნიერი იყოს და ამას წამდაუწუმ ვიმეორებ.... მინდა მინდა მინდა ძალიან მინდა!!!!!!!!
დაახლოებით 1 საათში ვნახავ და მომემატება ბევრი ბედნიერება ))
იმიტომ რომ ჩემი პატარა ოჯახი გამთლიანდება))

пятница, 18 июня 2010 г.

ხელნაკეთი აქსესუარები

Автор: ჯუნა на 6/18/2010 5 коммент.
როგორც ალბათ ქალების უმრავლესობა, ლამაზი ნივთების და აქსესუარების დიდი მოყვარული ვარ.
ერთი მაღაზია აღმოვაჩინე თბილისში facebook-ის წყალობით.
ყველა ნივთი ძალიან ორიგინალურია და ბევრის შეძენის სურვილი მაქვს :)
როგორც ამბობენ ხელნაკეთი ნივთებია და ერთი ადამიანის გაკეთებული.

ბევრი ლამაზი ნივთი ერთად))


1. 15 ლარი


2. 25 ლარი


3. 20 ლარი


4. ძალიან საყვარელი - 20 ლარი


5. 15 ლარი


6. 15 ლარი


7. 15 ლარი


8. 40 ლარი


9. 35 ლარი


10. 30 ლარი


11. 25 ლარი


12. 25 ლარი


13. 25 ლარი


14. 50 ლარი


15.


16.


17. ეს ბროში მომწონს ძალიან - 35 ლარი


18.

четверг, 17 июня 2010 г.

სიცოცხლე მინდა

Автор: ჯუნა на 6/17/2010 0 коммент.
კიდევ ერთი ლამაზი დილა გათენდა
და რატომღაც დღეს, როგორც არასდროს ისე მინდა ვთქვა მადლობა
მადლობა იმისთვის, რაც მაქვს დღეს და მადლობა კიდევ იმისთვის, რისი იმედიც მაქვს რომ მექნება.

რომ გაგვითენდება კიდევ ბეევრი ლამაზი დილა და კვლავ ერთად ვიქნებით ჩვენ ყველა და ჩვენი ბედნიერება
რომ თბილ მყუდრო სახლში შეყუჟული კიდევ ბევრჯერ დავტკბები წვიმის წვეთებით და გამიტაცებენ მხოლოდ ტკბილი მოგონებები
რომ ისევ დავწერ ჩემს სიყვარულზე, უძილარ ღამეებზე და საკუთარ დასკვნებზე, რომლებიც თითქმის ყოველთვის იქნება ოპტიმისტური და ჯანსაღი
რომ ყოველთვის მივცემ საკუთარ თავს უფლებას ვიყო ისეთი, როგორიც ვარ სინამდვილეში
რომ არ შემრცხვება ჩემი წახნაგების და იოლად დამინახავს სხვა
რომ არ მომიწევს საკუთარი თავის გამოგონება ან საკუთარი ცხოვრების სცენარივით დაწერა და თავს უფლებას მივცემ ვიყო სპონტანური

რამხელა ბედნიერებაა იმის შეგრძნებაში, რომ სწორ გზას ადგახარ და ბევრი არასწორი ნაბიჯის თუ დიდი ცხოვრების შემდეგ ამხელა სამყაროში იპოვე რაღაც შენი: შენი წილი პატარა სამყარო, სადაც შეგიძლია შემოიკრიბო ყველა, ვინც გიყვარს იცხოვრო მხოლოდ მათთვის და აქ მაინც არ ექნება ადგილი შურს, ბოროტებას და ტყუილს.
ყოველთვის იქნება პატარა გადახვევები, შეცდომები, მერე სინანული.... და ისევ მადლობა თუ ამის გამოსწორება არასდროს არ დამიგვიანდება.

ხანდახან ისე მძაფრად მთელი ჩემი აზრით, გულით, სხეულით, გონებით ვგრძნობ რომ სიცოცხლე ძალიან მინდა!

вторник, 15 июня 2010 г.

3 წელია მიყვარხარ

Автор: ჯუნა на 6/15/2010 5 коммент.
მაშინ როცა მზე ჩასვლას გადაწყვეტს და დღე - დაღამებას, წესით და საერთო დადგენილებით მე შენგან უნდა წავიდე. ყოველ დღე, თითქმის ერთსა და იმავე დროს, მე მანქანაში ვჯდები და მივდივარ შენგან შორს, რამდენიმე საათით "უშენობაში" და ასე ხდება ყოველ დღე, უკვე ზუსტად 3 წლის განმავლობაში...
და ამის გაკეთება ხდება დღითი დღე უფრო და უფრო რთული, რადგან შენ მაინც ხომ იცი რა რთულია ჩემთვის უშენობა....
არ დავწერ ბანალურ სიტყვებს, შენ ისედაც იცი...
მარტო იმას, რომ დღეს ზუსტად 3 წელია რაც მიყვარხარ

воскресенье, 13 июня 2010 г.

