როგორ მომენატრა წერა და ჩემი ბლოგი.... ძალიან!
დღეს იუბილე მაქვს)) ეს პოსტი მეასეა ჩემს ბლოგში.
ვფიქრობ, უაზროა იმაზე წერა თუ როგორ მიყვარს საკუთარი ბლოგის ფურცლები, ყველა ის ტექსტი და განცდა რაც მასზეა. ამიტომ ამაზე არ დავწერ))
დავწერ მხოლოდ იმას, რომ მიუხედავად იმისა თუ როგორი დიდი მესაკუთრე ვარ და ძალიან არ მიყვარს როცა ჩემს პირადს ეხებიან, საკუთარი მკითხველები მაინც ძალიან მიყვარს; რადგან პირადად ჩემთვის შეუძლებელია არ გიყვარდეს ადამიანი, რომელსაც აინტერესებ, რომელიც თვალს გადევნებს, გაკომენტარებს, სურვილებს გიძღვნის და შენეული ხედვის კითხვა სიამოვნებას გვრის. ალბათ სწორედ ეს არის მიზეზი იმის, რომ აქ ვწერ და არა ვთქვათ ლამაზ, ყვავილებიან ბლოკნოტში......
ხშირად მიფიქრია თუ რაში მჭირდება ეს ყოველივე და რა არის ამის მიზანი.
პასუხი არ მაქვს.
უბრალოდ ადამიანი ვარ ასეთი, ბავშვობიდან სულ ვწერ.... და ვფიქრობ, დადგა ეტაპი ჩემს ცხოვრებაში, როცა ჩემი ეს ნაწერი აღარ არის ისეთი აბსურდული, რომ სხვისთვის ჩვენება არ ღირდეს.... და ვფიქრობ არც ისეთია, რომ დიდი ხნის შემდეგ ამის წაკითხვა შემრცხვეს.
მოკლედ,
0 коммент.:
Отправить комментарий