ქორწინების შემდეგ.....

Автор: ჯუნა на 6/13/2010 6 коммент.
როგორც ქალების უმრავლესობას რომანტიული ფილმების ყურება მეც ძალიან მიყვარს. მითქვამს კიდეც, რომ განსაკუთრებით მათი დასასრულები მხიბლავს.
აუცილებლად happy end-ი, ლამაზი ქორწილი შეყვარებული წყვილით და жили они долго и счастливо.... მაგრამ ეს სავარაუდოთ.
ჩემი დაკვირვების შესახებ მინდა ვთქვა, რომელიც არც თუ ისე ოპტიმისტურია.

უყვარდება ქალს და მამაკაცს ერთმანეთი. ნორმალურ ვარიანტში მათ აქვთ ე. წ. канфетно-букетный პერიოდი, რომლის დროსაც ყველანაირად თავს აწონებენ ერთმანეთს. მერე ე. წ. притирк-ის პერიოდი,(დიდი ბოდიში, ამ ტერმინოლოგიის ქართული მნიშვნელობა არ ვიცი)ყველაზე რთული, რომლის დროსაც ეჩვევიან და ეგუებიან ერთმანეთის თვისებებს, ხასიათს, ქცევებს; ეწყობიან ერთმანეთს და ნახულობენ კომპრომისებს სადაო საკითხებში.
და ყველა ეს მომენტი მეორდება დაქორწინების მერეც.... ჯერ სიხარული შეუღლების გამო: მინახავს წყვილის სახლშიც კი ხელჩაკიდებული სიარული, თავზე შემოვლება ..... აი მერე კი დაკვირვების ყველაზე ცუდი ეტაპი.
ქალებს, რაც დრო გადის, ქმარი უფრო უყვარდებათ, უფრო ეჯაჭვებიან მას, ოჯახსაც ერგებიან, სიტუაციასაც ეჩვევიან; კაცებს კი ნელ-ნელა ერთფეროვნება ბეზრდებათ..... ერთი ცოლიც, ერთი მუდმივი პარტნიორიც, მათი აკრძალვებიც, პასუხისმგებლობაც და მოვალეობებიც... და მემგონი დეპრესია ეწყებათ. უჭირთ იმის "გადახარშვა" რომ აწი სულ ეს ერთი ეყოლებათ გვერდით და რომ მათი თავისუფლება სამუდამოდ დარღვეულია. ზოგ შემთხვევაში მგონია ცოლებსაც კი იძულებენ ქვეცნობიერად ამის გამო.

მე გულწრფელად მგონია, რომ მარტო მაშინ ხდება ეს ყველაფერი, როცა კაცს ქალი ზედაპირულად უყვარს ან ცოლად მოიყვანა თავისი მყარი აზრით რომ უყვარს, მაგრამ მერე აღმოაჩინა რომ თურმე უჩქარია....
გათხოვილი ჯერ არ ვარ და სამწუხაროთ თუ საბედნიეროთ არც ვფიქრობ, რომ ჩემს მომავალ მეუღლეს მსგავსი დეპრესიები შეიძლება დაემართოს. ან კი რატომ უნდა დაემართოს?!. მე, ჩემი ქალური ლოგიკით, არ მესმის, რატომ უნდა მოგბეზრდეს ვიღაც ის ერთი რომელიც ღრმად გიყვარს? პირიქით - ხომ უნდა დატკბე მასთან თითოეული წუთით და მადლიერი უნდა იყო საკუთარი ცხოვრების, რომ ის ერთი გვერდით გყავს.... ძალიან რომანტიკაში გადავვარდი :) მაგრამ მართლა ასეთი აზრის ოჯახი მინდა მე. და მეყოლება კიდეც. რადგან გამონაკლისობა არაა ეს, არც მსხვერპლია და არც გასაკვირია. ესაა ნორმალურობა და არა ყოველივე ზემოთთქმული...


თუმცა კაცებს შესაძლოა სხვა მოსაზრებები აქვთ ამ თემასთან დაკავშირებით....

воскресенье, 6 июня 2010 г.

დაბადების დღეს გილოცავ მამა

Автор: ჯუნა на 6/06/2010 5 коммент.
"......რა მონატრება ცოდნია სიყვარულს, სიყვარულის განშორებას?!
ჯუდაჩია, ჩემო პატარა ჩურჩუტო, ჩემო გოჭო, მენატრები. სიგიჟემდე მენატრები. რა ტკბილი ყოფილა ჩემი პატარა გოგო, რა სიყვარულის მატარებელი ყოფილა შვილი.
ღმერთო! გევედრები, ერთადერთს გემუდარები ჯუნაია მიმყოფე ბედნიერი, აარიდე ჩემს პატარას ყველა ტკივილი და გაჭირვება და მე გადმომიმატე მაგისი წილი. ჩემო ჯუნაჩია, მე შენ ძალიან, ძალიან, ძალიან მიყვარხარ. ჩემო პატარა ფისოია. ჩემო პატარა ღუღუნა მტრედო, ერთი სული მაქვს როდის გნახავთ....."

გელა სანიკიძე

08. 91.

დღეს მამიკოს დაბადების დღეა და იგი 42 წლის გახდებოდა......
გილოცავ მამა
ძალიან ძალიან მიყვარხარ

четверг, 3 июня 2010 г.

2 ძალიან ლამაზი საქორწილო კაბა....

Автор: ჯუნა на 6/03/2010 3 коммент.

среда, 2 июня 2010 г.

სტუდენტის პრობლემები

Автор: ჯუნა на 6/02/2010 0 коммент.
"ქე მიხსენებია ერთი-ორჯერ ჩემი შვილიშვილები თქვენთან. სულ უფროსი, კახუნიე, ჩვენი ორმაგათ გაერთიანებული დიდი უნივერსიტეტის სტუდენტია, კაი ბიჭი ნამეტნავად, მარა, მაგას რო უყურებთ, მისი წონა ფულები გვიზია ოჯახს. მოწყობაში კი არ გადაგვიხდია (ნეტა, ქე გადაგვეხადა ერთხელ და მაგით მორჩენილიყო საქმე!)! არა, ჩემო ბატონო, მაგის პატივცემულ პრაფესორ-მასწავლებლების წიგნების ყიდვას ვერ ოუვედით.
წლებია! დაბეჭდილ ნაშრომებს თხოვენ, თურმე, იმ ჩემი ცოდვით სავსეებს, ხოდა, გადმოწერენ ესენიც საცხა-საცხაიდან რაღაცეებს, დაბეჭდავენ იაფფასიან სტამბებში და ყიდიან მერე თავიანთ სტუდენტებზე. ორმაგი მოგება აქვთ: ნაშრომი - ნაშრომად ეთვლებათ (ვაი და ვუი ჩვენს სამამულე მეცნიერებას ამათ ხელში!) და "ორი კაპიკიც" ქე შოუდით ამ გოგო-ბიჭების ოჯახების ხარჯზე. ყველა უსაქმური და უნივერსიტეტში შემთხვევით მოხვედრილი კი არაა, ჩემი კახუნიესავით კარქათ ბევრი სწავლობს, მარა, წიგნი თუ არ იყიდა, უნდა დეემშვიდობოს ჩათვლას და კაი ნიშანს.
კახუნიეს ერთი ქარაქუცა კურსელი ყავს, მაკა, თავის დღეში წიგნი რო არ გადაუშლია. იმას იტალიიდან უგზავნიენ დედა და მამიდე ევროებს, ქე ყიდულობს ეს გოგო ყველა წიგნს და აქვს, სამაგიეროთ, ჩაწიკწიკებული კაი-კაი ნიშნები. ერთი კიდო ჩემფერი ბეხრეკი ბერიკაცი ასწავლის თურმე ყოფილ ტექნიკურ უნივერსიტეტში ერთ სპეციალობას (არ დავასახელებ, ქვეყანა იცნობს და საბოლოოთ მეეჭრება თავი), გამოართვა წიგნის ფული ჩემ მეზობელ გოგიეს და წიგნიც არ მისცა თურმე: რათ გინდა, ბიჭო, ტყვილა რო დეიდო შკაფში, მაგის წამკითხველი ხარ შენო? არადა, გოგიე კაი ბოვშია, ნიჭიერი, განათლებული. შეხვეწნია: ბატონო იმანო, რავა არ მაინტერესებს, ერთი-ორი მათხოვე მაინცო.
დიდუუ, რამდონი ასეთი შემთხვევა უნდა გევიხსენო!
მარა, ის მაინც თლა ნამეტანია, საცხა-საცხა გასაყიდათ დადებულ წიგნებს შედარებით პატარა ფასი რო ადევს და სტუდენტებზე სამჯერ და ოთხჯერ მეტ ფასში ყიდიენ.
გოუკეთეთ, კაცო, შეღავათი ამ ბოვშებს და მათ ოჯახებს. ოთხი და კიდო ორი წელი სულ თქვენ რჩენაში ხო არ ვიქნებით!"

სამწუხაროდ, აღარ მახსოვს ვის ეკუთვნის ეს ნაწერი და არც ის მახსოვს, რომელი საიტიდან აღმოჩნდა იგი ჩემს კომპიუტერში, მაგრამ ერთი კი ვიცი ძალიან მომეწონა ნაწერი, დავაკოპირე და შევინახე, რადგან ბევრი ნაცნობი სიტუაცია ვიპოვე მასში.
თითქმის ყველაფერი, რაც აქ წერია ხდება ჩემთანაც.
მაგრამ ამ პოსტით კიდევ სხვა რამეზე მინდა ვთქვა:

მე ვერაფრით გამიგია სტუდენტზე ჩაჯინების შემთხვევები, გადაკიდების შემთხვევები...
მე ვხედავ მკვეთრ სხვაობას მოსკოვის ლექტორებსა და ქუთაისის ლექტორებს შორის.
იქ ყველანაირი სტიმულაციით ცდილობდნენ სტუდენტების დაინტერესებას. მინიმუმი დაინტერესება და მონდომება დანახული იყო, ცდილობდნენ შენს გახარებას და პროცესის ისე წაყვანას, რომ უფრო და უფრო გაგჩენოდა სურვილი ყველაფერში ჩაღრმავების, გიჩნდებოდა სურვილი მეტი გეკეთებინა, რადგან იცოდი ეს აუცილებლად დაგიფასდებოდა. რათქმაუნდა სწავლა შენს ინტერესებშია და ლექტორი სულაც არაა ვალდებული კოჭი გიგოროს, რომ როგორღაც თავი მოგაწონოს, მაგრამ არც ამდენს ვითხოვ. ამდენი არც არის საჭირო.
უბრალოდ, აქ, ყოველ სემინარზე მივდივარ как на бой, აქ სულ მიწევს საკუთარი თავის გატანა, სიტუაციის გარკვევები, სულ დაძაბული ყოფნა, რომ რამე არ გამომრჩეს, რამე არ დამაკლდეს....
არც ისე მინდა გამომივიდეს, თითქოს მე გენიოსა "ბოტანიჩკა" ვარ და საწყალს სულ მჩაგრავენ, მაგრამ მაშინ, როცა კურსის 80% სეირნობს და 5–6 ადამიანი მე–5 ლექციაზე ვრჩებით, იმისთვის, რომ რაღაც სემინარი ჩავაბაროთ, მიჩნდება კითხვა: რატომ არ შეიძლება ეს იყოს დანახული ლექტორის მიერ და მისი ობიექტურობის დასამტკიცებლად რატომ უნდა ბოდიშით და მიჩიჩხინოს მან ყოველი წინადადების ყოველ სიტყვაზე იმ სიხარულის მოლოდინში, რომ როგორღაც მაინც ჩამჭრის?

вторник, 1 июня 2010 г.

ყველა ადამიანს საკუთარი ფასი აქვს 2

Автор: ჯუნა на 6/01/2010 0 коммент.
ცოტა ხნის წინ ერთ–ერთ პოსტში ვწერდი ადამიანების ფასზე.
იყიდებიან თუ არა ისინი და რა ფასად.
დასკვნაში იმასაც ვწერდი, რომ მე ფასი არ მაქვს და შესაბამისად არც ვიყიდები.
მაგრამ ამ ყველაფერს მეორე კუთხეც აქვს, რომელიც ასევე გულისხმობს, რომ ყველა ადამიანს საკუთარი ფასი გააჩნია, ოღონდ უკვე არამატერიალური.
ამ ფასის ჩამოყალიბებაში ბევრი სხვადასხვა ფაქტორი მონაწილეობს, მაგალითად: გარეგნობა, ხასიათი, თვისებები, განათლება, ოჯახიშვილობა, სტატუსი, სამსახური, ქონება, სანაცნობო წრე..... და კიდევ ათასი რამ, რომელიც ამ ე. წ. ფასს ამაღლებს ან პირიქით.


ხოდა ბიჭმა თუ თავისზე "ძვირადღირებული" გოგო მოიყვანა ცოლად მათზე ამბობენ: გოგო ჯობია, უკეთესს გაყვებოდაო. და ბიჭსაც სულ ექნება მერე გულში ეს არასრულფასოვნების კომპლექსი, რომელიც ჭიასავით გულს გაუღრნის ეჭვიანობით და ფიქრებით, რომ საკუთარი ცოლის ღირსი არაა.
ვფიქრობ, ეს სტერეოტიპებია, რომელსაც ზოგი ბედავს, ამსხვრევს და სრულიად ბედნიერად ცხოვრობს. ჩემი პირადი აზრით, ჯობია: კაცი (ქმარი) სტატუსით მაღლა იდგეს ქალზე (ცოლზე);
კაცი უფროსი იყოს ქალზე;
კაცი ჭკვიანი იყოს ქალზე;
თუმცა რათქმაუნდა ეს ინდივიდუალურია

пятница, 25 июня 2010 г.

პოსტი დედაზე



მგონი არავის დავუთაგივარ, მაგრამ ძალიან მომეწონა პოსტები რომლებიც წავიკითხე თემაზე ვის ვინ უყვარს თუ რაღაც მსგავსი......
ჩემი ბლოგი ალბათ მეტზე არაფერზეა თუ არა სიყვარულზე :)
ამ პოსტში კი სულ სხვა რამ მინდა დავწერო.....
ახლა კომპიუტერთან ვზივარ დროის გასაყვანად და თან დედაჩემს ველოდები.... დედაჩემს, რომელიც ზუსტად 2წელია არ მინახავს.
ძალიან დამღალა მისმა მონატრებამ, აი ისეთმა მონატრებამ ტკივილში რომ გადადის და უძლურობისგან გირჩევნია ამაზე საერთოდ არ იფიქრო....
მიყვარს! რათქმაუნდა მიყვარს. ამაზე თბილი რა უნდა იყოს ან ამაზე სუფთა ან ამაზე ახლო..... მიყვარს დედასავით, ყველაზე ახლობელივით, მეგობარივით.... არასდროს ყოფილა ჩემთვის მხოლოდ დედა და ყოველთვის იყო ბევრად მეტი. ყოველთვის შემეძლო მისთვის გამემხილა საიდუმლოებები, თუმცა ისედაც ყველაფერი იცოდა ჩემზე და არასდროს მიგრძვნია მისგან არაადეკვატურობა რაიმე საკითხში.
არასდროს მოუთხოვია ჩემთვის იმაზე მეტი, ვიდრე ეს ჩემს ძალებს აღემატებოდა. ყოველთვის მზრდიდა სწორად და მაძლევდა იმას, რაც მე იმ მომენტისთვის მჭირდებოდა....

ახლა როცა უკვე 20 წლის ვარ, მე მაქვს მისდამი შვილურთან ერთად სხვაგვარი დამოკიდებულებაც.... გაცხოველებული სურვილი მასზე ვიზრუნო და არასდროს დავინახო მის სახეზე სევდა.... ავარიდო ყველა დარდი, ჩავკეტო მხოლოდ სითბოში, სიყვარულში და არ ვანახო ბოროტ ხალხს. თითქოს ის იყოს პატარა, მე კი მასზე ბევრად დიდი და გამოცდილი.... უბრალოდ მინდა ბედნიერი იყოს და ამას წამდაუწუმ ვიმეორებ.... მინდა მინდა მინდა ძალიან მინდა!!!!!!!!
დაახლოებით 1 საათში ვნახავ და მომემატება ბევრი ბედნიერება ))
იმიტომ რომ ჩემი პატარა ოჯახი გამთლიანდება))

пятница, 18 июня 2010 г.

ხელნაკეთი აქსესუარები

როგორც ალბათ ქალების უმრავლესობა, ლამაზი ნივთების და აქსესუარების დიდი მოყვარული ვარ.
ერთი მაღაზია აღმოვაჩინე თბილისში facebook-ის წყალობით.
ყველა ნივთი ძალიან ორიგინალურია და ბევრის შეძენის სურვილი მაქვს :)
როგორც ამბობენ ხელნაკეთი ნივთებია და ერთი ადამიანის გაკეთებული.

ბევრი ლამაზი ნივთი ერთად))


1. 15 ლარი


2. 25 ლარი


3. 20 ლარი


4. ძალიან საყვარელი - 20 ლარი


5. 15 ლარი


6. 15 ლარი


7. 15 ლარი


8. 40 ლარი


9. 35 ლარი


10. 30 ლარი


11. 25 ლარი


12. 25 ლარი


13. 25 ლარი


14. 50 ლარი


15.


16.


17. ეს ბროში მომწონს ძალიან - 35 ლარი


18.

четверг, 17 июня 2010 г.

სიცოცხლე მინდა

კიდევ ერთი ლამაზი დილა გათენდა
და რატომღაც დღეს, როგორც არასდროს ისე მინდა ვთქვა მადლობა
მადლობა იმისთვის, რაც მაქვს დღეს და მადლობა კიდევ იმისთვის, რისი იმედიც მაქვს რომ მექნება.

რომ გაგვითენდება კიდევ ბეევრი ლამაზი დილა და კვლავ ერთად ვიქნებით ჩვენ ყველა და ჩვენი ბედნიერება
რომ თბილ მყუდრო სახლში შეყუჟული კიდევ ბევრჯერ დავტკბები წვიმის წვეთებით და გამიტაცებენ მხოლოდ ტკბილი მოგონებები
რომ ისევ დავწერ ჩემს სიყვარულზე, უძილარ ღამეებზე და საკუთარ დასკვნებზე, რომლებიც თითქმის ყოველთვის იქნება ოპტიმისტური და ჯანსაღი
რომ ყოველთვის მივცემ საკუთარ თავს უფლებას ვიყო ისეთი, როგორიც ვარ სინამდვილეში
რომ არ შემრცხვება ჩემი წახნაგების და იოლად დამინახავს სხვა
რომ არ მომიწევს საკუთარი თავის გამოგონება ან საკუთარი ცხოვრების სცენარივით დაწერა და თავს უფლებას მივცემ ვიყო სპონტანური

რამხელა ბედნიერებაა იმის შეგრძნებაში, რომ სწორ გზას ადგახარ და ბევრი არასწორი ნაბიჯის თუ დიდი ცხოვრების შემდეგ ამხელა სამყაროში იპოვე რაღაც შენი: შენი წილი პატარა სამყარო, სადაც შეგიძლია შემოიკრიბო ყველა, ვინც გიყვარს იცხოვრო მხოლოდ მათთვის და აქ მაინც არ ექნება ადგილი შურს, ბოროტებას და ტყუილს.
ყოველთვის იქნება პატარა გადახვევები, შეცდომები, მერე სინანული.... და ისევ მადლობა თუ ამის გამოსწორება არასდროს არ დამიგვიანდება.

ხანდახან ისე მძაფრად მთელი ჩემი აზრით, გულით, სხეულით, გონებით ვგრძნობ რომ სიცოცხლე ძალიან მინდა!

вторник, 15 июня 2010 г.

3 წელია მიყვარხარ

მაშინ როცა მზე ჩასვლას გადაწყვეტს და დღე - დაღამებას, წესით და საერთო დადგენილებით მე შენგან უნდა წავიდე. ყოველ დღე, თითქმის ერთსა და იმავე დროს, მე მანქანაში ვჯდები და მივდივარ შენგან შორს, რამდენიმე საათით "უშენობაში" და ასე ხდება ყოველ დღე, უკვე ზუსტად 3 წლის განმავლობაში...
და ამის გაკეთება ხდება დღითი დღე უფრო და უფრო რთული, რადგან შენ მაინც ხომ იცი რა რთულია ჩემთვის უშენობა....
არ დავწერ ბანალურ სიტყვებს, შენ ისედაც იცი...
მარტო იმას, რომ დღეს ზუსტად 3 წელია რაც მიყვარხარ

воскресенье, 13 июня 2010 г.

ქორწინების შემდეგ.....

როგორც ქალების უმრავლესობას რომანტიული ფილმების ყურება მეც ძალიან მიყვარს. მითქვამს კიდეც, რომ განსაკუთრებით მათი დასასრულები მხიბლავს.
აუცილებლად happy end-ი, ლამაზი ქორწილი შეყვარებული წყვილით და жили они долго и счастливо.... მაგრამ ეს სავარაუდოთ.
ჩემი დაკვირვების შესახებ მინდა ვთქვა, რომელიც არც თუ ისე ოპტიმისტურია.

უყვარდება ქალს და მამაკაცს ერთმანეთი. ნორმალურ ვარიანტში მათ აქვთ ე. წ. канфетно-букетный პერიოდი, რომლის დროსაც ყველანაირად თავს აწონებენ ერთმანეთს. მერე ე. წ. притирк-ის პერიოდი,(დიდი ბოდიში, ამ ტერმინოლოგიის ქართული მნიშვნელობა არ ვიცი)ყველაზე რთული, რომლის დროსაც ეჩვევიან და ეგუებიან ერთმანეთის თვისებებს, ხასიათს, ქცევებს; ეწყობიან ერთმანეთს და ნახულობენ კომპრომისებს სადაო საკითხებში.
და ყველა ეს მომენტი მეორდება დაქორწინების მერეც.... ჯერ სიხარული შეუღლების გამო: მინახავს წყვილის სახლშიც კი ხელჩაკიდებული სიარული, თავზე შემოვლება ..... აი მერე კი დაკვირვების ყველაზე ცუდი ეტაპი.
ქალებს, რაც დრო გადის, ქმარი უფრო უყვარდებათ, უფრო ეჯაჭვებიან მას, ოჯახსაც ერგებიან, სიტუაციასაც ეჩვევიან; კაცებს კი ნელ-ნელა ერთფეროვნება ბეზრდებათ..... ერთი ცოლიც, ერთი მუდმივი პარტნიორიც, მათი აკრძალვებიც, პასუხისმგებლობაც და მოვალეობებიც... და მემგონი დეპრესია ეწყებათ. უჭირთ იმის "გადახარშვა" რომ აწი სულ ეს ერთი ეყოლებათ გვერდით და რომ მათი თავისუფლება სამუდამოდ დარღვეულია. ზოგ შემთხვევაში მგონია ცოლებსაც კი იძულებენ ქვეცნობიერად ამის გამო.

მე გულწრფელად მგონია, რომ მარტო მაშინ ხდება ეს ყველაფერი, როცა კაცს ქალი ზედაპირულად უყვარს ან ცოლად მოიყვანა თავისი მყარი აზრით რომ უყვარს, მაგრამ მერე აღმოაჩინა რომ თურმე უჩქარია....
გათხოვილი ჯერ არ ვარ და სამწუხაროთ თუ საბედნიეროთ არც ვფიქრობ, რომ ჩემს მომავალ მეუღლეს მსგავსი დეპრესიები შეიძლება დაემართოს. ან კი რატომ უნდა დაემართოს?!. მე, ჩემი ქალური ლოგიკით, არ მესმის, რატომ უნდა მოგბეზრდეს ვიღაც ის ერთი რომელიც ღრმად გიყვარს? პირიქით - ხომ უნდა დატკბე მასთან თითოეული წუთით და მადლიერი უნდა იყო საკუთარი ცხოვრების, რომ ის ერთი გვერდით გყავს.... ძალიან რომანტიკაში გადავვარდი :) მაგრამ მართლა ასეთი აზრის ოჯახი მინდა მე. და მეყოლება კიდეც. რადგან გამონაკლისობა არაა ეს, არც მსხვერპლია და არც გასაკვირია. ესაა ნორმალურობა და არა ყოველივე ზემოთთქმული...


თუმცა კაცებს შესაძლოა სხვა მოსაზრებები აქვთ ამ თემასთან დაკავშირებით....

воскресенье, 6 июня 2010 г.

დაბადების დღეს გილოცავ მამა

"......რა მონატრება ცოდნია სიყვარულს, სიყვარულის განშორებას?!
ჯუდაჩია, ჩემო პატარა ჩურჩუტო, ჩემო გოჭო, მენატრები. სიგიჟემდე მენატრები. რა ტკბილი ყოფილა ჩემი პატარა გოგო, რა სიყვარულის მატარებელი ყოფილა შვილი.
ღმერთო! გევედრები, ერთადერთს გემუდარები ჯუნაია მიმყოფე ბედნიერი, აარიდე ჩემს პატარას ყველა ტკივილი და გაჭირვება და მე გადმომიმატე მაგისი წილი. ჩემო ჯუნაჩია, მე შენ ძალიან, ძალიან, ძალიან მიყვარხარ. ჩემო პატარა ფისოია. ჩემო პატარა ღუღუნა მტრედო, ერთი სული მაქვს როდის გნახავთ....."

გელა სანიკიძე

08. 91.

დღეს მამიკოს დაბადების დღეა და იგი 42 წლის გახდებოდა......
გილოცავ მამა
ძალიან ძალიან მიყვარხარ

среда, 2 июня 2010 г.

სტუდენტის პრობლემები

"ქე მიხსენებია ერთი-ორჯერ ჩემი შვილიშვილები თქვენთან. სულ უფროსი, კახუნიე, ჩვენი ორმაგათ გაერთიანებული დიდი უნივერსიტეტის სტუდენტია, კაი ბიჭი ნამეტნავად, მარა, მაგას რო უყურებთ, მისი წონა ფულები გვიზია ოჯახს. მოწყობაში კი არ გადაგვიხდია (ნეტა, ქე გადაგვეხადა ერთხელ და მაგით მორჩენილიყო საქმე!)! არა, ჩემო ბატონო, მაგის პატივცემულ პრაფესორ-მასწავლებლების წიგნების ყიდვას ვერ ოუვედით.
წლებია! დაბეჭდილ ნაშრომებს თხოვენ, თურმე, იმ ჩემი ცოდვით სავსეებს, ხოდა, გადმოწერენ ესენიც საცხა-საცხაიდან რაღაცეებს, დაბეჭდავენ იაფფასიან სტამბებში და ყიდიან მერე თავიანთ სტუდენტებზე. ორმაგი მოგება აქვთ: ნაშრომი - ნაშრომად ეთვლებათ (ვაი და ვუი ჩვენს სამამულე მეცნიერებას ამათ ხელში!) და "ორი კაპიკიც" ქე შოუდით ამ გოგო-ბიჭების ოჯახების ხარჯზე. ყველა უსაქმური და უნივერსიტეტში შემთხვევით მოხვედრილი კი არაა, ჩემი კახუნიესავით კარქათ ბევრი სწავლობს, მარა, წიგნი თუ არ იყიდა, უნდა დეემშვიდობოს ჩათვლას და კაი ნიშანს.
კახუნიეს ერთი ქარაქუცა კურსელი ყავს, მაკა, თავის დღეში წიგნი რო არ გადაუშლია. იმას იტალიიდან უგზავნიენ დედა და მამიდე ევროებს, ქე ყიდულობს ეს გოგო ყველა წიგნს და აქვს, სამაგიეროთ, ჩაწიკწიკებული კაი-კაი ნიშნები. ერთი კიდო ჩემფერი ბეხრეკი ბერიკაცი ასწავლის თურმე ყოფილ ტექნიკურ უნივერსიტეტში ერთ სპეციალობას (არ დავასახელებ, ქვეყანა იცნობს და საბოლოოთ მეეჭრება თავი), გამოართვა წიგნის ფული ჩემ მეზობელ გოგიეს და წიგნიც არ მისცა თურმე: რათ გინდა, ბიჭო, ტყვილა რო დეიდო შკაფში, მაგის წამკითხველი ხარ შენო? არადა, გოგიე კაი ბოვშია, ნიჭიერი, განათლებული. შეხვეწნია: ბატონო იმანო, რავა არ მაინტერესებს, ერთი-ორი მათხოვე მაინცო.
დიდუუ, რამდონი ასეთი შემთხვევა უნდა გევიხსენო!
მარა, ის მაინც თლა ნამეტანია, საცხა-საცხა გასაყიდათ დადებულ წიგნებს შედარებით პატარა ფასი რო ადევს და სტუდენტებზე სამჯერ და ოთხჯერ მეტ ფასში ყიდიენ.
გოუკეთეთ, კაცო, შეღავათი ამ ბოვშებს და მათ ოჯახებს. ოთხი და კიდო ორი წელი სულ თქვენ რჩენაში ხო არ ვიქნებით!"

სამწუხაროდ, აღარ მახსოვს ვის ეკუთვნის ეს ნაწერი და არც ის მახსოვს, რომელი საიტიდან აღმოჩნდა იგი ჩემს კომპიუტერში, მაგრამ ერთი კი ვიცი ძალიან მომეწონა ნაწერი, დავაკოპირე და შევინახე, რადგან ბევრი ნაცნობი სიტუაცია ვიპოვე მასში.
თითქმის ყველაფერი, რაც აქ წერია ხდება ჩემთანაც.
მაგრამ ამ პოსტით კიდევ სხვა რამეზე მინდა ვთქვა:

მე ვერაფრით გამიგია სტუდენტზე ჩაჯინების შემთხვევები, გადაკიდების შემთხვევები...
მე ვხედავ მკვეთრ სხვაობას მოსკოვის ლექტორებსა და ქუთაისის ლექტორებს შორის.
იქ ყველანაირი სტიმულაციით ცდილობდნენ სტუდენტების დაინტერესებას. მინიმუმი დაინტერესება და მონდომება დანახული იყო, ცდილობდნენ შენს გახარებას და პროცესის ისე წაყვანას, რომ უფრო და უფრო გაგჩენოდა სურვილი ყველაფერში ჩაღრმავების, გიჩნდებოდა სურვილი მეტი გეკეთებინა, რადგან იცოდი ეს აუცილებლად დაგიფასდებოდა. რათქმაუნდა სწავლა შენს ინტერესებშია და ლექტორი სულაც არაა ვალდებული კოჭი გიგოროს, რომ როგორღაც თავი მოგაწონოს, მაგრამ არც ამდენს ვითხოვ. ამდენი არც არის საჭირო.
უბრალოდ, აქ, ყოველ სემინარზე მივდივარ как на бой, აქ სულ მიწევს საკუთარი თავის გატანა, სიტუაციის გარკვევები, სულ დაძაბული ყოფნა, რომ რამე არ გამომრჩეს, რამე არ დამაკლდეს....
არც ისე მინდა გამომივიდეს, თითქოს მე გენიოსა "ბოტანიჩკა" ვარ და საწყალს სულ მჩაგრავენ, მაგრამ მაშინ, როცა კურსის 80% სეირნობს და 5–6 ადამიანი მე–5 ლექციაზე ვრჩებით, იმისთვის, რომ რაღაც სემინარი ჩავაბაროთ, მიჩნდება კითხვა: რატომ არ შეიძლება ეს იყოს დანახული ლექტორის მიერ და მისი ობიექტურობის დასამტკიცებლად რატომ უნდა ბოდიშით და მიჩიჩხინოს მან ყოველი წინადადების ყოველ სიტყვაზე იმ სიხარულის მოლოდინში, რომ როგორღაც მაინც ჩამჭრის?

вторник, 1 июня 2010 г.

ყველა ადამიანს საკუთარი ფასი აქვს 2

ცოტა ხნის წინ ერთ–ერთ პოსტში ვწერდი ადამიანების ფასზე.
იყიდებიან თუ არა ისინი და რა ფასად.
დასკვნაში იმასაც ვწერდი, რომ მე ფასი არ მაქვს და შესაბამისად არც ვიყიდები.
მაგრამ ამ ყველაფერს მეორე კუთხეც აქვს, რომელიც ასევე გულისხმობს, რომ ყველა ადამიანს საკუთარი ფასი გააჩნია, ოღონდ უკვე არამატერიალური.
ამ ფასის ჩამოყალიბებაში ბევრი სხვადასხვა ფაქტორი მონაწილეობს, მაგალითად: გარეგნობა, ხასიათი, თვისებები, განათლება, ოჯახიშვილობა, სტატუსი, სამსახური, ქონება, სანაცნობო წრე..... და კიდევ ათასი რამ, რომელიც ამ ე. წ. ფასს ამაღლებს ან პირიქით.


ხოდა ბიჭმა თუ თავისზე "ძვირადღირებული" გოგო მოიყვანა ცოლად მათზე ამბობენ: გოგო ჯობია, უკეთესს გაყვებოდაო. და ბიჭსაც სულ ექნება მერე გულში ეს არასრულფასოვნების კომპლექსი, რომელიც ჭიასავით გულს გაუღრნის ეჭვიანობით და ფიქრებით, რომ საკუთარი ცოლის ღირსი არაა.
ვფიქრობ, ეს სტერეოტიპებია, რომელსაც ზოგი ბედავს, ამსხვრევს და სრულიად ბედნიერად ცხოვრობს. ჩემი პირადი აზრით, ჯობია: კაცი (ქმარი) სტატუსით მაღლა იდგეს ქალზე (ცოლზე);
კაცი უფროსი იყოს ქალზე;
კაცი ჭკვიანი იყოს ქალზე;
თუმცა რათქმაუნდა ეს ინდივიდუალურია
 

duna's blog Template by Ipietoon Blogger Template | Gadget Review